اسحاق جهانگیری

سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل بانام «ویژه‌های مشرق» شمارا در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم.

در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید

************

روزنامه های امروز دوشنبه ۳ مهرماه در حالی چاپ و منتشر شد که ضرب شست به ترورهای خوشه‌ای، احتمال ارائه لیست مشترک لاریجانی و روحانی، ارتباط قیمت مسکن با افزایش تولید و ابتکار برجامی عمان همچنان روی میز در صفحات نخست روزنامه های امروز برجسته شده است.

آشوب های سال ۱۴۰۱ نشان داد که اصلاح‌طلبان دیگر به عنوان بازیگر محوری و اصلی در تحولات سیاسی- اجتماعی نقش خود را از دست داده‌اند و به جریانی منفعل، پیرو و درجه دوم بدل شده‌اند که ترجیح‌شان پیروی از روندهایی است که در جامعه شکل گرفته است. رسانه‌های آنها نیز در این مسیر تقریباً همینگونه نقش‌آفرین بودند و دنبال‌روی رسانه‌های اغتشاشگری شدند که توسط بیگانگان اداره می‌شد. تنها تذکرات قانونی نهادهای نظارتی بود که تا حدی آنان را محدود نمود و نتوانستند آنگونه که می‌خواستند بر مسیر پیروی خود ادامه دهند.

این وضعیت باعث شده است که جناج چپ دوباره از جاده خاکی براندازی روی مسیر آسفالت سیاست‌مداری بازگردند، و انتخابات و شیوه مواجه با آن به سوژه داغ در روزنامه‌های اصلاح‌طلب تبدیل گردد؛ روزنامه آرمان ملی به نقل از خباز درباره حضور اصلاح‌طلبان در انتخابات نوشته است:

من نظرم این است که اصلاح طلبان اگر این فرصت را مغتنم بشمارند و تلاش کنند به جای یک آقای پزشکیان ۵۰ تا آقای پزشکیان در مجلس داشته باشند، ۳۰ تا آقای پزشکیان در مجلس داشته باشند، می توانند در سرنوشت کشور موثر باشند، اگر حتی قدم های مثبتی نتوانند بردارند می توانند جلو قدم های منفی را بگیرند؛ یعنی این طرح هایی که الان شما می شنوید در ظرف این ۳ سال داده شد و خیلی از اینها منطقی نبود اما رای مجلس بود، چنین افرادی می توانستند مانع رای آوری شوند.

استاندار دولت روحانی در ادامه گفته است:

حضور همین تعداد نماینده می‌تواند باعث شود طرح های کم ارزش و بلکه بی ارزش در مجلس رای نیاورد بنابراین حداقل وجود چند نماینده مقابل و کارکشته می تواند در جلوگیری از تصمیمات ناروا و غیرکارشناسی و تصمیماتی که به ضرر مردم است، تاثیرگذار باشد. اگر موفق شدند تصمیمات و طرح های خوبی ارائه کنند و مقداری جلو فشار معیشتی مردم را هم بگیرند که چه بهتر اما اگر نتوانستند حداقل جلو بعضی از تصمیمات نامناسب را که می توانند بگیرند!

روزنامه شرق نیز در گزارشی از کامبک اصلاح‌طلبان به سمت انتخابات خبر داده و می‌نویسد:

امروز در حالی که چند ماه تا انتخابات مجلس شورای اسلامی و دو سال تا انتخابات ریاست‌جمهوری باقی ‌مانده است، هستند چهره‌هایی که باید نشست و دید که آیا «بازگشت» به عرصه سیاست و «کامبک» به میدان بازی قدرت را انتخاب می‌کنند یا گوشه‌نشینی و جدایی از سپهر سیاسی کشور انتخابشان است. در طرف راست این سیاهه می‌توان فی‌المثل از محمود احمدی‌نژاد و علی لاریجانی نام برد. اولی قهر و خانه‌نشینی ۱۱ روزه در زمان ریاست‌جمهوری را در کارنامه دارد، اما پس از پایان دوران ریاست‌جمهوری از هیچ سوراخی برای خزیدن به درون زمین قدرت نگذشت و همواره ناکام ماند و دومی پس از رد صلاحیت در انتخابات ریاست‌جمهوری سال۱۴۰۰، به منتقد تمام‌عیار دور کردن خود از ساختار سیاسی کشور تبدیل شد.

