گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس- شهاب شعبانی‌نیا؛ واژه «جنگ» معمولاً تداعی‌کننده‌ی کشتار، ویرانی و آوارگی هست و بر همین اساس، هیچ انسان سلیم‌النفسی از وقوع جنگ استقبال نمی‌کند و برای حل اختلافات، گفتگو و راه حل‌های دیپلماتیک را بهترین گزینه می‌داند.
البته زمانی که جنگی به یک کشور تحمیل می‌شود، «دفاع» در برابر حمله‌ی متجاوز، امری واجب و کاملاً عقلانی، مشروع و قانونی محسوب می‌شود؛ همچنان‌که ملت ایران در برابر تجاوز رژیم بعثی عراق به کشورمان، هشت سال دفاع مقدس را در پیش گرفت و با ایستادگی خود، موفق به پیروزی در این جنگ تحمیلی شد.
تجاوز نظامی و تعرض به خاک یک کشور نیز تنها دلیل آغاز جنگ‌ها نبوده، بلکه اقدامات خصمانه‌ای همچون ترور و آسیب‌زدن به منافع یک کشور هم به درگیری نظامی و جنگ‌های گسترده انجامیده هست؛ همچنان‌که ترور ولی‌عهد اتریش موجب وقوع جنگ جهانی اول شد.
از سوی دیگر، گاهی اقدامات خصمانه‌ی برخی کشور‌ها تا سطحی پیش می‌رود که کشورِ هدف را دستخوش التهاب کرده و حس ناامنی را در جامعه‌ی آن القا می‌کند؛ لذا اقدام متقابل و متناسب در برابر عمل خصمانه‌ی صورت‌گرفته، علاوه بر مشروعیت، دارای الزام نیز خواهد بود؛ زیرا عقب‌نشینی و اتخاذ موضوع منفعلانه در چنین شرایطی، می‌تواند دشمن را در ارتکاب به اقدامات تجاوزکارانه‌ی بیشتر، جسورتر کند.
به عنوان نمونه، حمله موشکی ایران به پایگاه آمریکایی عین‌الاسد و دادنِ اولین پاسخ در جهت آغاز پروژه «انتقام سخت»، بر این اساس صورت گرفت که دولتمردان آمریکا که دچار خطای محاسباتی شده بودند، هزینه‌های سنگین تجاوز نظامی به ایران و دست زدن به اقدامات تروریستی را در محاسبات جدید خود لحاظ و از دست زدن به اقدامات مشابه، خودداری کنند.
امروز نیز منطقه غرب آسیا به واسطه جنایات رژیم صهیونیستی و حامیان غربی‌اش دستخوش بحران شده هست و این رژیم برای نجات خود از شرایط سختی که در آن قرار دارد، در پی گسترش دامنه جنگ در منطقه هست.
رژیم اشغالگر قدس اوایل فروردین‌ماه امسال با حمله هوایی به ساختمان کنسولگری ایران در دمشق و به شهادت رساندن سردار زاهدی، سردار حاج‌رحیمی و پنج تن دیگر از مستشاران نظامی ایران در سوریه، اولین اقدام جدی خود در زمینه گسترش جنگ را انجام داد و بنا به توضیحاتی که پیش‌تر بیان شد، اگر ایران با انجام عملیات «وعده صادق»، پاسخ قدرتمندانه‌ای به اقدام خصمانه صهیونیست‌ها نمی‌داد و موضعی منفعلانه در پیش می‌گرفت، اینگونه به سردمداران رژیم صهیونیستی القا می‌شد که ایران نه‌تنها از وقوع جنگ گسترده هراس دارد، بلکه اساساً از توانایی مقابله با هیچ تهاجمی هم برخوردار نیست.
ترور شهید هنیه در تهران نیز در راستای تکمیل پازل صهیونیست‌ها مبنی بر اجرای راهبرد توسعه تنش و درگیری بوده و عملیات «وعده صادق ۲» که با قدرتی به مراتب بیشتر از «وعده صادق ۱» صورت گرفت، بار دیگر اراده ایران برای مقابله قدرتمندانه با هرگونه تهدید و تعرضی را نشان داد.
شرارت اخیر رژیم صهیونیستی علیه کشورمان نیز بایستی با پاسخی قاطع و سخت همراه باشد تا ضمن تحقق فرمایش حکیمانه رهبر معظم انقلاب اسلامی در زمینه برهم خوردن خطای محاسباتی این رژیم، دیگر فکر تعرض به خاک و منافع ایران اسلامی به ذهن دشمن خطور نکند.
در این میان، طیف خاصی در کشورمان سعی می‌کنند که با القای بحرانی‌بودن شرایط کشور و نامناسب بودن گزینه نظامی در پاسخ به دشمن، به هر طریق از پاسخ سخت ایران به شرارت رژیم صهیونیستی جلوگیری کنند.
این در حالی هست که طیف مذکور که به زعم خود به مخاطرات و آثار منفی جنگ، آگاه هستند، در زمان جنگ اول خلیج فارس، پیشنهاد قرار گرفتن ایران در کنار صدام و جنگیدن با آمریکا را مطرح کرده بودند.
همین طیف هنگامی که طالبان در دو مقطع زمانی -حدود ۲۰ سال قبل و همچنین پس از خروج شتاب‌زده ارتش آمریکا از افغانستان- قدرت را در افغانستان به دست گرفت، خواستار تهاجم نظامی ایران به افغانستان و نبرد با طالبان شدند.
مورد دیگر از استاندارد دوگانه‌ی این عده در قبال جنگ، به تنش‌های چند سال اخیر میان ایران و جمهوری آذربایجان بازمی‌گردد که در این عرصه نیز، طیف یادشده خواهان حمله‌ی ایران به جمهوری آذربایجان و آغاز جنگ علیه این کشور بودند.
از سوی دیگر، آن‌ها در قالب همین سیاستِ یک بام و دو هوا، ورود ایران به عرصه مبارزه با تروریست‌های تکفیری در منطقه را به دفعات زیر سوال بردند و حتی با بی‌شرمی، شهدای مدافع حرم را مورد اهانت قرار دادند؛ شهدایی که اگر ایثار و مجاهدت آنان نبود، ایران اسلامی ناچار می‌شد که در مرزها و خاک خود با وحوش داعشی و سایر مزدوران آمریکا مواجه شود.
این افراد جنگ‌طلب در طول سال‌های اخیر، هر زمان که اقدام خصمانه‌ای از سوی آمریکا و رژیم صهیونیستی علیه ایران اسلامی صورت گرفته و احتمال برخورد نظامی میان ایران با این حکومت‌های فاسد افزایش یافته، به نکوهش جنگ پرداخته‌اند تا نظام اسلامی را از پاسخ سخت نظامی به اقدامات شرورانه‌ی دشمن، بازدارند؛ آن هم در حالی که می‌بایست با اقدام به‌موقع و قاطع، راه دشمن برای تنش‌افزاییِ بیشتر، مسدود شود.
رفتار‌های تأمل‌برانگیز طیف مذکور، این شائبه را در اذهان تقویت می‌کند که آن‌ها به جای قرارگرفتن در کنار ملت ایران و سنگرِ دفاع از کشور، مشغول بازی در زمین حریف هستند.
انتهای پیام/ 200
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده هست
