یونیسف

چگونه از حریم خصوصی فرزندان در دنیای دیجیتال محافظت کنیم

آیا حریم خصوصی فرزندان در دنیای دیجیتال نیاز به محافظت دارد؟

در عصر فضای مجازی بسیاری از والدین، تصاویر فرزندان خود را در شبکه‌های اجتماعی با دوستان و کاربران به اشتراک می‌گذارند غافل از اینکه ممکن است از این مسیر آسیب هایی متوجه کودکان و نوجوانان شود.

به گزارش مجاهدت از مشرق، صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) در گزارشی به آسیب‌هایی که ممکن است به دلیل اشتراک گذاری تصاویر کودکان در فضای مجازی متوجه آنان شود، پرداخته و راهکارهایی را برای آگاهی و ارتقای مهارت والدین و مراقبان کودکان ارایه کرده است.

بر اساس این گزارش، به دست آوردن مهارت‌های والدگری در عصر دیجیتال کار آسانی نیست؛ رسانه‌های اجتماعی، تلفن‌های هوشمند و سایر فناوری‌ها با سرعتی در حال پیشرفت هستند که به نظر می‌رسد سریع‌تر از فرزندان ما رشد می‌کنند و همیشه روشن نیست که چگونه از آنها به طور ایمن استفاده کنیم؛ حتی وقتی بهترین نیت و هدف را دارید.

اشتراک‌گذاری شبکه‌ای یعنی وقتی والدین در مورد فرزندان خود در خارج از دایره خانواده صحبت می کنند؛ برای نمونه یک پست در شبکه‌های اجتماعی به همراه یک عکس، یک پست در وبلاگ در مورد فرزندشان و یا یک ویدیو از طریق یک بستر پیام‌رسانی منتشر می کنند.

نکاتی که باید در اشتراک گذاری آنلاین مطالب کودکان بدانیم

برای به اشتراک گذاشتن محتوا در مورد فرزندانمان باید به دو موضوع اساسی فکر کنیم؛ نخستین مورد، آسیب ملموسی است که بچه‌ها می‌توانند در هنگام اشتراک گذاری آنلاین والدین تجربه کنند. برای مثال، بزرگسالانی هستند که ممکن است بخواهند به دلیل محتوایی که به صورت آنلاین دیده‌اند، با فرزندان شما ارتباط برقرار کنند یا به آنها آسیب برسانند.

در برخی از کشورها، کارشناسان بازاریابی اطلاعات نیز وجود دارند که بر اساس اطلاعاتی که ما به اشتراک می‌گذاریم، پرونده‌های دیجیتالی را در مورد فرزندانمان ایجاد می‌کنند، ممکن است پیش بینی‌هایی در مورد آنچه که فرزندان ما می گویند یا انجام می‌دهند یا مشکلات سلامتی که فرزندان ما در آینده ممکن است داشته باشند را بر اساس اطلاعاتی که ما به آن‌ها می دهیم و به اشتراک می گذاریم، پیش بینی کنند

تصاویر جعلی نیز بسیار نگران‌کننده می باشند . تهدید به تغییر کاربری تصاویر فرزندان ما به روشی غیرقانونی یا مخرب که می‌تواند باعث آسیب شود یا احتمال ایجاد متن‌ها، نوشته ها و جوک های ناشایست و خجالت‌آوری که می‌تواند فرزند ما را در یک موقعیت منفی نشان دهد.

خوشبختانه به نظر می‌ آید که در حال حاضر این موارد آن قدر رایج نیستند، اما نمی‌دانیم که با پیشرفت فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی، آینده چه خواهد شد یا چگونه تغییر خواهد کرد.

دومین مورد این است که وقتی ما اطلاعات و مطالبی را در مورد فرزندان خود به صورت آنلاین به اشتراک می‌گذاریم بدون اینکه آنها را در فرآیند تصمیم گیری دخالت دهیم، فرصت ارزشمندی را برای آموزش موضوع «رضایت گرفتن قبل از به اشتراک گذاری» به فرزندانمان از دست می‌دهیم و قادر نخواهیم بود به آن‌ها نشان دهیم که برای حریم خصوصی افراد ارزش قائل هستیم.

