برای اغلب مردم و مسئولان سوال است که چرا ملت ایران که در جنگ تحمیلی آن همه فشار مادی و معنوی را تحمل کرد، امروز به مشکلات و مصائبی دچار شده که از آن روزها به نیکی یاد می‌کند و مشکلات امروز را نزد آن ایام هیچ می‌انگارد. فارغ از همه تحلیل‌هایی که کارشناسان و کارنشناسان! ارائه می‌دهند، اگر خوب به حقیقت امر نگاه کنیم، خواهیم دید که کنش‌گری و رفتار ما ملت و البته مسئولین، در برابر مسائل کشور و پایبندی همه ما نسبت به آرمان‌ها و اصول انقلاب اسلامی و پس از آن دفاع مقدس، یکنواخت نبوده و در یک مدار بیضی‌شکل، در برخی موارد نزدیک‌ترین حالت و در برخی موارد دورترین حالت را داشته است.
به گواهی تاریخ، هر جا طبق منشور آرمان‌های انقلاب اسلامی و دفاع مقدس رفتار کردیم، ایثار به خرج دادیم، محبت ورزیدیم، دلسوزی کردیم، همت گماشتیم، دست روی زانوی خود نهاده و اراده کردیم مشکلات یکی پس از دیگری رنگ باختند و هر گاه رفاه‌زده شده و از زندگی فقط دنیایمان را طلب کرده و به کسانی اعتماد کردیم که همه همتشان آباد کردن دنیا بوده ولاغیر، در میانه امیال سرکش دیگران برای تصاحب آن دنیای خیالی که برخی سیاستمداران برایمان ترسیم کردند، له شدیم.
دفاع مقدس به ما یاد داد برای داشتن دنیایی آباد اول باید درونی آباد داشته باشیم، درون آباد ما اما امروز با وعده‌هایی خراب، ویران‌تر از هر زمانی، سبب شده تا در میانه مشکلاتی دست و پا بزنیم که در دوران دفاع مقدس با همدلی و وحدت‌مان پشت سر گذاشته بودیم. به نظر می‌رسد برای درمان دردهای امروز باید به اصالت انقلابی خود بازگردیم و داشته‌های خود را ذیل آن آرمان‌های بلند تعریف کنیم تا هم دنیا را ساخته باشیم و هم آخرتمان را.
انتهای پیام/ 112
منبع خبر