گروه ساجد دفاع‌پرس: سردار شهید «سید اکبر اعتصامی» که در آستانه عملیات‌های «کربلای ۴» و «کربلای ۵» فرماندهی گردان «چهارده معصوم (ع)» لشکر هشت نجف اشرف را برعهده داشت، در مصاحبه‌ای که به احتمال زیاد در آستانه برگزاری این عملیات‌ها یعنی زمستان سال ۱۳۶۵ در پادگان «انبیاء» شوشتر ضبط شده هست، در جمع تعدادی از نیرو‌ها و اعضای کادر فرماندهی گردان، عاقبت صلح با دشمن را گوشزد و خطاب به مردم، بر ضرورت حضور آن‌ها در صحنه و حمایت‌شان از جبههها تأکید می‌کند و می‌گوید: «رهبری هم بر اساس پشتیبانی مردم هست که تصمیم می‌گیرند؛ روحیات مردم را می‌سنجند، روحیات مردم را ارزیابی می‌کنند و بر اساس این روحیات برای مملکت تصمیم می‌گیرند».
شهید «اعتصامی» همچنین در ادامه این مصاحبه، ضمن بیان خاطره از ایثار و ازخودگشتگی چهار مجروح در عملیات «خیبر»، بر ضرورت حضور در جبههها تأکید می‌کند و می‌گوید: «مطمئناً آن‌هایی که نیامدند، تأسف می‌خورند در آینده؛ این جنگ هم تمام می‌شود، این قتال هم تمام می‌شود و مسماً وعده خدا حق هست که «پیروزی از مسلمین هست»؛ ولی در نهایت چیزی که می‌ماند، تأسف هست برای آن‌هایی که در صحنه نبودند و نیامدند خودشان را نشان بدهند و شاید آن‌هایی که در صحنه عمل، در میدان معرکه جنگ نیامدند و جهاد کنند، شاید فقط مسلمانان شعاری باشند».
شما طی مدتی که در جبهه‌های جنگ حق علیه باطل بودید، اگر خاطره جالبی دارید، برای بینندگان ما بیان کنید. «خاطره و امداد غیبی؛ اگر ما بخواهیم امداد غیبی یا خاطره‌ای را نام ببریم، باید از روزشمار جنگ، از اول جنگ، از هفت سال پیش تا به حال، برای هر لحظه‌لحظه این جنگ‌مان سجده شکر به جا بیاریم؛ چون هم آن امداد خداوند، لطف الهی و خاطره بوده هست و تنها و بزرگ‌ترین خاطره‌ای که تداعی می‌کند در ذهن من و همیشه در جلوی چشم من هست، عملیات‌های مختلفی هست که تماماً تشبیه و شباهت زیادی به جنگ‌های صدر اسلام و جنگ‌های پیامبر دارد.
گویا در عملیات «خیبر» بود که چند تن از برادران مجروح شده بودند و ما سه روز در محاصره بودیم و آب و غذا گیرمان نیامده بود. بعد از روز سوم، یکی از بچه‌ها، یک ظرف آب در یک قمقمه آبی پیدا کرد و یکی از مجروحین صدا زد که آب می‌خواهم، آن برادر موقعی که آب را برد به آن مجروح بدهد، یک مجروح آن طرف‌تر هم دادش رفت بالا که آب می‌خواهم؛ لذا این مجروح از خوردن آب امتناع کرد و گفت آب را به آن یکی مجروح برسانید. باز در خوردن آب بود که یکی از آرپی‌جی‌زن‌ها که او هم مجروح شده بود، فریاد زد که آب می‌خوام؛ باز این مجروح دومی، از خوردن آب امتناع کرد و گفت آب را به آن برسان و کلاً چهار نفر همین‌طور همدیگر صدا زدند و این چهار نفر از خوردن آب امتناع کردند. نفر چهارم، موقعی که می‌خواستند او را آب بدهند، شهید شد و وقتی آن شخصی که آب می‌داد، آمد بالای سر بقیه، دید آن سه نفر هم شهید شدند؛ ما می‌بینیم در جنگ‌های صدر اسلام، همین ایثار، همین گذشت و همین صحنه، در تاریخ صدر اسلام و در جنگ پیامبر تکرار شده بود. و واقعاً ایثار و گذشت بچه‌های بسیج، کمتر از یاران پیغمبر نیست و همان‌طوری که شاید بعد از اصحاب امام حسین (ع) این سربازان و این بسیجیان، باوفاترین اصحاب نسبت به رهبرشان بوده باشند و با ایثارترین و باگذشت‌ترین سربازان عصر بودند و ما از درک این مطلب عاجز هستیم که بخواهیم روی این مطلب و روی ایثار، همت، اراده و گذشت بچه‌ها صحبتی کنیم و نظری بدهیم.
و آن‌هایی هم که می‌خواهند خاطره بشنوند؛ خاطره شنیدنی نیست؛ بلکه خود باید عامل خاطره بود و خود باید نقشی داشت در خاطره؛ آن‌هایی که نیامدند، بیایند حتماً و ببینند از روزی که حرکت می‌کنند از منزل‌شان، از کاشان‌شان و تا آن‌روزی که در جبهه هستند و عملیات تمام می‌شود و باز برمی‌گردند به خانه‌شان، تمام این لحظات، دقیقه به دقیقه خاطره هست و در آینده می‌ماند برای ما؛ و در ثانی، در آینده دور، ما مورد لعن آیندگان قرار نخواهیم گرفت؛ چون همین‌طوری که الان ما می‌گوییم ای کاش بودیم در کوفه و امام حسین (ع) را یاری می‌کردیم و مردم کوفه را مورد لعن و نفرین قرار می‌دهیم، در آینده هم نوادگان ما، نتیجه‌های ما و نبیره‌های ما، می‌آیند و می‌گویند که ای کاش ما بودیم در صحنه جنگ اسلامی ایران و عراق و امام عزیز و امام امت را یاری می‌کردیم؛ و مطمئناً آن‌هایی که نیامدند، تأسف می‌خورند در آینده؛ این جنگ هم تمام می‌شود، این قتال هم تمام می‌شود و مسماً وعده خدا حق هست که «پیروزی از مسلمین هست»؛ ولی در نهایت چیزی که می‌ماند، تأسف هست برای آن‌هایی که در صحنه نبودند و نیامدند خودشان را نشان بدهند و شاید آن‌هایی که در صحنه عمل، در میدان معرکه جنگ نیامدند و جهاد کنند، فقط مسلمانان شعاری باشند و اگر ما نیاییم در صحنه جنگ که بجنگیم، با زنان در خانه‌مان هیچ‌فرقی نمی‌کنیم؛ چون امام علی (ع) می‌فرمایند «هنر مرد به جنگیدن هست» و ما ان‌شاءالله باید هنرمان را در میدان جنگ و قوت اسلام و ایمان رزمندگان مسلمان را در جبهه‌های‌مان ان‌شاءالله به دشمن نشان دهیم و این نشان دادن، با همت و پشتکاری برادرانی هست که قوت دارند و می‌توانند بیایند در جبههها خدمت کنند و ما امیدواریم که برادر‌ها همه حضور خودشان را در جبهه اعلام کنند و حتی برای یک‌بار هم که شده، حضور به هم برسانند؛ بیایند و ببینند چه خبر هست، چه می‌گذرد، تا به زندگی واقعی و کمال واقعی پی ببرند، ان‌شاءالله.
والسلام علیکم و رحمة‌الله و برکاتة»
انتهای پیام/ 113
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده هست