وقتی فرزندان ما در سنی هستند که خودشان می‌توانند از شبکه های اجتماعی استفاده کنند، امیدواریم که به حریم خصوصی ما احترام بگذارند و تصاویری از ما را که نمی خواهیم به اشتراک بگذاریم به اشتراک نگذارند. ما همچنین از آنها می خواهیم که به حریم خصوصی همسالان خود احترام بگذارند و بدون رضایت عکس سایر کودکان و بزرگسالان را برای دیگران ارسال نکنند.

بچه‌ها چه احساسی نسبت به اشتراک گذاری شبکه ای دارند؟

مهم نیست چند سال داریم، همه ما مایلیم قدرت تصمیم گیری داشته باشیم و مستقل عمل کنیم. همه ما برای تصاویر فردی خود ارزش قائل هستیم، چه چهار یا پنج ساله باشیم و بخواهیم لباس صورتی بپوشیم نه لباس بنفش، یا اینکه ۱۲ یا ۱۳ ساله باشیم و بخواهیم در حالی که دست مادربزرگ را گرفته ایم، دیده شویم.

حتی ممکن است نخواهیم در حالی که دست مادربزرگ را گرفته ایم دیده شویم. اینها ممکن است برای بزرگسالان چیزهای کوچکی به نظر برسند، اما برای فرزندان ما واقعاً مهم هستند. وقتی بچه‌ها احساساتی دارند، احساساتشان مهم و عمیق هستند و ما باید فضایی را برای ابراز آن‌ها در نظر بگیریم.

کودکان خردسال نمی‌توانند رضایت آگاهانه در مورد به اشتراک گذاری عکس‌ها و ویدیوهایشان بدهند. ما باید در نظر داشته باشیم که اگر می‌توانستیم گفت‌وگوهای عمیق‌تری درباره به اشتراک گذاری با آنها داشته باشیم و آنها بتوانند نظرشان را بیان کنند، چه احساسی در این باره خواهند داشت.

همچنین، اگر بلافاصله بعد از یک رویداد، تصاویری را که از کودکانمان در آن رویداد گرفته ایم، به اشتراک بگذاریم و تصاویر یا ویدیوهایی را که گرفته‌ایم به فرزندمان نشان دهیم، نگرانی من آن است که نکند تجربه واقعی رویداد کودکی او را مخدوش کند.

بنابراین ما باید درباره زمان به اشتراک‌گذاری نیز آگاه باشیم. بهتر است وقتی با بچه‌هایمان هستیم، از وسایل دیجیتال خود دور بمانیم تا بتوانیم واقعاً در لحظه باشیم و در دنیای اخبار سیر نکنیم و بتوانیم به بچه‌هایمان اجازه دهیم تا خاطراتی را که در آن لحظه می سازند را زندگی کنند نه اینکه بعدها تصاویر و ویدیوهایی که در دستگاه های خود گرفته ایم تماشا کنند.

چگونه از حریم خصوصی فرزندان در دنیای دیجیتال محافظت کنیم

چند روش برای حفاظت از حریم خصوصی فرزندان

کاری که والدین می‌توانند انجام دهند این است که از به اشتراک گذاشتن اطلاعات بیش از حد شخصی در مورد فرزندان خود مانند داستان هایی که کودک را در موقعیت آسیب پذیری نشان می دهد یا تصاویر بسیار خصوصی کودک اجتناب کنند، حتی اگر ممکن است آنها را با نمک و بامزه بدانند. این مهم است که سعی کنید دیدگاه فرزندتان را درباره تصاویر و عکس ها بدانید

والدین هرگز نباید تصاویر فرزندان خود را در هر حالتی که لباس به تن ندارند به اشتراک بگذارند زیرا متأسفانه کاربران اینترنتی فریبکار و خلافکاری وجود دارند که ممکن است از این تصاویر برای مقاصد و اهداف نادرست و بد استفاده کنند.

