به گزارش نوید شاهد، 113 سال پیش از این، در دهم دی ماه 1290 مصادف با عاشورای حسینی 1330 قمری، سرداری بر دار، سرود پایداری و ایثار سرود که سنگر و سرپناه مردم آذربایجان در جنبش مشروطیت و در مقابل مستبدان و خودکامگان داخلی از سویی، و قوای بیگانه و متجاوز استعمارگر خارجی، از سوی دیگر بود. در روزهایی که تبریز، عرصه کشاکش اختلافات داخلی بود، تمام سعی و همت او مصروف بر تجمیع و تمرکز قوای داخلی و نزدیک کردن آن ها به یکدیگر بود تا نیروهایشان را در مبارزه با اشغالگران روس و انگلیس به کار گیرند. در نهایت، قوای روس، ثقة‌الاسلام را در روز نهم محرم  (تاسوعا)1330 قمری برابر با نهم دی ماه 1290 شمسی دستگیر کردند. آن‌ها از ثقة الاسلام خواستند که برای حفظ جان و مقام خود، مجاهدان تبریزی را آغازگر جنگ و کشتار معرفی کند ولی او این تقاضا را به‌شدت رد کرد. قوای روس، این عالم مجاهد را پس از اهانت و هتک حرمت، به دار کشیده و در دهم دی ماه 1330 شمسی برابر با عاشورای سال 1330 قمری به شهادت رساندند. خون پاک این عالم آگاه و بیدار، نشان افتخاری شد بر صحیفه افتخارات تاریخ استقلال و آزادیخواهی و مبارزات حق‌طلبانه ملت ایران بر علیه استبداد و استعمار.

 

عالم زمان شناس، روشن‌بین و جامع‌نگر

 

میرزا علی در رجب 1277 هجری قمری به دنیا آمد. فرزند ارشد حاج میرزا موسی ثقه الاسلام و نواده حاج میرزا شفیع صدر ثقه الاسلام بود. میرزاشفیع تحصیلات دینی خود را در عتبات گذراند. در ایران و عتبات، فقه، اصول، حکمت، کلام، تاریخ، جغرافیا، نجوم، ادب، علم الرجال و کتاب شناسی آموخت. او به فارسی، عربی، ترکی و فرانسه تسلط داشت و در علم تاریخ، کلام و مثنوی‌شناسی، صاحب‌نظر بود. ثقة الاسلام بیشتر اوقاتش را در کتابخانه شخصی‌اش می‌گذراند و با شخصیت‌های علمی و ادبی همنشینی داشت. بزرگان آن روز آذربایجان از جمله حسنعلی خان امیرنظام گروسی، مهدیقلی هدایت (مخبرالسلطنه)، ادیب خلوت، ادیب الممالک فراهانی و سید محمدکاظم عصار از معاشران او بودند.

 

واجد بیشترین رای علمای ایران برای مجلس مشروطه

 

فصل مهم حیات ثقة الاسلام از آغاز جنبش مشروطه‌خواهی شکل می‌گیرد. او از آغاز جنبش عدالت‌خواهی و سپس مشروطه خواهی، همراه مردم بود و هنگام مهاجرت اول علما از تهران به قم و تحصن آنان، طی تلگرافاتی به علما و دربار مظفرالدین شاه، از خواسته های متحصنان حمایت کرد و خواستار بازگرداندن آنها شد. پس از پیروزی نهضت مشروطه، به هنگام رأی گیری برای انتخاب نمایندگان مجلس شورای ملی، او بیشترین آراء مردم را در میان علما به دست آورد اما خود، نمایندگی را نپذیرفت.

