خبرگزاری فارس ـ گروه تعلیم و تربیت: این روزها موضوع بررسی سوابق و توانمندی اعضای کابینه دولت سیزدهم در مجلس در حال انجام است. برای وزارت عظیم و گسترده آموزش و پرورش هم حسین باغگلی پیشنهاد شده است.
«باغگلی» متولد ۱۳۵۷ در مشهد مقدس و عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد است. او دارای دکتری علوم تربیتی(فلسفه تعلیم و تربیت) از دانشگاه فردوسی مشهد، کارشناسی ارشد علوم تربیتی( تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش) از دانشگاه تهران، کارشناسی علوم تربیتی(مدیریت و برنامه‌ریزی آموزشی) از دانشگاه فردوسی مشهد و دیپلم فنی‌وحرفه‌ای رشته الکتروتکنیک است.
«باغگلی» مدیرعامل بنیاد فرهنگی رضوی از سال ۱۳۹۷ تاکنون است؛ وی در سال۱۳۹۷ توسط آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی به عنوان مدیرعامل بنیاد فرهنگی رضوی منصوب شد. این بنیاد مدیریت مجموعه مدارس آستان قدس رضوی(مدارس امام رضا(ع)) و پردیس تربیتی توانا با رویکرد عام‌المنفعه را بر عهده دارد که شامل ۱۹مدرسه و بیش از ۷ هزار دانش‌آموز در مناطق مختلف شهر مشهد و برخی دیگر از شهرهای خراسان رضوی به ویژه در مناطق محروم و کم‌بضاعت است. ۶۰ درصد از کادر این مدارس کارمندان رسمی آموزش و پرورش هستند و بخشی را نیز خادمان تربیتی داوطلب تشکیل می‌دهند.
از دیگر سوابق «باغگلی» می‌توان به عضو متخصص کارگروه پرورشی اداره کل آموزش و پرورش خراسان رضوی، دبیر شورای علمی جشنواره ملی فعالیت‌های دینی و قرآن معلمان ابتدایی دانشگاه فرهنگیان، تدریس در دانشگاه فرهنگیان(بیش از ۵ سال)، همکاری در انجام مطالعات پشتیبان سندتحول بنیادین آموزش وپرورش، عضویت در انجمن فلسفه تعلیم و تربیت ایران، مشاور تخصصی در طراحی برنامه‌های آموزشی تربیتی در مدارس شهر مشهد، طراحی مدل دبستان ابتدایی رشاد و راهبری مدیریتی آن(به مدت سه سال)، عضو کارگروه مدارس تحول‌خواه مشهد مقدس، انجام پژوهش‌های متعدد علمی در حوزه تعلیم و تربیت اسلامی و انتشار مقالات متعدد علمی و پژوهشی در حوزه تعلیم و تربیت اسلامی است.
«باغگلی» معتقد است که فعالیت در سمت مدیرعاملی بنیاد فرهنگی رضوی و مدارس امام رضا(ع) فرصتی برای اقدامات تحولی و اساسی در راستای پیاده‌سازی سند تحول بنیادین آموزش و پرورش بوده است که عمده آنها با اقتضائاتی، می‌تواند در سطح ملی نیز مورد توجه قرار گیرد از جمله می‌توان به طراحی و اجرای سامانه آموزش مجازی«سیب رضوی»، راه‌اندازی مرکز نوآوری‌های تربیتی، راه‌اندازی پردیس تربیتی توانا در تهران، مدلسازی تربیتی از جمله طراحی و اجرای مدل اختصاصی پیش‌دبستانی اسلامی و رضوی با رویکرد تجربه زیست اجتماعی، پیاده‌سازی رویکرد مدرسه‌محوری در برنامه‌ریزی و بودجه‌ریزی مدارس امام رضا(ع)، فعالیت‌های بین‌المللی با رویکرد شبکه‌سازی فعالان و مدارس اسلامی کشورهای مختلف و همکاری در طراحی و برگزاری اولین کنفرانس بین‌المللی تربیت در ادیان توحیدی، تولید بسته‌های یادگیری الکترونیک در حوزه‌های مختلف(۲۰ هزار دقیقه)، راهبری شبکه ملی خادم‌یاری تربیتی نوجوانان و راه‌اندازی و تجهیز دوباب مدرسه در شهرستان محروم سرخس اشاره کرد.