در طرف چپ این فهرست اما می‌توان زیر نام «اسحاق جهانگیری» خط کشید. دانش‌آموخته دانشگاه صنعتی شریف و وزیر صنایع دولت سیدمحمد خاتمی که در انتخابات سال ۱۳۹۶ کاندیدا شد تا سپر بلایی باشد که رقبای محافظه‌کار حسن روحانی، در مناظرات تلویزیونی برای او تدارک دیده بودند. او هرچند در دولت حسن روحانی، پست معاون اولی را بر عهده داشت، اما هیچ‌گاه، هم‌سنگ تلاش‌هایش، قدر ندید: نه در دولت و نه البته بین اصلاح‌طلبان. به هر روی دو انتخابات آتی نشان خواهد داد که هرکدام از بازیکنان روی «نیمکت»، کدام مشی را انتخاب می‌کنند: «عزلت» به شیوه ناطق‌نوری، یا «بازگشت» به سبک و سلوک محمد خاتمی.

روزنامه اعتماد نیز از تغییر پارادایم اصلاح‌طلبان از خیابان به سیاست خبر داده و نوشته است:

با عبور از یک‌سالگی جنبش زنان در ایران، مشخص شد که فضای جامعه به گونه‌ای است که تا حد زیادی در مقایسه با مدت مشابه سال قبل از شدت و حدت تقابل میان معترضان و نیروهای حافظ نظم، نیروهای امنیتی و انتظامی کاسته شده و روند متفاوتی شکل گرفته است. این روند، نقطه‌ای است که تفسیرهای متفاوتی از آن می‌توان داشت. از یک‌سو، حاکمیت و نیروهای تحت امرش پس از کنترل اعتراضات این حس را دارند که توانسته‌اند از این تنگه اعتراضی عبور کرده و فضا را تحت کنترل بگیرند. بر این اساس احساس نوع تفوق و پیروزی نسبت به فضای اعتراضی را دارند. از سوی دیگر، آنچه در متن و زیر پوست تحولات شهر و جامعه در جریان است، به شکلی است که روند اعتراضی در مقایسه با سال قبل به تجربه جدیدی رسیده و مردم تلاش می‌کنند تا حد امکان تن به خشونت ندهند.

در ادامه گفتگوی اعتماد با محمدجواد حق‌شناس آمده است:

جامعه با عبور از تجربه‌های قبلی، علاقه‌مند نیست که مطالبات خود را از طریق روش‌های خشونت‌آمیز دنبال کند. در واقع جامعه تلاش می‌کند مطالبات خود را از طرق دیگر به نمایش بگذارد. نقطه‌ای که امروز ما در آن قرار داریم در چنین وضعیتی است. البته هنوز دو طرف این معادله تلاش می‌کنند روند موجود در کشور را به سمت نقطه دلخواه خود سوق دهند.

دانشگاه را اتاق جنگ کنید!

در آستانه آغاز سال تحصیلی در دانشگاه برخی اصلاح‌طلبان رادیکال روی کنش‌های غیرسیاسی در دانشگاه حساب ویژه باز کرده‌ و تحرکات رادیکال را مایه تنفس مصنوعی دوباره به اغتشاشات می‌دانند، مصطفی معین وزیر علوم دولت اصلاحات به روزنامه هم‌میهن گفته است که رسالت دانشگاهیان در این مقطع بحرانی، انجام کنشگری فعال است!