 

منتقد و مخالف افراطی‌گری و تندروی مشروطه خواهان و دشمنان «مشروطه مشروعه»

 

ثقه‌الاسلام با وجود آنکه از اولین حامیان و مدافعان جدی و سرسخت مشروطیت، از همان آغاز شکل‌گیری بود، و اصل وجود مشروطیت را برای آزادی و آبادانی ایران، لازم و ضروری و مفید می‌شمرد، از منتقدان جدّی واولیه مدعیان آن به شمار می‌رفت و با رفتارهای خام و تند مشروطه‌خواهان به شدت مخالفت می‌کرد تا آنجا که کتابچه‌ای درباره خیانت‌های مشروطه طلبان نوشت. او با درک عمیق و روشن‌بینی خود از همان ابتدا، خطر مشروطه وابسته به بیگانه و بریده از دیانت و ایجاد انحراف در نهضت مردم و سوق دادن آن به بیراهه توسط عوامل استعمار را بخوبی دریافته بود و در مقابل این روند انحرافی ایستاد. روندی که به وارونه کردن ماهیت و مسیر ضد استبدادی- ضد استعماری مشروطیت منجر شد و بسیاری از این مدعیان را به دامن دیکتاتوری رضاخانی و به جیره‌خواری و مزدوری انگلیس و اعدام بزرگمردی چون شیخ شهید فضل الله نوری کشاند. سرانجام نیز در اعتراض به تندروی‌های مشروطه خواهان، با وجود آنهمه سوابق و پیشگامی در مشروطه، گوشه‌نشینی اختیار کرد.

 

اندیشه های اجتماعی پیشرو و بینش اصلاحگر ثقه‌الاسلام

 

ثقة الاسلام  در کنار مبارزه با دشمنان آزادی و هویت و استقلال ملت، از پیشگامان اندیشه اجتماعی و طرح ایده های اصلاحی در جهت پیشرفت کشور و بهبود زندگی مردم در همه ابعاد از سطح رفاه و معیشت تا توسعه اقتصاد، کشاورزی و صنعت ملی، خودکفایی در تامین نیازها، ارتقای آموزش و فرهنگ و… در مسیری مستقل و مقتدرانه و عزتمندانه بود. تأسیس مراکز علمی و فنی و ترویج آموزش علوم و فنون را ضروری‌ترین نیاز کشور می‌دانست. بر تولیدات داخلی تأکید و از تجارت همه جانبه خارجی، که سبب خروج ثروت و ورود اجناس زائد می‌شد، انتقاد می‌کرد. به نظر او تنزل ارزش مسکوکات داخلی در مقابل پول خارجی، ناشی از تجارت خارجی و آزادی فعالیت بانک‌های آنها در ایران و نامحدود بودن ضرابخانه دولتی بود. طرح‌های او برای آموزش کشاورزی، ایجاد شرکت‌های استخراج زغال سنگ برای مصارف داخلی یا تهیه آب آشامیدنی برای شهرها و ذوب آهن، بیانگر شناخت دقیق و عمیق او از ضعف‌های کشور بود. او منتقد و مخالف جدی سیاستهای اشتباهی چون استقراض بی‌جا و مسافرت‌های پر خرج و گرو گذاشتن گمرکات بود و این کارها را عاملِ فراوانی مفاسد شرعی و ملی و سیاسی می‌دانست.

 

نظریه پرداز و مدافع «دولت مشروطه مشروعه»

 

یکی از وجوه اصلی اندیشه های ثقه‌الاسلام، با وجود اشتهار او به حمایت از مشروطیت، نوع نگرش او به مشروطه است که آن را در پیوند با شرع و اجرای احکام الهی تفسیر کرده و استبداد و سلطنت استبدادی و مبتنی بر نفی و سلب حقوق مردم را اساسا در تعارض با شریعت می‌دید. او در پاسخ به محمدعلی شاه که مشروطه را خلاف شرع می‌دانست، با استناد به اینکه احکام شرعی را نمی‌توان مشروطه کرد و قوانین جاری نیز با وجود هزاران منکَر موجود در آن شرعی نیست، «مشروطه مشروعه» را دولتی مقید و مشروط به اجرای احکام شرعی معرفی کرد که در وضع قوانین جدید یا اجرای قواعد عرفی سابق، مطابق عدل و اصول «مذهب» و مصالح مملکت عمل می‌کند. از اندیشه‌های دیگر او محدود ساختن سلطنت و تأسیس دارالشورا و رفع استبداد برای مقابله با تلاش دولت‌های خارجی برای تضعیف دین بود. او بستر تحقق دینداری و دین‌مداری را تشکیل حاکمیتی مستقل و غیر وابسته می‌دانست که با استحکام و پشتگرمی به حمایت ملت، با قطع ید اجانب، توطئه و نقشه آنها برای خلل در دیانت مردم و تضعیف اسلام و تفرقه مسلمین را خنثی خواهد نمود.