والدین همچنین می‌توانند با فرزندان خود در مورد آنچه به اشتراک می‌گذارند و روندی که طی می کنند صحبت کنند تا تصمیم بگیرند که آیا مطلبی برای به اشتراک گذاری مناسب است یا خیر. برای مثال وقتی از ماشین حساب برای حل یک مساله ریاضی کمک می گیریم، فقط نمی‌خواهیم که ماشین حساب به ما پاسخ دهد، بلکه می‌خواهیم فرایند کارمان را درک کنیم. به همین ترتیب، صحبت کردن و مشورت با فرزندمان درباره چگونگی به اشتراک گذاری تصاویر، یک فرصت ارزشمند یادگیری برای اوست.

با این حال، مهم است توجه داشته باشید که والدین نمی توانند این کار را به تنهایی انجام دهند. بسیاری از اقدامات حمایتی و مراقبت از کودکان باید بر عهده سیاست گذاران ما و بسترهای دیجیتالی باشد تا فضاهای امن تری برای خانواده ها ایجاد کنند. این غیرمنصفانه است که از والدین انتظار داشته باشیم که متوجه باشند که بسترهای فناوری چگونه کار می‌کنند و چه فرایندهایی را طی می کنند، به ویژه با در نظر گرفتن سرعت بالای تغییرات آنها.

چگونه از دیگران بخواهیم که عکس فرزندانشان را منتشر نکنند

در مورد سلیقه و تمایلات خود برای به اشتراک گذاری تصاویر فرزندتان با دوستان و خانواده بزرگ خود گفت‌وگوهای صادقانه داشته باشید، اما به یاد داشته باشید که اشتراک گذاری اطلاعات در مورد کودکان در رسانه‌های اجتماعی یک پدیده نسبتاً جدید است و همه به یک اندازه به این موضوع توجه نکرده اند و متوجه خطرات آن نیستند.

با این فرض که گفت و گو و تعامل بیشتر با خانواده و افراد فامیل، به شما کمک می کند تا خواسته های شما درباره زندگی فرزندتان توسط دیگران مورد احترام قرار گیرد، به این گفت و گوها نزدیک شوید و آن را ترویج کنید.

در محیط مدارس و سایر سازمان‌ها، می‌توانید بپرسید که آیا خط‌ مشی و برنامه‌ای برای به اشتراک‌گذاری تصاویر کودکان در رسانه‌های اجتماعی وجود دارد یا خیر. اگر این برنامه و خط مشی مشخص نشده است، با توجه به اینکه بسیاری از والدین در سازمان ها یا مدرسه ممکن است بخواهند بر جریان تصویر و اطلاعات فرزندان خود کنترل داشته باشند، شما به عنوان والد می توانید به ایجاد آن کمک کنید.

اشتراک گذاری تصاویر کودکان ۱۰۰ درصد ایمن نیست

اشتراک گذاری تصاویر کودکان هرگز نمی تواند ۱۰۰ درصد ایمن باشد. همیشه باید بین خطرات و آنچه که والدین به عنوان مزایای به اشتراک گذاری تصاویر برداشت می کنند، تعادل برقرار کرد.

برای خانواده هایی که قصد دارند درباره فرزندان خود تصاویر و اطلاعاتی را به صورت آنلاین به اشتراک بگذارند، بسیار اهمیت دارد که مخاطبانی را که با آنها به اشتراک می گذارند در نظر بگیرند، تنظیمات حریم خصوصی شما در شبکه ها و رسانه های اجتماعی شما چیست، افرادی را که به عنوان دوست یا دنبال کننده اضافه کرده اید و چقدر می شناسید؛ چه مقدار اطلاعات را به اشتراک می گذارید مانند مکان‌های خاص که می توانند شناسایی شوند و ویژگی‌های قابل شناسایی دیگر مانند نام مدرسه و اینکه آیا این اطلاعات می تواند در حال حاضر یا در آینده برای فرزندان شما خصوصی، خجالت آور و یا آسیب رسان باشد یا خیر.

فرزندانمان بخشی از هویت ما هستند، اما در نهایت فرزندان ما مستقل هستند و احساسات و اندیشه های خاص خودشان را دارند. اشتراک گذاری تصاویر درباره خودمان یک موضوع است، اما وقتی در خانه خود درباره دیگران و کودکانمان مطالبی را به اشتراک می گذاریم موضوع دیگری مطرح می شود.

