به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از آذربایجانشرقی شهید “ارشد ملکی” متولد ۱۳۳۳ در روستای سیه دولان از توابع شهر مهربان استان آذربایجانشرقی می‌باشد
“ارشد ملکی” تحصیلات خود را تا سوم راهنمایی ادامه داده و قبل از انقلاب در اداره آب مشغول به کار بودند. او از مبارزان با مفسد و ساواک بود که در قیام ۲۹ بهمن تبریز از ناحیه پا گلوله خورد و تا چند ماه که بتواند راه برود، متواری بود که دست ساواک نیافتد.
“ارشد ملکی” در پیروزی انقلاب و اتفاقات بعد انقلاب فعالیت موثری داشتن و در تشکیل کمیته های انقلاب و بعدا سپاه پاسداران از نفرات اول شهر تبریز بود و در اکثر مساجد منطقه مارالان تبریز فعالیت می‌کردند و درسپاه پاسداران انقلاب اسلامی مسئولیت آماد و پشتیبانی را بر عهده داشتند.
“ارشد ملکی” در سال ۶۰ از ناحیه کتف سمت راست در جبهه مجروح شد و در سال ۶۱ در عملیات بیت المقدس حضور فعالی داشت که از ناحیه سینه گلوله خورده بود. ۷ دی ماه سال ۱۳۶۳ در منطقه هنگام بازگشت از جبهه با درخودرو به همراه چهار نفر از همرزمانش در منطقه دزفول مورد حمله قرار گرفته و به آرزوی دیرینه اش به لقا الله رسید. مزار این شهید والامقام در گلزار شهدای مارالان تبریز می‌باشد.
فرازی از وصیت نامه شهید والامقام
بسم الله الرحمن الرحیم
خدايا مي داني كه چه مي كشم، مي بيني كه چون شمع ذوب مي شويم، ما از مردن نمي هراسيم، اما مي ترسيم بعد از ما ايمان را سر ببرند و روشنايي رفته و جاي خود را دوباره به شب بسپارد پس چه بايد كرد؟! خدايا، مي داني كه اين راه را فقط به خاطر تو انتخاب كرده ام و به خاطر مسؤوليتي كه احساس مي كردم قدم در اين راه گذاشتم و به طور داوطلبانه عازم كربلاي حسيني تو شدم تا مسؤوليتي را كه در برابر تو و ولايت فقيه داشتم از روي آگاهي و ايمان به شهادت جامه ی عمل بپوشانم.
برادران استغفار و دعا را از ياد نبريد كه بهترين درمانها براي تسكين دردهاست. هميشه به ياد خدا باشيد و در راه او قدم برداريد تا هرگز دشمنان در بين شما تفرقه نيندازند. روحانيت و شما حضورتان را در جبهه هاي حق بر عليه باطل ثابت نگه داريد و در امام بيشتر دقيق باشيد و سعي كنيد عظمت او را بيابيد و خود را تسليم او سازيد.
همسر مهربانم، سعي كن از بچه ها به خوبي مواظبت كني و به عنوان يك فرد مسلمان و مبارز بتواني به جامعه تحويل دهي. و هيچ وقت ناراحت نباشيد، راه سعادت بخش امام حسين(ع) را ادامه دهيد و زينب وار زندگي كنيد.
از يك سو بايد بمانيم تا شهيد آينده شويم و از يك سو شهيد شويم تا آينده بماند، هم بايد امروز شهيد شويم تا فردا بماند و هم بايد بمانيم تا فردا شهيد نشود! عجب دردي هست، چه مي شد امروز شهيد مي شديم و فردا زنده مي شديم تا دوباره شهيد شويم!
انتهای پیام/