 

در محاصره دو تیغه یک قیچی: استبداد سلطنتی و مشروطه‌خواهی تندرو و بی‌ریشه

 

ثقة الاسلام تحت فشاری چند جانبه بود: مخالفان مشروطه و مستبدان وابسته به دربار محمد علیشاه، که او را محرک و همه کاره مشروطه می‌دانستند و دموکرات‌های تندرو، که ثقة الاسلام از آنان انتقاد می‌کرد، و آنان با او مخالفت و از او بدگویی می‌کردند. در این میان، تمام تلاش ثقه الاسلام معطوف به حفظ وحدت و همبستگی بین مردم و جلوگیری از تفرقه و تضاد و اختلافات داخلی در برابر دشمن مشروطیت و مردم بود. در پی بحران میان دولت و مجلس بر سر پذیرفتن یا نپذیرفتن اتمام حجت روس‌ها برای اخراج مورگان شوستر (مستشار مالی امریکایی)، اهالی تبریز به خروش در‌آمدند. روس‌ها که همواره مترصد فرصتی بودند، بدرفتاری را آغاز کردند. مجاهدان تبریزی نیز در واکنش به این رفتار، آمادگی نظامی خود را به رخ آنان می‌کشیدند. در این میان ثقة الاسلام که نگران عاقبت کار بود، با مجاهدان مخالفت کرد؛ از این رو دموکرات‌ها او را به هواداری از روس‌ها متهم کردند و نقشه قتل وی را کشیدند، اما این نقشه عملی نشد. تلاش‌های ثقة الاسلام برای آرام کردن اوضاع نتیجه‌ای نداشت و در نهایت، روسها جنگ را در تبریز شروع کردند.

 

مرگ اگر مرد است گو نزد من آی!…

 

بر خلاف همگان و به رغم هشدار برخی اشخاص، از جمله نماینده دولت امپراطوری عثمانی، که پیغام داده بود روس‌ها قصد کشتن او را دارند، حاضر به مخفی شدن و پناهندگی نشد. روسها در ۹ محرم 1290 شمسی به بهانه لزوم حضور یافتن در جلسه‌ای، او را به کنسولگری روسیه بردند و محبوس کردند. در آنجا ثقة الاسلام از قبول خواست کنسول روس، در تأیید نوشته‌ای مبنی بر آنکه مجاهدان آغازگر جنگ بودند و روس‌ها تنها برای دفاع از خود، ناگزیر از جنگ شدند، سر‌باز زد و تأکید کرد که جنگ را خود روس‌ها آغاز کرده‌اند. این نقطه پایان حیات او بود و روسها مصمم به قتل و از میان برداشتن او شدند.

 

شاه گفتا کربلا امروز، میدان من است…

 

به روایت «ناظم‌الاسلام کرمانی»: «عصر روز نهم محرم، ثقة الاسلام از خانۀ خود بیرون آمد تا به خانۀ دکتر علینقی‌خان برود. در ورودی کوچه، ودنسکی با یک افسر روسی از درشکه پایین آمد و پس از سلام به ثقة الاسلام گفت: کنسول روس سلام می‌رساند و می‌گوید جلسه‌ای در کنسول است. چند نفر دیگر هم هستند. شما هم تشریف بیاورید. ثقة الاسلام خواست با درشکۀ دیگری برود، ولی ودنسکی گفت این درشکه را کنسول برای شما فرستاده است. وی را سوار بر درشکه کردند و به کنسول‌خانه بردند. آن روز ضیاء العلما و صادق الملک و آقا محمدابراهیم تفقایچی و حسن قدیر و پسران علی سید را هم گرفته بودند… در باغ کنسول‌خانه، در روز دهم محرم، روس‌ها دستور دادند بر سر آنان ریخته، به کندن لباس‌های آنان پرداختند و جز پیراهن و زیرشلواری همه را از تنشان درآوردند. گویا شیخ سلیم ایستادگی می‌نماید. کریم سرخابی با قمه ضربه‌ای به بازوی او زد و او را زخمی کرد. ثقة الاسلام و برخی آهسته دعا می‌خواندند. ثقة الاسلام به همگی دلداری می‌داد و از هراس و غم ایشان می‌کاست. شیخ سلیم بی‌تابی‌ می‌کرد. ثقة الاسلام گفت: این بی‌تابی بهر چیست؟ ما را چه بهتر از اینکه در چنین روزی به دست دشمنان دین کشته شویم؟»

 

یاد آن عالم مبارز شهید و پیرو راستین مکتب عاشوراییان را در سالروز شهادتش گرامی می‌داریم.

