تأليف:حضرت سيد شيخ محمد المحمد كسنزان حسينی قدس الله سره العزیز
1ـ
بر سالك لازم است كه از خوردن غذای ديگران مگر با اذن و اجازه و ميل قلبی آنان خودداری كند نه اينكـه
با استفاده از حياء آنها غذايشان را بخورد و هم چنين بايد از خوردن و آشاميدن در زمين غصبي دوري كنـد
و همانطور كه قبلاً گفتيم
شيخ عبدالقادر كسنزانی هنگامي كه در قريـه اي كـه از اهلـش غصـب شـده بـود
اقامت گزيد از آب قريه نمی خورد بلكه به سبب زهد و پرهيزگاريش بـرف كوههـاي اطـراف قريـه را بـرايش ذوب می كردند و مي نوشيد .
پس سالك اگر خوراكش حلال و پاك باشـد بـر او لازم اسـت كـه از خـوردن
خوراك لذيذ دوری كند و زياده روخ ي نكند كه در نتيجه زياده خوری شكمش سنگين مـی شـود ، نفسـش تنگی
می كند ، خوابش زياد مي شود و در نتيجه عملش كم می گردد بنابراين بايد براي خوردن اندازه نگـه دارد و هم چنان كه در حديث آمده است قبل از سير شدن دست از غذا بكشـد . و گذشـتگان اهـل سـلوك مانند سلطان حسين چنين رفتار مي كردند و بر سالك است كه كم كم و به تدريج خود را گرسنه بـدارد تـا
جائی كه غذايش در شبانه روز به يك وعده برسد و سپس در دو شبانه روز يك وعده و به همين ترتيب …..
منبع
takyeh_tal_mava@
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.