در بخشی از این گفتگو آمده است:

رسالت دانشگاهیان در این مقطع بحرانی، انجام کنشگری فعال در جهت ایجاد امنیت و آزادی آکادمیک و استقلال نهاد دانشگاه، آگاهی‌بخشی و کمک به توانمندسازی جامعه و تقویت همبستگی ملی به‌عنوان یک وظیفه اخلاقی و مسئولیت اجتماعی است. کمک به افزایش انگیزه و امید، رفع خشونت، مشارکت فعال در ایجاد نهادهای مدنی و عضویت فعال در آنها، گام‌های ضروری برای کاهش خسارت به بنیان‌های علمی، افزایش سرمایه اجتماعی و تسریع در فرآیند پیشرفت دموکراسی است. هشدار خالی‌شدن دانشگاه از استادان اصیل، دانشمند، مستقل و جایگزینی ایشان با افراد کم‌مایه و حداکثر میان‌مایه علمی و سیاست‌بازان به‌عنوان استاد و مدرس دانشگاه و درواقع بی‌آینده‌شدن جوانان و از دست رفتن استقلال کشور.

در روزهای اخیر رسانه‌های معاند و اصلاح‌طلب در تلاش هستند تا تولید رادیکالیسم در دانشگاه را دوباره استارت زده و با استفاده از سوژه‌هایی دروغین چون اخراج اساتید به آن دامن بزنند. ددرست مانند سال ۷۸ که اصلاح‌طلبان در آستانه عبور از خاتمی دانشگاه را پلی برای براندازی کردند، در آن زمان افرادی چون مصطفی معین و مصطفی تاج‌زاده نقش اساسی در بحران‌زایی در کشور داشتند!

سرویس سیاست مشرق – «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و اتفاقات کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

***

قوه قضائیه تکلیف این شوخی را مشخص می‌کند!

اسحاق جهانگیری، فعال چپ و معاون اول دولت رئیس جمهور روحانی اخیراً طی اظهاراتی در جمع تعدادی از مدیران اصلاح‌طلب در دولت‌های گذشته، پیرامون شکایت قالیباف گفته است:

“این رفتار از شوخی های دوران ما است که یک نامزد از نامزد دیگر به خاطر مسائل طرح شده در مناظره ها که مردم آن مباحث را شنیده و خود قضاوت کرده اند، شکایت می‌کند.”

به گزارش مجاهدت از جماران، او می‌افزاید: در انتخابات ۹۶ ایشان به اشکال مختلف مسائل شخصی یا موضوعاتی که در حوزه مستقیم مسئولیت بنده نبود را مورد سوال قرار داد. من ضمن پاسخ، به طرح چند پرسش پیرامون موضوعاتی که آن زمان و شاید هنوز در افکار عمومی مطرح بود مانند املاک نجومی، چگونگی واگذاری سهام شهرداری در بانک سرمایه و… پرداختم که ایشان به این سوالات پاسخی نداد. ظاهرا ایشان اهل پاسخ گویی نیست. در حالیکه مسئولان جمهوری اسلامی باید بدانند بدون استثنا باید به افکار عمومی پاسخ بدهند.“[1]

*آقای جهانگیری گویا نه پاسخ قوه قضائیه مبنی بر کذب بودن تمام این اتهامات (املاک نجومی و غیره) را شنیده و نه تمایلی داشته به پاسخگویی قالیباف در قبال تک به تک این تهمت‌ها در مقاطع مختلف گوش فرا دهد.

ضمن اینکه در آن مناظره انتخاباتی کذا هم وقتی برای پاسخ دادن به این اتهامات نبود.

مع‌الوصف هم مردم و هم مخاطبان آقای جهانگیری منتظر خواهند بود تا نظر قوه قضائیه بعنوان داور اصلی، در قبال اتهامات جهانگیری را بشنوند.

فضای رسانه‌ای و سیاسی ما به شدت محتاج این است که هر شخصی مسئول اظهارات و حتی وعده‌هایش باشد و در قبال آنها تشویق یا مجازات یا استنطاق شود.

گفتنیست، مشاور سیاسی و رسانه رییس مجلس در واکنش به این اظهارات جهانگیری به ایسنا گفته است: ۸ سال آقای جهانگیری با مردم شوخی کرد، یکبار هم با صدور حکم دادگاه، ما با او شوخی می‌کنیم! +

***

می‌گویند کسی منتظر انتخابات نیست!