اگر قبلاً در مورد فرزندان خود پست های زیادی به اشتراک گذاشته اید و حالا مردد شده اید و به آن فکر می کنید، چه کاری می توانید انجام دهید؟ نفسی عمیق بکشید! بیشتر والدین قصد و نیت بدی از به اشتراک گذاری تصاویر و اطلاعات کودکانشان ندارند و بدخواه فرزندانشان نیستند.

اغلب، وقتی والدین بیش از حد تصاویر کودکانشان را به اشتراک می گذارند، از اهمیت و عمق اطلاعاتی که درباره فرزندشان در فضای مجازی به اشتراک می گذارند و ردپایی که به جا می گذارند، آگاه نمی باشند.

در صورتی که والدین در حال تجدید نظر درباره مقدار و چگونگی به اشتراک گذاری تصاویر فرزندان خود هستند، نخستین قدم مهم این است که آنچه که در گذشته به اشتراک گذاشته اند را بررسی کنند و تا جای ممکن تصاویر را حذف کنند.

والدین همچنین می‌توانند کودکان ۹ تا ۱۰ ساله خود را با روند ورود به فیدهای رسانه‌های اجتماعی و حذف مطالبی که مناسب آن‌ها نیست آشنا نمایند. متعهد شوید که این کار را به طور منظم هر چند ماه یکبار انجام دهید: فید های رسانه های اجتماعی را مرور کنید، به آنچه به اشتراک گذاشته اید نگاه کنید و اطلاعات قدیمی را حذف کنید.

باور من این است که کودکان برای درگیر شدن و یادگیری این فرایند و شرکت در این فعالیت از ما قدردانی می‌کنند. به یاد داشته باشید کار آسانی نیست. فرزندان ما اولین نسلی هستند که به صورت مشترک و در فضای آنلاین بزرگ می‌شوند. ما اولین نسل از والدینی هستیم که فرزندان خود را با حضور رسانه های اجتماعی بزرگ می کنیم و این دشوار است.

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

https://zood.link/pa4ha

آیا حریم خصوصی فرزندان در دنیای دیجیتال نیاز به محافظت دارد؟ بیشتر بخوانید »

دیوید بکهام جنایات رژیم صهیونیستی علیه کودکان فلسطین را محکوم کرد

دیوید بکهام جنایات رژیم صهیونیستی علیه کودکان فلسطین را محکوم کرد



دیوید بکهام با انتشار پستی در صفحه شخصی خود، کشتار کودکان فلسطینی در «رفح» را محکوم کرد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، دیوید بکهام ستاره پیشین تیم ملی فوتبال انگلیس و استوره منچستریونایتد و رئال مادرید با انتشار پستی در صفحه شخصی خود در شبکه اجتماعی «اینستاگرام» به حمایت از مردم فسطین برابر جنایات رژیم صهیونیستی پرداخت و حمایت خود را از قربانیان فلسطینی اعلام کرد.

بکهام در این مطلب جمله ای از کاترین راسل مدیر اجرایی یونیسف منتشر کرد که گفته است: تصاویر کودکان و خانواده هایی که به دنبال بمباران چادرها از شهر رفح بیرون آمد همه ما را شوکه کرد. گزارش هایی که از کشتار کودکان در این چادرها پناه گرفته بودند منتشر شده است نشان از اقدام غیر انسانی دارد. بیش از هفت ماه است که شاهد وقوع این فاجعه بوده ایم که منجر به کشته یا زخمی شدن هزاران کودک شده است. باید آتش بس فوری، آزادی بی قید و شرط همه گروگان ها و پایان دادن به کشتار بی منطق کودکان وجود داشته باشد.

