چرا امیرالمومنین حاضر به بیعت شد؟(قسمت چهارم)
گفتیم که کسی جز چهار نفر(مقداد، ابوذر، سلمان و زیبر) حاضر نشدند به یاری امیرالمومنین بیان و شمشیر بکشن.
هرچند بودند مردمی که موافق با خلیفه هم نبودن و حاضر به بیعت با خلیفه هم نمیشدن؛
خب علتش این بود که مسلما امکان نداشت به این زودی همه ی مردم یهویی یادشون بره که جایگاه امیرالمومنین چقدر بالاست و پیامبر در موردشون چه چیزها گفته!
این مردم اکثرشون در غدیر بودن و خیلیاشون حالا از ترس بود که نمیخواستن آقا رو همراهی کنن
اما خب ارادت هم داشتن(به سبْک خودشون البته)
اینها کسایی بودن که شعارشون این بود: «لا ابایع حتی یبایع علی‌بن ابی طالب»(تا علی بن ابیطالب بیعت نکنه ما هم بیعت نمیکنیم)
یعنی منتظر بودن هر وقت مولا بیعت کردن اینها هم بیعت کنن(مثلا میخواستن وجدانشون راحت باشه که بر خلاف رأی امیرالمومنین کاری نکردن!)
اینجا بود که افراد خلیفه با تطمیع و وعده وعید قبایل بی طرف؛ اونها رو به عنوان سپاه خودشون مجهز کردن و این افراد در شهر پخش شدن و به هرکسی میرسیدن میبردنش برای بیعت.
هرکسی که با زبون خوش بیعت میکرد که هیچ اگر نه کشته میشد.
پ.ن: قسمت بندی ها به ترتیبِ وقوع حوادثه
.
منبع
mahdipouraskari@
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.