2 گام تا شورش مسلحانه؛ یک گام بر صندوق رأی و یک گام به سمت خیابان

حسین نورانی‌نژاد، فعال اصلاح‌طلب و عضو کادر حزب اتحاد ملت اخیراً طی یادداشتی که کانال تلگرامی امتداد آنرا منتشر کرد، نوشته است: در یکی از شدیدترین دوران نارضایتی مردم از شرایط عمومی کشور، کمتر کسی به فکر تغییر ریل حکومتداری و بهبود شرایط از مسیر انتخابات است…امروز در مواجهه با حاکمیت یکدست ناشی از دو انتخابات کم‌شور 1398 و 1400 کمتر کسی از رای ندادن خود پشیمان است و چه‌بسا برخی از مشارکت‌کنندگان در آن دو انتخابات احساس بیهودگی از آن تصمیم خود دارند. چه چیزی باعث این تغییر شرایط شده است؟

او در ادامه به زعم خود به طرح برخی مسائل و مشکلات و ادعاها به عنوان دلایل این بی‌انتظاری و سرخوردگی فرضی پرداخته و در خاتمه نیز می‌نویسد: تغییر این شرایط هم پکیجی برای تغییر همه این زمینه‌ها در ابعاد ساختاری و رویکردی و رفتاری را با هم می‌طلبد وگرنه بعید است رفتار سیاسی طیف ناراضی جامعه تا اطلاع ثانوی تغییر محسوسی کند، حتی اگر برخی نیروهای سیاسی منتقد یا اصلاح‌طلب برای این تغییرات مجاب شوند و برای آن تبلیغ کنند.[2]

*بدیهی‌ترین دلیل برای مطلوبیت انتخابات و لزوم منتظر بودن برای آنرا باید در کلام کسانی جست که معتقدند مشکلات زیادی در کشور وجود دارد. و چه دلیلی از این بهتر و واضح‌تر که برای تغییر ریل معقول اجرائیات کشور هیچ راهکار و چاره‌ای به جز انتخابات وجود ندارد.

اما اینکه چرا امثال آقای نورانی‌نژاد و سایر دوستان ایشان که در “ستاد تحریم انتخابات” حضور دارند؛ از این حقیقت بزرگ (راه حل بودن صندوق رأی) با مردم سخن نمی‌گویند را باید در سوء نیت‌های اثبات‌شده‌ی آنان جست.

سوء نیتی که می‌داند بر زمین گذاشتن صندوق رأی یعنی برداشتن اسلحه(!) و از آنجا که همین خواب را برای نظام اسلامی و امنیت مردم دیده است؛ پس چاره‌ای ندارد جز اینکه در مقابل آفتاب حقیقت بایستد تا تقلا کند کسی نور را نبیند.

جالب است که در اظهارات و اقاریر این قبیل افراد می‌بینیم که دائما اصرار دارند که دوران روحانی یا خاتمی خوب بوده اما هیچ تشویقی برای انتخابات بعنوان مسیری که می‌تواند مطلوب مطلق یا نسبی اینان در اجرا و سیاست را دوباره روی کار بیاورد، نمی‌بینیم!

نمی‌بینیم چون همانطور که اشاره شد پروژه اینان سالیانی است که به سمت “فتنه اقتصادی” و جنگ مسلحانه سوق پیدا کرده است و فتنه اقتصادی هم جز با ذبح صندوق رأی ممکن نیست.

دقت شود که بهانه اینان مبنی بر “نبود نامزد مطلوب ما در انتخابات” هم یک بهانه بی‌مبناست زیرا اولا اینان نزدیک به 40 سال با همین قوانین فعلی در انتخابات‌ها شرکت کرده اند و ثانیا آقای نورانی‌نژاد و سایر دوستان تحریمی‌اش در انتخابات 92 هم نامزد مطلوب نداشتند اما عقلانیت به خرج دادند و از “نامزد نزدیک” یعنی حسن روحانی حمایت کردند.

لذا سؤال اینجاست که چرا دیگر حاضر به این کار نیستند؟!