دیوید بکهام جنایات رژیم صهیونیستی علیه کودکان فلسطین را محکوم کرد

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

دیوید بکهام جنایات رژیم صهیونیستی علیه کودکان فلسطین را محکوم کرد بیشتر بخوانید »

یونیسف: کودکان بیشترین قربانیان جنگ جنون‌آمیز در غزه هستند

یونیسف: کودکان بیشترین قربانیان جنگ جنون‌آمیز در غزه هستند


به گزارش مجاهدت از گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، «جیمز الدر» سخنگوی صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) که از زمان آغاز جنگ در ۷ اکتبر گذشته دو بار از نوار غزه بازدید کرده است، گفت که کودکان بیشترین آسیب را در غزه می‌بینند و یونیسف آنچه را که در آنجا اتفاق می‌افتد به عنوان جنگ علیه خود کودکان توصیف می‌کند.

وی افزود: معمولاً در همه بحران‌ها، جنگ به آسیب‌پذیرترین گروه‌ها یعنی کودکان ضربه می‌زند و کودکان اغلب حدود ۲۰ درصد تلفات را تشکیل می‌دهند، اما در غزه این رقم نزدیک به ۴۰ درصد است و تا کنون بیش از ۱۰ هزار کودک در غزه کشته شده‌اند و تعداد آن‌ها در حال افزایش است.

«جیمز الدر» با اشاره به اینکه در نوار غزه ناامیدی زیادی وجود دارد، تصریح کرد: مردم نوار غزه بسیار خسته و گرسنه‌ها زیاد هستند و هنوز هم وحشت از اینکه حمله احتمالی دیوانه‌وار به شهر رفح محقق شود، وجود دارد.

انتهای پیام/ 241

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

یونیسف: کودکان بیشترین قربانیان جنگ جنون‌آمیز در غزه هستند بیشتر بخوانید »

سازمان ملل فقط از کودکان یمنی حرف می‌زند و کاری نمی‌کند

سازمان ملل فقط از کودکان یمنی حرف می‌زند و کاری نمی‌کند


به گزارش مجاهدت از گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، «طلعت الشرجبی» سخنگوی شورای عالی امور انسانی یمن، عصر امروز (سه‌شنبه)، در گفت‌وگو با شبکه «المسیره» به گزارش مجاهدت از سازمان ملل متحد درباره کودکان و شهدای یمنی واکنش نشان داد.

طلعت الشربجی در این باره گفت: سازمان ملل درباره قربانیان سوءتغذیه حرف می‌زند بی‌آنکه برای متوقف کردن این فاجعه انسانی قدمی بردارد.

سخنگوی شورای عالی امور انسانی یمن اضافه کرد: یونیسف از ۱۱ هزار کودک کشته و زخمی سخن گفت که یک سوم آن‌ها فقط به دنبال حملات هوایی کشته و زخمی شده بودند. این در حالی است که آمار و ارقام ما نشان می‌دهد ۹۰۰۰ کودک در پی حملات هوایی مستقیم کشته و زخمی شده‌اند.

وی ادامه داد: سازمان‌های وابسته به سازمان ملل همواره فرار می‌کنند و از علت مستقیم این فاجعه انسانی در یمن نه سخن می‌گویند و نه کشور‌های متجاوز را مسئول می‌دانند. سازمان ملل عربستان را از فهرست ناقضان حقوق کودکان حذف کرده و برای فرار از مجازات با این کشور همکاری کرده است و [از طرف دیگر]بهانه فرار از مجازات را تقویت کرده است.

الشربجی در پایان افزود: ما از بیش از ۱۲۰ هزار شهید و زخمی به دنبال تعرض [به خاک یمن]و محاصره سخن می‌گوییم حال آنکه سازمان ملل سعی دارد افکار عمومی را با کم کردن آمار و ارقام گمراه کند. ما با برخی سازمان‌های حقوقی و فعالان خارج از کشور ارتباط برقرار می‌کنیم تا آمار حقیقی شهدا، مجروحان و قربانیان تجاوز [به خاک یمن]را به اطلاع آن‌ها برسانیم.

انتهای پیام/ 231

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

سازمان ملل فقط از کودکان یمنی حرف می‌زند و کاری نمی‌کند بیشتر بخوانید »

میراث شوم آمریکا برای کشورهای غرب آسیا چیست؟

میراث شوم آمریکا برای کشورهای غرب آسیا چیست؟



استفاده ابزاری غرب به ویژه آمریکا از موضوع حقوق بشر در سطح بین‌المللی، بزرگترین فجایع انسانی را در سه کشور افغانستان، عراق و یمن رقم زده است.