با حسین باغگلی وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش، گفت‌وگویی درباره مسائل آموزش و پرورش پرداختیم. البته شرایط حاکم بر روزهای قبل از رأی اعتماد و حضور وزیر پیشنهادی در جلسات مختلف و کمیسیون‌ها، فرصت یک مصاحبه کامل را فراهم نکرد ولی تلاش کردیم برای برخی سؤالات درباره آموزش و پرورش پاسخ بگیریم.
** بزرگ‌ترین اشکال ما این است یک نسخه برای همه جا داریم
* نظرتان درباره موضوع بازگشایی مدارس چیست؟ و در این خصوص چه برنامه‌ای دارید؟
ایده‌آل ذهنی من این است که مدارس باز شوند.
* این ایده‌آل است؛ اما در شرایط کنونی چه تدبیری اندیشیده‌اید؟
یکی از اهداف ما توجه به عدم تمرکز است. به نظر من یکی از بهترین راه‌ها واگذاری این تصمیم به استان‌ها و توصیه به استان‌ها برای واسپاری مسأله به شهرستان‌ها و توصیه به شهرستان‌ها برای واسپاری این مسأله به نواحی و واسپاری توسط نواحی به خود مدارس است.
* با این حرف یعنی، هر استانی متناسب با شرایط خودش تصمیم بگیرد؟
بزرگ‌ترین اشکال ما این است یک نسخه برای همه جا داریم. بگذارید مثالی بزنم. با کسی صحبت می‌کردیم و گفتیم: «از آقای رئیسی قول گرفته‌ایم تعدادی از این 4 میلیون مسکن مهری را که قول داده شده، به فرهنگیان اختصاص دهیم». گفت: «اینکه فرقی نکرد» گفتم: «چرا فرق کرد. آقای رئیسی گفته است زمینش از شما، ساختش با ما. بنابراین می‌توانیم اقساط طولانی‌تری را قرار بدهیم» گفت: «زمین پیدا نمی‌شود» گفتم: «شما چون اهل شمال هستی داری این حرف را می‌زنی. یک خط وسط ایران بکش. از آن خط به پایین تا دلت بخواهد زمین فراوان است. چرا همین که در یک جا مورد نقض پیدا می‌کنیم به همه تعمیم می‌دهیم؟».
اگر نگاهمان نسبت به مدرسه، مأموریت خودمان و غیره تغییر کند، تحول به وجود می‌آید
الان در شهری وضعیت زرد است. دعوای خود ما در مدارس امام رضا(ع) با آموزش و پرورش ناحیه این بود که مدرسه ما 12 هزار متر است، 50 هزار متر زیربنا داریم و اگر 100، 200 تا دانش‌آموز در اینجا بیاوریم گم هستند، چون اینجا گنجایش 900 تا دانش‌آموز را دارد.
آموزش و پرورش می‌گفت حتی یک دانش‌آموز را هم حق ندارید بیاورید و باید درِ مدرسه بسته باشد و کسی در مدرسه تردد نکند. اتفاقاً اگر ما این آزادی عمل را به مدارس بدهیم، یک جاهایی امکانات و ظرفیتش را دارند.
* با این حساب ممکن است دوباره شکاف مدارس دولتی و غیردولتی نمایان شود چرا که در مدارس دولتی 35 دانش‌آموز سر یک کلاس کوچک هستند و نمی‌شود در آن پروتکل‌ها را رعایت کرد اما در مدارس غیردولتی، تعداد کم دانش‌آموز، امکان رعایت پروتکل‌ها را می‌دهد؟
مدارس دولتی اگر خلاقیت داشته باشند، می‌شود؛ اگر 35 نفر سر کلاس هستند، بچه‌ها سه روز در هفته یا هفته‌ای یک روز را که می‌توانند بیایند. صفر و یکی نگاه نکنیم.