و البته پاسخ هم آنجاست که حاضر نیستند چون می‌خواهند تا عمرشان تمام نشده؛ بر باد رفتن نظام را از مسیر خشونت خیابانی و فتنه اقتصادی ببینند و همانطور که اشاره شد؛ این پروژه شوم از مسیر “تحریم انتخابات و ذبح صندوق رأی” بعنوان یگانه راه مردم برای تغییر معقول اوضاع محقق می‌شود.

مجددا تأکید می‌شود که شیوع مشکلات اتفاقا بهترین دلیل برای شرکت در انتخابات و مشارکت گسترده است تا فرایند حل مشکلات کشور با “رأی خوب” مردم؛ سرعت بیشتری پیدا کند.

اما آقای نورانی‌نژاد و دوستان تحریمی‌شان در ستاد اصلاحات این را نمی‌خواهند…

جالب است که ما پیش از این در یک تخاطب رسانه‌ای از نورانی‌نژادِ تحریمی که منکر تقلای اصلاح‌طلبان ستادی برای برداشتن اسلحه شده بود،‌ پرسیدیم که آیا در 2 راهی صندوق رأی و اصلاحات سخت و مسلحانه؛ راه سومی را هم می‌شناسد یا خیر؟ که البته آقای نورانی‌نژاد سکوت کرده و پاسخی نداشتند![3]

گفتنیست، ستاد اصلاحات تاکنون دو انتخابات 98 مجلس و 1400 ریاست‌جمهوری را رسما تحریم کرده است.

لکن حزب کارگزاران و چند حزب دیگر با این تصمیم غلط و غیر عقلانی همراهی نکرده و در انتخابات شرکت کرده‌اند.

اشاره خط پایانی یادداشت نورانی‌نژاد مبنی بر اینکه “حتی اگر برخی نیروهای سیاسی منتقد یا اصلاح‌طلب برای این تغییرات مجاب شوند” اشاره به همین کورسوهای عقلانیت در اردوگاه اصلاحات است که گویا از نظر نورانی‌نژاد و دوستانش، همین کورسوها هم باید ذبح شوند!

***

جریمه یک میلیارد و 680 میلیون تومانی یک آرایشگاه زنانه به دلیل گرانفروشی

مدیرکل تعزیرات حکومتی فارس گفته است: یک واحد آرایشگاه زنانه در استان به دلیل گران فروشی خدمات، به پرداخت جریمه ۱۶ میلیارد و ۸۰۰ میلیون ریال محکوم شد.

به گزارش مجاهدت از ایرنا، غلامرضا سالاری در این زمینه تصریح کرد: با گزارش بازرسان سازمان صمت در خصوص تخلف یک واحد صنفی آرایشگاه زنانه، پرونده این واحد صنفی به تعزیرات حکومتی ارسال شد.

مدیرکل تعزیرات حکومتی فارس با اشاره به جریمه ۱۶میلیارد و ۸۰۰ میلیون ریالی این آرایشگاه زنانه، افزود: میزان ۱۰ میلیون ریال جریمه هم به دلیل ارایه نکردن فاکتور برای این واحد صنفی در نظر گرفته شد.[4]

*بایستی اذعان کرد که بازار کالاها و خدمات در ایران هم‌اکنون به شدت تشنه همین قبیل رفتارهای نظارتی و تعزیراتی است زیرا گرانی فعلی حاکم شده بر این بازار یک گرانی بیقاعده است که راهکار برخورد با آن نظارتی است نه اقتصادی!

زیرا این گرانی بیقاعده از هیچ قاعده‌ای پیروی نمی‌کند.

متأسفانه باید گفت که این قبیل برخوردهای عقلانی با معضل گرانی بیقاعده به شدت کم و ناچیز است و حتی شاهدیم که برخی مسئولان رده بالا اظهار می‌کنند که ما قائل به قیمت‌گذاری نیستیم![5] فلذاست که سطح تأثیرگذاری این قبیل برخوردها نیز عملا کم و ناچیز خواهد بود.