به گزارش مجاهدت از مشرق، حقوق بشر به عنوان یک شعاری پوشالی همواره به کمک آمریکا برای توجیه ماجراجویی و اشغالگری‌های این کشور در پهنه جهان آمده‌است. آمریکا با اشغال افغانستان و عراق در آغاز هزاره سوم، این دو کشور را در بحرانی عمیق فرو برد. حملات هوایی به یمن نیز طی هفت سال اخیر، کشتار، ناامنی و فقر بر بر مردم بی گناه این کشور تحمیل کرده‌است.

هزینه دو دهه اشغالگری آمریکا بر دوش مردم افغانستان

از سال ۲۰۰۱ که آمریکا به بهانه مقابله با تروریسم، افغانستان را به اشغال خود درآورد، مردم این کشور تا کنون همواره در فقر و ناامنی روزگار گذرانده و روی خوش به خود ندیده‌اند.

اشغال ۲۰ ساله افغانستان به دست ناتو و آمریکا برخلاف شعارهای تبلیغاتی غربی‌ها، هزینه‌های جبران‌ناپذیری را بر مردم این مرز و بوم تحمیل کرده‌است. حضور نظامی و مداخله جویی غربی‌ها در افغانستان همواره به افزایش چشمگیر فقر، نا امنی، فساد مالی، بیکاری، آوارگی، تخریب زیرساخت ها و غیره دامن زده‌است.

همچنین بسیاری از مردم بیگناه این کشور طعمه زیاده خواهی و ماجراجویی‌های غربی شده‌اند. در جریان اشغالگری نظامی آمریکا ۱۱۴ هزار سرباز و افراد غیرنظامی افغان کشته شده‌اند. «اداره بازرس ویژه آمریکا در امور افغانستان» یا «سیگار» چندی پیش در گزارشی اعلام کرد که در جنگ ۲۰ ساله ایالات متحده در افغانستان ۶۶ هزار نظامی و ۴۸ هزار غیرنظامی افغانستانی کشته شده و ۷۵ هزار غیرنظامی دیگر این کشور زخمی شدند.

بنابراین افزایش ناامنی و فروپاشی اقتصادی، میراث شوم آمریکا برای مردم افغانستان است که باعث شده سیل مهاجران و پناهجویان روانه کشورهای دیگر شوند. جمهوری اسلامی ایران همواره ضمن محکوم کردن دو دهه اشغالگری، پناهگاهی برای جنگ زدگان این کشور دوست و همسایه بوده‌است تا جایی که آمارها از حضور سه میلیون نفر افغانی در کشورمان تا قبل از روی کار آمدن طالبان حکایت می‌کرد.

آمریکا و ناتو در طی این بازه زمانی طولانی، نتوانستند ارتشی منظم و سیستم امنیتی قوی ایجاد کنند و همچنین هیچ یک از شعارهای عوام پسند آنها همچون ایجاد دموکراسی و اجرای حقوق بشر در این کشور تحقق نیافت بلکه عکس آن اتفاق افتاد. دولت ساخت آمریکا در افغانستان حتی چند روز در مقابل طالبان دوام نیاورد و ریشه کن کردن تروریسم (بهانه آمریکای بوش برای حمله به افغانستان) نه تنها محقق نشد که هر روزه شاهد اقدامات تروریستی در گوشه و کنار این کشور از سوی گروهک‌های مختلف از قبیل «داعش خراسان» هستیم.

پنج میلیون یتیم، شاهکار حقوق بشر آمریکایی در عراق

میراث شوم آمریکا برای کشورهای غرب آسیا چیست؟

بعد از نمایش ریشه کردن کردن تروریسم و اجرای حقوق بشر پوشالی آمریکایی در افغانستان، نوبت به عراق رسید. از سال ۲۰۰۳ که عراق به اشغال نیروهای آمریکایی در دوره ریاست جمهوری جرج بوش درآمد، این کشور روی امنیت و آرامش را به خود ندیده‌است.

