معیار مهم برای تحلیل تحولات عراق و رفتار صدر

به گزارش مجاهدت از مشرق، محمد ایمانی طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت:

آنچه در ۲۴ ساعت گذشته در قالب آشوب و خشونت و به کارگیری سلاح نیمه سنگین در بغداد رخ داد، موضوعی فراتر از مقتدا صدر و گروه اوست. بنابراین به صرف اعلام موضع دیرهنگام صدر و عقب نشینی گروه های شبه نظامی از منطقه الخضراء تمام نمی شود.

کارگردان اصلی ماجرا، آمریکاست که تعیین نخست وزیر جدید و برکناری الکاظمی را مقدمه اجرای قانون پارلمان درباره اخراج اشغالگران عراق می دانند.

بی ثبات سازی عراق و ماهی گرفتن از آن، لازمه تداوم حضور آمریکا و اعمال فشار بر دولت و پارلمان است تا از این طریق، عراق نتواند نقش خود به عنوان حلقه واسط جبهه مقاومت را ایفا کند.

دولت ترامپ بر این اساس، برپایی آشوب در عراق را از اواخر تابستان ۱۳۹۸ در دستور کار قرار داد و ضمن سرنگونی دولت قانونی، الکاظمی را سر کار آورد. جنایت ترور شهیدان سلیمانی و ابومهدی المهندسدر همین مقطع اتفاق افتاد

دولت بایدن هم با هماهنگی انگلیس، اسرائیل و رژیم سعودی، همان راهبرد دوره ترامپ را برای ممانعت از روی کار نیامدن نخست وزیر مستقل و دولت قوی ملی ادامه داده است. ماجرای خونین دیروز با ۳۰ کشته و ۸۰۰ مجروح، بخشی از همان خط خشونت و آشوب و اِرعاب است.

آمریکا پس از شکست در جنگ نیابتی داعش، فاز دیگری از رُعب افکنی (تروریسم) را آغاز کرده که حملات چند هفته اخیر به مراکز حکومتی در منطقه سبز و کشته سازی و جنایت، بخشی از آن است. دو قدم به جلو و یک قدم به عقب، تاکتیک نیروهای میدانی آمریکا ست.

حملات، انجام می شود و پس از مدت کوتاهی، دستور عقب نشینی به آشوبگران مسلح داده می شود. هدف، زهر چشم گرفتن از چهارچوب هماهنگی شیعه است که طبق قانون ماموریت یافته اند نخست وزیر را معرفی کنند.

اما هر بار این ماموریت جدی می شود، عوامل آمریکا (بقایای بعث و داعش و..) در پوشش نام طرفداران صدر، آشوب های خشونت آمیز را تدارک می کنند. مواضع دیرهنگام صدر اگرچه لازم، اما نا کافی است. اساسا مسئله، صرف حضور و غیاب (آوردن و بردن) صدر در میدان سیاست نیست. او یک بازیگر موثر اما فرعی است.

صدر امروز گفت “از وقایع دیروز شدیدا شرمگین هستم و عذرخواهی می‌کنم. انقلاب جریان صدر چون به سمت خشونت رفته، بنده ارتباط خود را قطع کرده و آن را محکوم می‌کنم. انتظار داشتم که انقلاب، با کفن‌ها و دست‌ های خالی انجام شود ولی متأسفانه به سمت درگیری مسلحانه رفت. اگر جناح های سیاسی و گروه های نظامی، همانطور که قبلا چندین بار خواسته بودیم، منحل می‌شدند، شاهد وضعیت فعلی نبودیم”.

این جملات دوپهلو و نارسا و در مبنای خود، نادرست است. بدون رعایت قواعد دموکراسی -که از مجرای انتخابات و تعیین نخست وزیر بر مبنای آن می گذرد- و ایجاد آشوب خیابانی و سوق دادن آن به تسخیر نهادهای حکومتی، وقوع ناآرامی و درگیری و خشونت طبیعی است. برخلاف ادعای صدر، دموکراسی، پایبندی به قانون می خواهد نه کفن و قدرت نمایی نظامی در پایتخت!.

نقشه آمریکا، گروگان گرفتن امنیت و آرامش است. آنها این پیغام را به سیاستمداران عراقی می دهند که خلاف مسیر دموکراسی و انتخابات، به ابقای دولت نامشروع (آمریکایی) الکاظمی تن بدهید؛ و گرنه عراق را به هم می ریزیم! صدر، باید قبل از هر چیز، تکلیف خود را با این نقشه آمریکا، انگلیس، اسرائیل و سعودی معلوم کند.

توقع انحلال چهارچوب هماهنگی یا حشد الشعبی و نظایر آنها، ذاتا آرزویی آمریکایی- صهیونیستی است.