بازار دچار گرانی بیقاعده در تمام دنیا با برخورد مواجه می‌شود و بازاری که حاکم اصلی آن یعنی دولت از اعمال حاکمیت طفره برود؛ طمع و سودپرستی را جایگزین دولت خواهد کرد و در این فرایند عملا مردم هستند که قربانی گرانی خواهند شد.

دولت محترم طبق وعده‌هایش وظیفه دارد فکری به حال گرانی بیقاعده بکند و مردم را از گرانی اجاره، گرانی مواد غذایی، گرانی درمان و گرانی خودرو نجات دهد.

***

1_ https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1594769

2_ https://hammihanonline.ir/news/title-one/chra-ksy-mntzr-antkhabat-nyst

3_ mshrgh.ir/1397665

4_ https://irna.ir/xjMvtj

5_ mshrgh.ir/1491074

روزنامه رسالت با اشاره به سخنان رهبر انقلاب درباره احتمال مسمومیت دانش‌آموزان نوشته است:

رهبر معظم انقلاب در واکنش به رویداد مهم مسمومیت دانش آموزان فرمودند: «این یک جنایت بزرگ و غیرقابل‌اغماض است.» رئیس‌جمهور هم مسمومیت دانش آموزان را توطئه جدید دشمن برای ایجاد دلهره در دل دانش آموزان دانست و از آن به‌عنوان یک جنایت و اقدام ضد بشری یاد کرد.
مجموعه گزارشات و اخبار رسیده از برخی استان‌ها و شهرستان‌ها در مورد مسمومیت مدارس دخترانه نشان می‌دهد جمهوری اسلامی در برابر یک پدیده بی‌سابقه از معاندت و دشمنی قرار دارد که شنیع بودن آن حتی در کنوانسیون‌های جهانی و ممنوعیت آن محرز است. مجموعه اخبار نشان می‌دهد ما وارد یک جنگ کثیف میکروبی و شیمیایی محدود و هوشمند شده‌ایم. تحلیل این پدیده بر هر ناظر داخلی و خارجی محرز و روشن است از توییت سفیر روسیاه انگلیس درباره این حوادث معلوم می‌شود قصه از چه قرار است و قضیه به روایت ایشان ادامه دارد.

در ادامه این یادداشت آمده است:

آمریکایی‌ها غیر از شرارت جدید در حوزه «جنگ کثیف»، «جنگ ارزی» و «جنگ مرزی» را به‌موازات آن دنبال می‌کنند. جمهوری اسلامی در این غوغای جنگ ترکیبی به مسیر خود با امید بیشتر و اطمینان کامل‌تر ادامه می‌دهد. همین هفته‌ها پروژه عظیم آب‌رسانی به دریاچه ارومیه که بزرگ‌ترین طرح زیست‌محیطی خاورمیانه بود پرده‌برداری شد. افتتاح فاز ۱۴ پالایشگاه پارس جنوبی که حکایت شیرینی از یک دستاورد بزرگ در صنعت نفت و گاز کشور باوجود همه تحریم‌ها بود چون خاری در چشمان دشمنان نظام فرورفت. افتتاح ده‌ها پروژه ملی و عمرانی در کشور و … نشان می‌دهد مردم و مسئولان کار خود را می‌کنند و فاز جدید جنگ ترکیبی و پادوهای داخلی آن‌ها با اسم رمز «مسمومیت‌های سریالی» مسیر پیشرفت و تعالی کشور را کند نخواهد کرد.

روزنامه شرق نیز به مسئله عارضه در مدارس پرداخته و می‌نویسد:

در بررسی‌های ما شاید کمتر از ۱۰ درصد بچه‌ها کسانی هستند که واقعا با یک ماده محرک مواجه شدند و این علایم را داشتند. در کنار این، تعداد بیشتری از بچه‌ها در همان مدارس، وقتی می‌بینند دوست‌شان علائم تحریکی پیدا کرده، دل درد دارد یا بی‌حال شده، بچه‌ها دچار اضطراب می‌شوند و ممکن است بدون اینکه مواجهه‌ای با عامل تحریکی واقعی داشته باشند، همین علائم را پیدا کنند. در اینجا خیلی مهم است که بتوانیم آرامش را برقرار کنیم. یک بچه وقتی ببیند که معلمش، کادر مدرسه و سایر دانش‌آموزان مضطربند، این اضطراب به او منتقل می‌شود. بنابراین حتما سعی کنند که ضمن حفظ خونسردی با سرعت و دقت دستورالعمل‌هایی را که آموزش و پرورش برای مدارس ارسال کرده، اجرا کنند. به عنوان مثال مهمترین کار این است که وقتی این مواد تحریک‌کننده جایی است، از آن محل دور شوند. باید بچه‌ها را از کلاس یا هر محیطی که این مواد محرک وجود دارد، دور کنند. البته نیاز نیست که خیلی هول کنند تا خدایی نکرده بچه‌ها از پله بیفتند و آسیب ببینند، بلکه با خونسردی، اما با دقت و سرعت، بچه‌ها را از محیط دور کنند.

روزنامه آرمان‌ملی نیز در یادداشتی به بررسی نقش رسانه در عارضه جدید در مدارس پرداخته و نوشته است:

در هر بحرانی نباید خبرنگاران و روزنامه‌نگاران را به صرف دادن خبر و گزارش مقصر شناخت. در خبرها خواندیم: خبرنگاری از قم که خبرهای مسمومیت دانش‌آموزان قمی را گزارش می‌کرد؛ بازداشت شده است. از چند و چون پرونده ایشان مطلع نیستم اما واقعاً خبرنگار یک رسانه وظیفه‌اش دادن خبر و گزارش است و حل بحران هم به دوش رسانه و خبرنگار است. دردم از یار است و درمان نیز هم… بنابراین اشتباه نکنیم رسانه دشمن نیست. رسانه، حلقه‌ واسطه‌ بین مردم و حکومت است… در ضمن کارشناسان رسانه معتقدند: رسانه از بحران اثر می‌پذیرد و بر بحران اثر می‌گذارد! رسانه، نماینده افکار عمومی است و بازتاب دهنده افکار عمومی است. جالب است بدانید بحران وقتی بحران نام می‌گیرد که افکار عمومی و رسانه‌ها به آن توجه کنند اما اگر رسانه‌ها کمک کنند به حل بحران و مدیریت آن با آگاهی و اطلاع رسانی دقیق دهان شایعه قفل خواهد شد و روشنگری اتفاق خواهد افتاد. هم اکنون در ماجرای مسمومیت دانش‌آموزان هم رسانه‌ها به عنوان نماینده افکار عمومی خواسته‌های مردم را باید بازگو کنند. بعد با کمک کارشناسان راه‌هایی برای کم شدن خسارات را بررسی کنند با مسئولان درباره مقصران این ماجرا حرف بزنند. بحث‌هایی با روانشناسان برای کمک به دانش‌آموزان و خانواده‌ها داشته باشند.

البته این قضاوت عجولانه درحالی از سوی این روزنامه‌ اصلاح‌طلب صورت گرفته است که پرونده برخی خبرنگاران در پروژه استریت‌بیز در ارتباط با خبرسانی به رسانه‌های ضد انقلاب هنوز باز است.

عارف به رییسی نامه نوشت

روزنامه سازندگی ارگان خبری حزب کارگزاران در شماره امروز خود نامه عارف به رئیس‌جمهور را منتشر کرده است.

در بخش‌هایی از نامه محمدرضا عارف به سیدابراهیم رئیسی، وی با هشدار نسبت به میزان مهاجرت دانشگاهیان، خواستار ملغی شدن تمامی احکام و محدودیت‌های صادر شده علیه دانشجویان و اعضای هیات علمی شده است.

وی در این نامه با بیان این‌که «دانشگاه‌های کشور که، تربیت نیروی انسانی متخصص و متعهد، پژوهش برای تولید دانش و رفع نیازهای علمی کشور و تولید فنآوری‌های به روز برای زیست بوم نوآوری و کارآفرینی بر دوش آن است، این روزها حال خوبی ندارند» مشکلات معیشتی استادان، کمبود بودجه های پژوهشی برای فعالیت های علمی، عدم امکان حضور در مجامع بین المللی به سبب افزایش قیمت ارز و… و. را یادآور شده است.