 

به گزارش نوید شاهد، هشتم دی ماه 1360 خیابانی در تهران، شهادتگاه و سکوی پرواز جوانی شد از عاشقان راه روح الله (ره) که تا خود را شناخت و خط خمینی را یافت، سر بر آن سودا سپرد و از پیش از انقلاب امام، زندگی خود را وقف مکتب شهادت کرد و همه عمرش تمرین شهید شدن بود قبل از رسیدن آن لحظه دیدار… منافقین کوردل و کفرباطن، که از حقیقت این مسیر الهی خبر ندارند و چون خفاشانی گریزان از نور، در ظلمت توهمات و تصورات شیطانی و شقاوت‌بار خود، در دوزخ پندارهای خودفریبانه و دروغین خویش، دست و پا می زنند و جز تصاحب قدرت به هر قیمت، منطق و مرام و معیاری ندارند، حذف فیزیکی و نابودی جسم را آخر خط می‌انگارند. غافل، که سلاح این قوم و پرچم پیروزی و نشان فتح و فضیلت این قافله، «شهادت» است و «شهادت طلبی» و «شهیدوار زیستن» و در جستجوی شهادت، سنگر به سنگر هستی را سلوک عاشقانه و عارفانه در فنای در ذات حضرت دوست دیدن و هر لحظه و هر نفس در طواف این کعبه عشق بودن… و شهید امروز ترور و عملیات تروریستهای مسلح منافق، «سید علیرضا حسینی» نیز چنین منش و مسیری داشت. شیفته شهادت بود و از وقتی امام شهیدان را شناخت و سر بر آستان عشق او سپرد، چنان زیست که خیابان شهرش، جبهه جنگش با دشمن و سنگر و مهراب شهادت و عروج سرخش شد و شهادت و قرب حق، چنین از راه می‌رسد و گوشه‌ای از شهر را هم قربانگاه عاشق می‌سازد.

 

عشقبازان، نفسی جز به هوایت نزدند…

 

 سیدعلیرضا حسینی در سال ۱۳۳۷ش در خانواده‌ای مستضعف و مذهبی در شهر تهران چشم به جهان هستی گشود و از کودکی با اسلام ناب و با معارف مذهبی انس گرفت و عشق به اهل بیت (ع) در جانش نشست. از زمانی که سیدعلیرضا خود را شناخت، ارزش‏های معنوی را بر مادیات ترجیح می‌داد و با خلوص نیت، به محاسبه نفس و تقوی و طهارت قلب و تقرب به معبودش می‌پرداخت. نگاهش به فراسوی این تعلقات و تمنیات دنیوی بود و بر خلاف بسیاری، اولویتش در ارزشگذاری، مسائل مادی نبود. دلسوز و صافی‌ضمیر و صادق و بی تکلف و پاکدل بود و غمخوار و کمک کار دیگران و بویژه ضعفا و مستمندان و کسانی که نیاز به یاری و کمک داشتند. او از کودکی انگار خود را آماده می کرد تا بمحض شنیدن ندای انقلاب، خود را وقف آن اعجاز الهی و انسان‌ساز دورانش سازد. او در نظر خانواده و دوستانش، آینه اخلاق‌مداری و الگویی از اخلاقی زیستن بود.

 

این انقلاب، باعث شد من به زندگی از دید دیگری نگاه کنم!

