بندگی

انتهای پیام/ 118

انتهای پیام/ 118

به گزارش مجاهدت از  دفاع‌پرس از کرمان: «محمدعلی زادگانی‌نسب» بيست ‌و نهم دی ۱۳۳۶، در شهرستان كرمان متولد شد. وی تا پايان مقطع كارشناسی در رشته ‌عمران تحصيل کرد و مدرک مهندسی خاک خود را دریافت کرد. سال ۱۳۶۱، ازدواج كرد و صاحب‌ دو دختر شد. پاسدار بود، سرانجام در دهم ارديبهشت ۱۳۶۵، در جزيره‌ مجنون بر اثر اصابت‌ تركش، شهيد شد.

قسمتی از وصیتنامه شهید «زادگانی‌نسب»:

شور و عشقی که در دلم هم اکنون نهفته است نمی‌توانم توصیف کنم در کنار رزمندگان بودن چه سعادت بزرگی است که خداوند نصیب این بنده حقیر خود کرده است، حال و هوای جبهه جسم را جلا می‌بخشد و روح را شاداب می‌کند، این اشتباه است که بعضی‌ها فکر می‌کنند جبهه سخت و تنگ است، برای من جبهه عشق است، قلب و دل را صفا می‌دهد، این آرامش را خداوند ان‌شاءالله همیشه در دل ما زنده نگه دارد و بیشتر به آن بیفزاید.

خدمت همسر و خانواده ام و مادرم و دیگر فامیل التماس دعا دارم، شهادت فیض عظیمی است که نصیب هرکس نمی‌شود، بخصوص ما که نه تنها کاری برای پدر ومادرم و همسرم نکرده ‌م، بلکه با برخوردی بد و اخلاقی تند همیشه برخورد می‌کردم و همه شما را می‌رنجاندم از همگی شما عذر می‌خواهم امیدوارم که مرا ببخشید.

خداوتد توفیق شهادت را عطا کند

من قول داده‌ام که برای همسرم و فرزندانم خانه‌ای بسازم، اگر خداوند توفیق داد ان‌شاءالله می‌سازم و اگر نتوانستم مرا ببخشید، از اینکه شما را تنها می‌گذارم، خیلی نگران هستم، ولی حفظ اسلام و عشق به الله و پیروزی حق و شیرینی جبهه و عبادت جبهه و غیره مرا نمی‌تواند در خانه زندانی کند.

خداوند توفیق شهادت در راه خودش را عاقبت کار ما قرار دهد و به ما توفیق دهد که بنده‌ای خالص و مطیع فرمان او باشیم من که لایق نیستم اگر خداوند مرا خواست و بسوی خود برد می‌دانید سعادتی بالاتر از این نیست و شما اگر سعادت  و خوشبختی مرا خواسته باشید بدانید که در همین شهادت فی سبیل الله است.

خداوند با صابران و عاشقان و دلباختگان است و خداوند به همه شما صبر و اجر جلیل عطا کند مبادا که فکر کنند برای فرار از مسئولیت زندگی خانوادگی و … مرا عازم جبهه کرده باشد بلکه همان رضای حق تعالی است که این حقیر التماس که این توفیق را خداوند به ما داده که به جبهه بیایم.

خداوند به همگی شما اجر بدهد و توفیق زندگی بهتر در طلوع فجر حضرت ولی عصر (ع) به همگی عنایت بفرماید از همگی دوستان پیرامون پاسدار و غیره همسنگران رزمندگان فامیلان و همسایگان و … طلب عفو و بخشش دارم.

اگر بدی و ناراحتی غیبتی و خدای نکرده تهمتی زده باشم مرا عفو کنید که خداوند مرا ببخشد و این را مطمئن باشید که هرکس لیاقت شهادت پیدا می‌کند. البته الگوی ما علی (ع) است اما آنها که سبقت گرفتند همه اینها هستند والسابقون السابقون و اینها قصد به منزل جاوید را دارند و اگر خداوند ما را هم برد که سعادت عظیمی است.

انتهای پیام/