وی مدعی شده که مواردی از جمله «قطع یا محدود شدن حقوق استادان به دلیل اظهار نظر»، «اخراج برخی از اعضای هیأت علمی»، «بازنشسته شدن اجباری» «حذف دروس»، «جلوگیری و یا توقف ترفیع سالیانه، ارتقاء و تبدیل وضعیت» در برخی از دانشگاه‌ها استفاده می‌شود.

موضوع مهاجرت یکی از موضوعات حساس و چالش‌برانگیز جامعه امروز ایران است، با این حال همچنان اطلاعات و آمار دقیق اندکی در این حوزه در دسترس قرار دارد. البته اقای عارف می‌تواند سری به سالنامه مهاجرتی ایران ۱۴۰۰ که توسط رصدخانه مهاجرت ایران تهیه و تدوین شده اس بزند و مشاهده کند که نمایانگر آخرین آمار و اطلاعات حوزه مهاجرت‌های بین‌المللی در ایران و جهان در ۸ سال ما بین سال ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۰ چگونه بوده است، مدعیان بدون کارنامه این‌روزها فراوان است!

کاندیدای پوششی روحانی پشیمان شد

پنج سال پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶، حالا اسحاق جهانگیری از اینکه در آن انتخابات، کاندیدای پوششی برای دفاع از حسن روحانی شده بود، ابراز ندامت کرده است.

روزنامه جوان نوشته است:

جهانگیری در گفتگو با مجله آگاهی نو گفته که «یک بار به آقای روحانی گفتم اگر قرار باشد یکی از اشتباهات زندگی سیاسی خودم را بنویسم حتماً شرکت من در انتخابات ۹۶ است.» او مدعی شده که یکی از دلایل رد صلاحیتش در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰، شرکت در انتخابات سال ۹۶ در قالب کاندیدای پوششی و نه کاندیدایی که واقعاً قصد رقابت و رئیس‌جمهور شدن داشته باشد، بوده است.

جهانگیری دلیل دیگر اشتباه بودن کاندیداتوری پوششی‌اش در سال ۹۶ را از دست رفتن سرمایه‌های سیاسی‌اش می‌داند: «من از روز بعد انتخابات احساس کردم خیلی از سرمایه‌هایی که پشت سر خودم درست کرده بودم و می‌دانستم برای کشور مفید است، یکی یکی در حال تضعیف است.»فقط از دست دادن انتخابات سال ۱۴۰۰ و سرمایه سیاسی، باعث ابراز پشیمانی جهانگیری از هزینه کردن خود برای رأی آوردن حسن روحانی نیست.

او این ذهنیت را هم دارد که قدر فداکاری او برای روحانی دانسته نشد و در ادامه گفتگو از خراب شدن رابطه خود و روحانی در دولت دوم روحانی که پس از انتخابات ۹۶ شکل گرفت، می‌گوید. جهانگیری بیان می‌کند که چگونه در زمان چینش اعضای کابینه دوم و تشکیل دولت دوازدهم، نظرات او نادیده گرفته است: «اشتباه ما این بود که چیدمان تیم ما می‌توانست با تجربه چهار سال اول بهتر باشد. حالا بماند چقدر ما مقصر هستیم، چقدر ما می‌خواستیم افراد بهتری را بگذاریم نگذاشتند.» او برای دولت فداکاری کرده بود و از سویی معاون اول هم بود؛ طبعاً انتظار داشت نظراتش بیشتر مورد توجه قرار بگیرد.

در ادامه کار دولت هم جهانگیری بیشتر مورد بی اعتنایی روحانی قرار گرفت و طبیعی بود بیشتر از قبل، نسبت به فداکاری انجام داده، حس ندامت داشته باشد. از سویی عملکرد ضعیف دولت روحانی چنان بود که حامیان معمولی او هم نادم از حمایت بودند، چه رسد به کسی که اعتبار سیاسی‌اش را پای این کار گذاشت.