آمریکا در دولت «باراک اوباما» رئیس جمهوری دموکرات این کشور تنها راه برون‌رفت از بحران و باتلاق خودساخته را خروج از عراق دانست. بنابراین در سال ۲۰۱۱ نیروهای خود را به طور کامل خارج ساخت، اما سه سال بعد یعنی در سال ۲۰۱۴ به بهانه مقابله با گروه تروریستی داعش در صدر یک ائتلاف به اصطلاح بین‌المللی بار دیگر وارد این کشور بحران‌زده شد.

تبعات اقتصادی و اجتماعی اشغالگری، گریبان شهروندان عراقی را تا به امروز گرفته و معضلاتی را ایجاد کرده که حل و فصل آنها به میلیاردها دلار منابع مالی و سال‌ها تلاش نیاز دارد.

کمیساریای حقوق بشر وابسته به سازمان ملل اواخر سال گذشته در گزارش خود از عراق که به بهانه سالگرد استقلال این کشور تهیه کرده‌بود، اعلام کرد که بیش از پنج میلیون کودک یتیم در عراق وجود دارد که پنج درصد کل یتیمان جهان است.

روزنامه «الشرق الاوسط» چاپ لندن در این ارتباط نوشت شاخص‌هایی که توسط کمیساریای مستقل حقوق بشر منتشر شد، ارقام و آمارهای تکان دهنده را در مورد وضعیت نفوس در این کشور، به ویژه موارد مربوط به زندگی، امنیت و آزادی‌ها، همچنین مسائل آموزشی، بهداشت، بیکاری و از دست دادن پدر و مادر کودکان نشان داده‌است.

همچنین شاخص کمیساریای حقوق بشر بر اساس ارقام «یونیسف» نشان می داد که در عراق پنج میلیون یتیم وجود دارد که حدود پنج درصد از کل یتیمان جهان را شامل می‌شود. این امر، نشان دهنده میزان تلفات و فجایع انسانی ناشی از خشونت بر جمعیت این کشور به ویژه کودکان است.

کمیساریای حقوق بشر همچنین فاش کرد که با توجه به وضعیت فقری که خانواده های فقیر تجربه می‌کنند، یک میلیون کودک عراقی وارد بازار کار شده‌اند. علاوه بر این، ۴۵ هزار کودک به دلیل عضویت در گروه تروریستی داعش، فاقد مدارک شناسایی رسمی هستند.

درباره آمار کشته شدگان مستقیم و غیرمستقیم ناشی از اشغال عراق توسط آمریکا، ارقام مختلفی مطرح شده‌است. بر اساس آمار انتشاریافته از سوی سازمان انگلیسی «آپنین ریسرچ بیزنس»، تنها تا سال ۲۰۰۷ یعنی چهار سال پس از آغاز جنگ، یک میلیون و دویست هزار عراقی کشته شدند. نکته تاسف‌برانگیز آنکه قریب ۴۰ درصد از این کشته‌ها را زنان و کودکان تشکیل می‌دادند.

عجیب‌تر آنکه مقامات ستیزه‌جوی آمریکایی از کشتار مردم بیگناه عراق به ویژه کودکان این کشور پشیمان نیستند همانند مصاحبه‌ای که «مادلین آلبرایت» در ماه می ۱۹۹۶ و زمانی که عهده‌دار نمایندگی آمریکا در سازمان ملل با خبرنگار شبکه «سی‌بی‌اس» انجام داد.

خبرنگار برنامه «۶۰ دقیقه» سی‌بی‌اس در مصاحبه با آلبرایت گفت: «ما این را شنیده‌ایم که نیم میلیون کودکان (عراقی) جانشان را از دست داده‌اند، این تعداد بیشتر از کودکان کشته شده در (حمله اتمی آمریکا به) هیروشیما است. آیا بهایی که پرداخته شد، ارزشش را داشته است؟»

آلبرایت در پاسخ به این سوال از مرگ ۵۰۰ هزار کودک بی‌گناه عراقی در نتیجه تحریم‌های آمریکا حمایت کرد وگفت: «به نظر من، این یک انتخاب بسیار سخت است اما ما فکر می‌کنیم که بهایی که پرداخته شد، ارزشش را داشت.»