توان پدر و مادرها هم برای مدیریت بچه‌ها در خانه به شدت کم شده و واقعاً دیگر نمی‌توانند تدبیر کنند که بچه تمام مدت در خانه باشد و پدر و مادرها حسابی به سختی افتاده‌اند
بله، اینجا چالش داریم و بچه‌ها نمی‌توانند یک روز در میان به مدرسه بیایند، ولی هفته‌ای یک روز را که می‌توانند. ضمن اینکه در همه شهرها مدارس دولتی این تراکم را ندارند. در واقع بحث همان نداشتن نگاه صفر و یک به بخشنامه‌هاست.
**توان پدر و مادرها هم برای مدیریت بچه‌ها در خانه به شدت کم شده است
* خب سال قبل هم قرار بود همین اتفاق بیفتد اما در عمل نشد و وقتی گفتند که حضور در مدرسه اختیاری است، خیلی از خانواده‌ها، فرزندشان را به مدرسه نفرستادند؟
باور من، این است که سال پیش‌رو با سال قبل این تفاوت را دارد که احساس خطر در جامعه به شدت بالا بود اما اکنون توان پدر و مادرها هم برای مدیریت بچه‌ها در خانه به شدت کم شده و واقعاً دیگر نمی‌توانند تدبیر کنند که بچه تمام مدت در خانه باشد و پدر و مادرها حسابی به سختی افتاده‌اند.
* شعار آیت‌الله رئیسی، تحول است. شما تحول را در آموزش و پرورش در چه می‌بینید؟
من تحول را در معلمان می‌بینم. اگر معلمان به عنوان متخصصان تعلیم و تربیت انگیزه پیدا کنند و نگاهمان نسبت به مدرسه، مأموریت خودمان و غیره تغییر کند، تحول به وجود می‌آید. اگر این اتفاق نیفتد، هیچ بخشنامه‌ای نمی‌تواند ما را راه ببرد. بنابراین تحول از تک‌تک ما شروع می‌شود.
* به نظر شما چرا رئیس جمهور برای چنین پست مهمی به شما اعتماد کرد؟
ایشان آدم باجرأتی است و به تخصص احترام می‌گذارد. من به عنوان عضو تیم پژوهشی، گزارش‌های پژوهشی را به ایشان می‌دادم. معتقدم آیت‌الله رئیسی، فرد نکته بینی است و فهم میدانی‌اش، بسیار خوب است.
یادم هست اولین‌بار که با ایشان در جلسه‌ای روبه‌رو شدم، به بنده گفت «تفاوت گزارش شما با گزارش‌های دیگر این بود که گزارش‌های دیگر خیلی رسمی بود، ولی چیزهایی را که شما گفتی، من خودم دیده‌ام». قضیه مربوط به موضوعات علمی و فرهنگی آستان قدس بود و می‌گفت این چیزها را من خودم درک کرده‌ام.
** آموزش و پرورش برای آیت‌الله رئیسی خیلی مهم است
*یک اعتقادی وجود دارد که برای حل مشکلات آموزش و پرورش، رئیس‌جمهورها باید پای آموزش و پرورش بایستند. چقدر احساس می‌کنید که آیت‌الله رئیسی دغدغه آموزش و پرورش را دارد و پای تصمیمات آن می‌ایستد؟ چراکه بسیاری از تصمیمات آموزش و پرورش نیاز به حمایت‌های بالاتر دارد. خیلی جاها وزیر با سازمان امور اداری استخدامی درگیر می‌شود، با سازمان برنامه و بودجه درگیر می‌شود و… برای همین است که می‌گویند شورای عالی آموزش و پرورش باید با حضور رئیس‌جمهور تشکیل شود. این فضا را واقعاً چقدر مهیا می‌بینید؟
به نظر من، آیت‌الله رئیسی، خودش یک آدم فرهنگی است و فرهنگ خیلی برایش موضوعیت جدی دارد. در آستان قدس هم که بود و در قوه قضائیه هم که در پی شفاف‌سازی موضوعات بود، نشان می‌دهد که مدیریت ایشان، مدیریت یک آدم فرهنگی است. بنابراین من خیلی امیدوارم، چون این موضوعات برای آقای رئیسی خیلی مهم است.