 اوج‏گیری مبارزات انقلابی مردم ایران، مصادف با فعالیت‏های پیگیر و چشم‏گیر او بود. تکبیرگویان در راهپیمایی‌ها سینه‌اش را سپر می‏کرد و شب‏‌ها با پخش اعلامیه و شعارنویسی به مبارزه ادامه می‌داد. در سازماندهی و تشکل بخشی به مبارزان و تجمعات و تظاهرات انقلابی، تکثیر نوارها و نشر اعلامیه های امام هم نقش داشت. انقلاب او را هم مثل بسیاری دیگر از این نسل، در مدار جاذبه ارزشها و فضیلتهای معنوی و نگرشی متعالی به هستی ارتقاء داده و افق دید او را به فراسوی مادیات، وسعت بخشیده بود. همان افقی که شهیدان را به عشق نثار جان خویش به جبهه می‌کشاند و از هرآنچه رنگ تعلق دنیا داشت، گریزان می‌ساخت. می‌گفت: «این انقلاب باعث شد تا من به زندگی از دید دیگری نگاه کنم.» از این‏رو، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، با همه توان و نیرویش، خود را در خدمت آن قرار دا و این را تکلیف الهی خود می‌دانست.

 

از سنگر بسیج، مسجد، انجمن اسلامی، جهاد، تا عزیمت به کردستان و جبهه‌های جنگ

انقلاب که پیروز شد، علیرضا مثل بسیاری دیگر از همنسلان و همفکران خودش، که حماسه‌سازان بعدی شدند، شب و روز خود را در پیوستن به نهادهای انقلاب و حراست از دستاوردهای انقلاب معنا کرد. عضو بسیج شد و در آن، فعالانه شرکت داشت و به‏عنوان سرپرست بسیج نیروگاه منتظر قائم، به کارکنان این نیروگاه، فنون نظامی را آموزش می‌داد و آنان را برای مقابله با دشمنان آماده می‌کرد. در انجمن اسلامی نیروگاه هم شرکت داشت و هم‏چنین یکی از اعضای هیأت اجرائی اتحادیه کارکنان نیروگاه منتظر قائم بود. در سنگر مسجد هم با تمام توان و تلاش، حضور داشت و از اعضای گروه‏های مقاومت مساجد بود و در جهت خود کفایی و استقلال اقتصادی کشور و از میان برداشتن آثار رژیم گذشته، در جهاد سازندگی نیز فعال بود و به‏سبب تعهد و پشتکار فراوانش، مسئولیت جهاد سازندگی نیروگاه محل کارش را نیز بر‌عهده داشت. در مقابله با توطئه ها و شیطنتهای گروهک‏های ضد انقلاب و وابسته به شرق و غرب، به کردستان عزیمت کرد و پس از بازگشت از آنجا، با برپا کردن نمایشگاهی، جنایات گروهک‏های آن منطقه را به تصویر کشید. به‏دنبال تجاوز مزدوران بعثی به خاک مقدس میهن، داوطلبانه به جبهه عزیمت کرد.

 

از جنگ با دشمن در جبهه، تا جنگ با مزدوران دشمن در خیابان‌های تهران

سید علیرضا درباره حضورش در جبهه گفته بود: «من نمی‌توانم به خودم بقبولانم که برادرانم در مرز‌ها شهید شوند و من به کارهای روزمره مشغول باشم.» پس از بازگشت از جبهه‌های نبرد، کماکان بار سنگین مسئولیت‌های فراوانش را با عزمی استوار و با سختی و جدیت، به دوش کشید و به‏ویژه پس از آشکار شدن نیات پلید و خائنانه و گسترش جنایات منافقین، در مبارزه با آن‌ها، با نهادهای انقلابی و دادستانی انقلاب، همکاری نزدیک داشت و در همه عرصه‌های رزم و پایمردی، سنگرنشینی مقاوم و استوار بود. همین ثبات قدم و عزم راسخ او در شناخت ماهیت منافقانه و رودررویی با شرارت‌های این دشمنان کینه توز و خونریز مردم، او را در خط مقدم جنگ و سرانجام در لیست ترور نفاق‌پیشگان قرار دادو او را در روزهایی که کمترین نسبت و پیوند با خط امام و انقلاب، حتی در ظاهر، تاوان و بهایی کمتر از کشته شدن بدست این تروریستها نداشت، قدم به قدم به شهادت، نزدیک کرد.

