به گزارش مجاهدت از مشرق، مهدی محمدی تحلیلگر در کانال تلگرامی خود نوشت: چمران نمادی از یک تیپ ایده آل است. چیزی که من آن را ‘سلسله سرداران عارف’ می خوانم. مردانی که هم روز بیدارند و هم شب. خوابیدن برایشان دشوار است. آن را مزاحمتی دنیایی می دانند. از معدود مواردی که التماس می کنند به چشمهایشان است؛ که طاقت بیاورد و بسته نشود.
روز را به رزم می گذرانند و در مقابل دشمن چنانند که نامشان هم ترس ایجاد می کند. شب هنگام اما در پیشگاه خداوند چون کودکان مادر مرده زار می زنند. اگر به مظلومی برسند با او چنان تواضع می کنند که گویی در جهان جز یاری او کار دیگری ندارند و چون به ظالم بربخورند چنان سخت و ستبر و مصممند که انگار جز ایستادن مقابل ظالم کار دیگری در جهان نیست. خلاصه جمع اضدادند. دلهاشان همزمان سخت است و نرم، در زمینند اما روی زمین راه نمی روند، می جنگند اما مهربانند و دشمن از آنها در وحشت است در حالی که خود بزرگ ترین مهارت خویش را گریستن می دانند.
در اندازه من نیست این سخنان؛ ولی ظاهرا می توان گفت جهاد، اوج عرفان است. عارف تا به جانبازی نرسد هنوز مسافر است. چیزی که یک وقتی درباره حاج قاسم نوشتم: هیچ کس بدون سجاده نشینی به این مقام نمی رسد اما هیچ سجاده نشینی هم بی مقاتله و جهاد بدان دست نمی یابد. بهترین تعبیر خطاب به این مردان از آن قرآن است: ان تکونو تالمون فانهم یالمون کما تعملون و ترجون من الله ما لا یرجون: اگر شما درد می کشید انها هم درد می کشند ولی شما به چیزی از جانب خدا امید دارید که آنها ندارند.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
