دوشنبه ۳۰ دی ۱۳۹۸ – ۱۰:۴۱ یادداشت/ راستی‌آزمایی ژست‌های اخلاقی سخنگوی دولت در مدرسهٔ اخلاق حرفهای
انتصاب ربیعی به سمت سخنگویی دولت پس از خلع از وزارت، توهین به ارادهٔ ملی و تمسخر افکار عمومی یعنی همان چیزی است که او دربارهٔ سخنگوی شورای نگهبان ادعا می کند.
به گزارش خبرنگار تشکل‌های دانشگاهی خبرگزاری فارس، مجتبی زارعی عضو گروه علوم سیاسی دانشگاه تربیت مدرس و معاون سابق اجتماعی و فرهنگی وزارت کار طی یادداشتی در واکنش به اظهارات اخیر سخنگوی دولت درباره وظایف شورای نگهبان نوشت:
ربیعی سخنگوی دولت در واکنشی قبیله‌ای و جناحی، اظهارات سخنگوی شورای نگهبان دربارهٔ وظایف قانونی شورا خطاب به رییس جمهور را توهین به منتخب ملّت و وی را سخنگوی اقلیت نامید!
… معلوم است که هر انسان آزاده‌ای طالب آن است که شورای نگهبان قانون اساسی حرمت کاندیداهای انتخابات از هر گروه و سلیقه‌ای را صرفا براساس قانون مورد ارزیابی و احراز قرار دهد نه یک کلمه بیشتر و نه یک کلمه کمتر.
اما خود ربیعی کیست؟ من نمی خواهم از حرفهای رایج از رفاقت زوج قدیمی ربیعی _ روحانی چیزی بگویم امّا در نسبت راستی آزمایی مدعیات او دربارهٔ حق حاکمیت و ارادهٔ ملت همین اندازه می گویم که انتصاب ربیعی به سمت سخنگویی دولت جمهوری اسلامی ایران پس از خلع از وزارت، توهین به ارادهٔ ملی و تمسخر افکار عمومی (همان چیزی که او دربارهٔ سخنگوی شورای نگهبان ادعا می کند) و بی اعتنایی به نهاد قانونی و مردمی پارلمان بوده است!
می گویید چگونه؟ می گویم: براساس ده‌ها گواه، او از ضعیف ترین و ناکارآمدترین وزرای کار در تاریخ این وزارتخانه در ایران بوده است؛ از قریب به دوهزار پرسنل وزارتخانه در سراسر کشور سوال کنید؛ تقریبا همه یک صدا خواهند گفت که او به‌جز رفاقت با رفیق روحانی، هیج از وزارت بلد نبود و ادارهٔ این وزارتخانهٔ راهبردی _اجتماعی و نیز فضای کسب و کار را رها کرده و به وقت گذرانی های غیر اولویت دار مشغول بود؛ شرکت های بزرگ مجموعهٔ شستا را هم رها کرد تا این که آنجا به اتاق خلوت رندان سیاست و اهالی ساخت و پاخت (منظورم هرم هیآت مدیره) و جناح های طماع و احزاب تمامیت خواه تبدیل شده بود؛ و این کار پنج سال ادامه یافت و …
نمایندگان افکارعمومی یعنی همین خانهٔ ملت سه بار ربیعی را استیضاح کردند؛ دو بار، او امّا با بغض و اشک و لابی‌گری از مرز برکناری عبور کرد تا این که در نوبت آخر توسط نمایندگان ملّت برکنار شد؛ این وزیر معزول و ناکارآمد در دهن کجی‌ای آشکار به رأی و ارادهٔ نمایندگان مردم و طی اقدامی شگفت آور از سوی رفیقِ قدیمی خود یعنی جناب رییس جمهور، نه مشاورِ موضوعی و نه در یک معاونتِ تخصصیِ محدود بلکه به سخنگویی دولت ایران اسلامی منصوب شد!
به نظر دانشجویان، استادان، نخبگان و مردم ایران؛ آیا چنین فردی صلاحیت اخلاقی دارد تا دربارهٔ احترام به افکار عمومی و رأی ملّت اظهار فضل کرده و در نقاب یادداشتی قلابی درباره نسبت زبان شناسی و فلسفه سیاسی و ارادهٔ ملی علیه شورای نگهبان سخنرانی کند؟
آقای ربیعی! حتی اگر رفاقت بی حد و مرز موجب شده باشد که رفیقْ رییس جمهور یک‌طرفه شما را نامزد سخنگویی یک دولت کرده باشد شما امّا باید برای احترام به افکار عمومی، رعایت اخلاق و در تکریم صناعتِ دولتمردی، اخلاق حرفه ای و سرمایهٔ اجتماعی از توهین به شعور ملی و پرهیز از تمسخر عقلانیت از سخنگویی دولت شانه خالی می کردید!؟
انتهای پیام/
اخبار مرتبط 
اخبار کسب و کار 