 

که عشق آواز داد ای جان! در‌آ در بزم جانانه…

فعالیت‏های انقلابی و خستگی ناپذیر سید علیرضا در افشای ماهیت منافقانه این جریان ضد اسلامی و ضد انسانی، کینه و عداوت منافقین، این مزدوران خودفروخته دشمن را برانگیخت؛ به‏طوری‏که آنان بار‌ها وی را تهدید به مرگ کرده بودند. خودش می‌گفت: «می‌دانم درصدد هستند که مرا از بین ببرند، ولی من از این‏‌ها باکی ندارم.» عاقبت سحرگاه سه‏شنبه هشتم دی‏ماه سال ۱۳۶۰، دو تن از تروریست‌های منافق که در کمین نشسته بودند، او را هنگامی که به قصد سر کار رفتن از منزل خارج شده بود، به رگبار گلوله بستند. شهید حسینی، این سلاله‌ پاک پیامبر، هنگامی که در آغوش خواهر خود بود، به جوار رحمت رب خود شتافت و آسمانی شد. 

 

انتهای پیام/ 

به گزارش خبرنگار نوید شاهد، مراسم باشکوه «شب موسیقی و سرود ایثار» بعدازظهر نهم دی‌ماه ۱۴۰۳ با حضور جمعی از مسئولان فرهنگی و هنری، از جمله «دکتر یعقوب سلیمانی» معاون فرهنگی و آموزشی بنیاد شهید، «غلامحسین نصراللهی» مدیرکل شهرستان‌های بنیاد شهید و امور ایثارگران و «محمد کرم‌اللهی» مدیرکل امور هنری بنیاد شهید، در سالن سوره حوزه هنری تهران برگزار شد.

این مراسم، به مناسبت بزرگداشت نهم دی‌ماه و گرامیداشت شهدای گران‌قدر انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، با اجرای برنامه‌های متنوع فرهنگی و هنری همراه بود که جلوه‌ای از پیوند عمیق هنر و ایثار را به نمایش گذاشت.

 

آغاز مراسم با قطعه «شهید من»

در ابتدای این رویداد معنوی، قطعه «شهید من»، با شعری از امیر شفیعی و خوانندگی هادی فیض‌آبادی، به شهدای والا مقام و حضار تقدیم شد. این اثر که با احساس و شور فراوان اجرا شد، ادای احترامی به مقام شهدا بود. همچنین تیزر قطعات «ایران جان» با صدای هنرمندانی چون حامد همایون، حجت اشرف‌زاده، رضا صادقی، و مهدی یغمایی پخش شد که فضایی روح‌انگیز در سالن ایجاد کرد.

 

موسیقی و سرود سکویی طلایی جهت انتقال پیام در حوزه ایثار و شهادت است

دکتر یعقوب سلیمانی معاون فرهنگی و آموزشی بنیاد شهید و امور ایثارگران در این مراسم با بیان اینکه در حوزه موسیقی باید تلاش شود و بنیاد شهید و امور ایثارگران در زمینه هنر در کنار سایر دستگاه‌ها اثر گذار باشد، اظهار کرد: موسیقی و سرود سکویی طلایی برای انتقال پیام در حوزه ایثار و شهادت است و در این حوزه پیام آن معنادار و با غنای فراوان خواهد بود. این پیام آغشته به غنای فرهنگی و از خودگذشتگی است که از صدر اسلام تحقق یافته است.

وی ادامه داد: امروزه موسیقی و سرود روایتگر زیبایی‌های اندیشه و عمل انسان‌های مجاهد است و اگر بنیاد شهید و امور ایثارگران به شعر و موسیقی نگاه و سیاست جدیدی دارد، در تلاش است در راستای کاری اثرگذار نگاهی بسیط داشته باشد. موسیقی رسانه‌ای اثرگذار در راستای انتقال پیام است که موجب تقویت روحیه و نشاط است که سلحشوری، مقاومت و ایستادگی به دنبال دارد.

 

ماندگاری دفاع مقدس با بهره‌مندی از ابزار هنر

در ادامه مراسم، «غلامحسین نصراللهی» مدیرکل شهرستان‌های بنیاد شهید و امور ایثارگران، طی سخنانی ضمن گرامیداشت یوم‌الله نهم دی‌ماه، به اهمیت هنر در ماندگاری ارزش‌ها اشاره کرد. وی با بهره‌گیری از بیانات مقام معظم رهبری و امام خمینی (ره) گفت: هنر هر ملتی زمانی ماندگار می‌شود که به ریسمان هنر آویخته شود. دفاع مقدس گنجینه‌ای است که باید از آن بهره‌برداری شود. اگر کشورهای غربی در برخی آثار ماندگار شده‌اند، این امر به دلیل پیوست فرهنگی آن‌ها بوده است.