لازم به یادآوری است، آلبرایت که سوم فرودین ماه امسال در سن ۸۴ سالگی بر اثر ابتلا به سرطان فوت کرد، یکی از چهره های اصلی دولت «بیل کلینتون» رئیس جمهور اسبق آمریکا بود که ابتدا به عنوان سفیر ایالات متحده در سازمان ملل متحد خدمت کرد و سپس در دوره دوم ریاست جمهوری خود به عنوان دیپلمات ارشد این کشور رسید.

هفت سال فاجعه حقوق بشری در یمن

میراث شوم آمریکا برای کشورهای غرب آسیا چیست؟

از ششم فروردین سال ۱۳۹۴ (۲۶ مارس ۲۰۱۵) که با تشکیل ائتلاف عربی – آمریکایی و تجاوز به یمن در عملیات «طوفان قاطعیت» کلید خورد، این کشور فقیر منطقه تا به امروز یکی از بدترین بحران‌های حقوق بشری در جهان را تجربه می‌کند.

با گذشت بیش از هفت سال از آغاز این حملات، اینک یمن با چالش‌های اساسی حقوق بشری ازجمله محاصره اقتصادی توسط عربستان و بروز قحطی، تخریب مراکز بهداشتی توسط جنگنده‌های ائتلاف سعودی و شیوع انواع بیماری های واگیردار، تخریب مدارس و اماکن آموزشی و محرومیت دانش آموزان از تحصیل روبه رو است.

افزون بر آن، بازداشت فعالان رسانه‌ای و شکنجه آنان توسط نیروهای مورد حمایت امارات، بازداشت بی‌دلیل فعالان سیاسی و حبس آنان در زندان های زیرزمینی توسط نیروهای سعودی و اماراتی، بدرفتاری با زنان و دختران آواره توسط گروه های سلفی، دستگیری مهاجرین آفریقایی و تجاوز به آنان توسط قاچاقچیان انسان و نیروهای مورد حمایت امارات از دیگر موارد نقض آشکار حقوق بشر به شمار می‌رود.

در ذیل به مهمترین ابعاد و مصادیق نقض حقوق بشر در یمن اشاره می‌شود:

– بر پایه گزارش دفتر هماهنگ‌کننده حقوق بشر سازمان ملل متحد، بیش از ۳۳۷ هزار نفر تا پایان سال۲۰۲۱ در این کشور کشته شده‌اند.

– پیش بینی می شود که در صورت استمرار جنگ تا سال ۲۰۳۰، شمار کشته‌شدگان به یک میلیون و ۳۰۰ هزار نفر برسد.

– بیش از ۲۰ میلیون یمنی در مضیقه غذا هستند، ۱۰ میلیون نفر نیز در آستانه قحطی و گرسنگی و ۶۵ هزار نفر درشرایط حاد گرسنگی و کمبود شدید غذا قرار دارند.

– بیش از ۴ میلیون نفر بر اثر جنگ آواره شده‌اند که اغلب آنان زنان و کودکان هستند.

– در حملات هوایی سعودی ۵۲۳ مرکز بهداشتی یمن تخریب، ۵۰ مرکز درمان تعطیل شده و ۱۰۰ خودروی اورژانس نابود شده‌است.

با نگاهی به سه پرونده مذکور از پرونده قطور اشغالگری‌های آمریکا و متحدان آن، نقاب حقوق بشر غربی برداشته می‌شود؛ روپوشی که آنها برای توجیه تهاجم، اشغالگری‌ و کشتار خود بکار می‌برند در حالیکه نتیجه آن، قربانی شدن میلیون‌ها انسان بیگناه از جمله زن و کودک در دورترین نقاط کره خاکی است.

*حسن شکوهی نسب: تحلیلگر مسائل اروپا و آمریکا

منبع: مهر

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

میراث شوم آمریکا برای کشورهای غرب آسیا چیست؟ بیشتر بخوانید »