* اگر از مجلس رأی اعتماد بگیرید، با تیمی به وزارت آموزش و پرورش می‌آیید؟
من تیم خود را از فرهنگیان انتخاب می‌کنم. یکی از خواسته‌های آقای رئیسی هم این است که از همین شبکه موجود خصوصا جوان‌ترهای‌شان استفاده شود. مسلما از بین یک میلیون فرهنگی، 50 فرد مناسب انتخاب خواهیم کرد.
من تیم خود را از فرهنگیان انتخاب می‌کنم. یکی از خواسته‌های آقای رئیسی هم این است که از همین شبکه موجود خصوصا جوان‌ترهای‌شان استفاده شود
لذا قرارمان این است که این کار را بکنیم و در حوزه ستادی احتمالاً از روش کانون ارزیابی استفاده می‌کنیم که قبلاً تجربه‌اش کرده‌ایم.
هر کسی که داوطلب باشد، از هر جای کشور که می‌تواند کار کند وارد این شبکه می‌شود و مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.
**برای توسعه خدمات فرهنگی و آموزشی باید از الگوهای دیگری استفاده کنیم
* یکی از شعارهای‌تان عدالت آموزشی است، برای این موضوع چه خواهید کرد؟
ما امروز به‌شدت نیازمند این هستیم که در بحث عدالت آموزشی، خیلی مستحکم و جدی ورود پیدا کنیم. در یک جایی، عدالت آموزشی را در تساوی ـ حتی تساوی در نسبت ـ گرفتیم. یعنی مثلاً گفتیم اینجا بیست دانش‌آموز دارد، این خدمت را ارائه می‌دهیم، آنجا هزار دانش‌آموز دارد، باید چند برابر آن خدمات ارائه کنیم. در حالی که این طور نیست. ما اصطلاحی داریم تحت عنوان «تبعیض مثبت».
در برخی از مناطق روستایی یا عشایری مدرسه ساخته‌ایم که مردم آن مناطق به دلیل نوع بافت فرهنگی‌شان اصلاً نپذیرفتند و نرفتند در آن مدرسه مستقر شون
اتفاقاً در جاهایی برای رسیدن به عدالت باید به کسی که سال‌ها از خدماتی دور بوده و دچار افت شده، رسیدگی جدی‌تر و معنادارتری بکنید و به او خدمات بیشتری را ارائه کنید و برایش وقت بیشتری بگذارید تا او بتواند تازه به سطح بقیه برسد و بعد به تساوی و نسبت‌های مناسب برسیم.
یک تصور از مدرسه داریم که مثلا یک چهاردیواری است با چند تا میز و صندلی و در همه جا باید همین مدل را در حوزه عدالت آموزشی پیش ببریم. لذا با هلیکوپتر به مناطقی مصالح میبریم که یک ساختمان بسازیم و اغلب با بافت معماری و فرهنگی آن منطقه هم جور نیست.
مثلاً ما در برخی از مناطق روستایی یا عشایری مدرسه ساخته‌ایم که مردم آن مناطق به دلیل نوع بافت فرهنگی‌شان اصلاً نپذیرفتند و نرفتند در آن مدرسه مستقر شوند و هنوز هم دارند در همان زیرساخت‌های خودشان زیست می‌کنند.
برای توسعه خدمات فرهنگی و آموزشی خودمان باید از الگوهای دیگری استفاده کنیم و اتفاقاً تجربه دوره کرونا به‌شدت به ما کمک کرد که ما راه‌های جدید را بپذیریم. مدل‌های جزئی برای این موقعیت‌ها براساس الگوی عدم تمرکز می‌توانند توسعه پیدا کنند.
انتهای پیام/
منبع خبر