نصراللهی به اقدامات بنیاد شهید نیز اشاره کرد و از تولید چهار آلبوم سرود، ۱۵ قطعه موسیقی، و چهار نماهنگ در اداره کل بنیاد شهید استان تهران خبر داد.

رونمایی از آثار هنری با محوریت ایثار و شهادت

در بخش دیگری از این مراسم، از چندین اثر هنری رونمایی شد، از جمله: آلبوم‌های «سه‌گانه شهدا»، «علمداران خورشید»، «سنگر ایران»، و «مردان خدا» و نماهنگ‌های «مسیر عشق» و «قصه‌های شهدا»

 

هنرمندان همچون شهدا، روشنی‌بخش جامعه هستند

«محمد کرم‌اللهی» مدیرکل امور هنری بنیاد شهید، در ادامه مراسم از تأثیر شهدا بر جامعه سخن گفت. او با تشبیه شهدا به ستارگانی در آسمان کشور بیان کرد: هر شهید ستاره‌ای است که در شب‌های سخت مسیر را روشن می‌کند. هنرمندان نیز، همچون شهدا، با نور وجود خود روشنی‌بخش جامعه هستند. هنر زیباترین ابزار برای ماندگاری ارزش‌های انسانی است و نباید به کیفیت پایین قانع شد.

 

برنامه‌های هنری و اجرای موسیقی

در بخش هنری مراسم، سرود «یاران ما» اجرا شد و نماهنگ «از ایران نگذشتیم» با صدای محمد معتمدی به نمایش درآمد. همچنین حسین علی شاه‌پور، خواننده آواز ایرانی و پژوهشگر موسیقی، ترانه «مثل عشق» را اجرا کرد که مورد استقبال حضار قرار گرفت.

 

رونمایی از آلبوم و پوستر ملی

یکی از مهم‌ترین بخش‌های مراسم، رونمایی از آلبوم «از ایران نگذشتیم» با حضور سردار یعقوب سلیمانی و غلامحسین نصراللهی بود. همچنین از سومین پوستر ملی موسیقی «نوای مهر» در این مراسم رونمایی و به حضار معرفی شد.

تجلیل از هنرمندان

در پایان مراسم، از جمعی از هنرمندان برجسته و تأثیرگذار در عرصه هنر و ایثار، از جمله عبدالجبار کاکایی، مصطفی محدثی خراسانی، میلاد عرفان‌پور، امیرحسین سمیعی، امیر سهیل سرافرازی، بامداد فلاحتی، احمد رمزی، حسین علی شاه‌پور، و خواننده نوجوان سبحان منکشف تقدیر به عمل آمد.

 

انتهای پیام/

به گزارش نوید شاهد، مراسم «شب موسیقی و سرود ایثار» با حضور و سخنرانی مسئولان بنیاد شهید روز یکشنبه 9 دیماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۵ در تالار سوره حوزه هنری برگزار می‌شود.

رونمایی از ۵ آلبوم موسیقی (شامل ۴ آلبوم سرود و یک آلبوم موسیقی پاپ ارکسترال)، رونمایی از پوستر سومین جشنواره ملی موسیقی نوای مهر، اجرای موسیقی (۳ قطعه از آثار تولید شده این مرکز) از برنامه‌های این مراسم خواهد بود.

همچنین در مراسم «شب موسیقی و سرود ایثار» از چند هنرمند فعال در حوزه موسیقی ایثار و شهادت (آهنگساز، خواننده و شاعر) نیز تقدیر و تجلیل بعمل می‌آید.

لازم به توضیح است، مراسم «شب موسیقی و سرود ایثار» به کوشش اداره کل بنیاد شهید و امور ایثارگران شهرستان‌های استان تهران، روز یکشنبه ۹ دیماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۵ در تالار سوره حوزه هنری برگزاری می‌شود و حضور در این مراسم برای عموم علاقمندان آزاد است.

 

انتهای پیام/