خلبان شهید

به گزارش مجاهدت از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «علی‌اکبر شیرودی» دی‌ماه ۱۳۳۴ در روستای بالاشیرود از توابع شهرستان تنکابن متولد شد. پس از گذراندن سال سوم متوسطه در زادگاه خویش، برای ادامه تحصیل راهی تهران شد و همراه با کار به تحصیل خود ادامه داد. شیرودی با اتمام تحصیلات متوسطه در سال ۱۳۵۱ وارد ارتش شد و دوره مقدماتی خلبانی را در تهران به پایان رساند. سپس دوره هلی‌کوپتری کبرا را در پادگان اصفهان گذراند و با درجه ستوانیاری فارغ‌التحصیل شد.

وی پس از سه سال خدمت در ارتش به کرمانشاه رفت و با خلبان احمد کشوری آشنا شد. شیرودی از ارتشیانی بود که با اوج‌گیری جریانات انقلاب اسلامی به صفوف راهپیمایان پیوست و به دستور حضرت امام (ره) مبنی بر فرار سربازان از پادگان‌ها، او نیزخارج شد. پس از خروج از پادگان درصدد تشکیل گروهی چریکی برآمد و با تعدادی از دوستانش در کرمانشاه در این زمینه اقدام کرد تا اینکه امام خمینی (ره) به میهن بازگشتند و انقلاب به پیروزی رسید.

شیرودی که در جریانات پیروزی انقلاب با پیشمرگان کرد مسلمان همکاری کرده بود، با تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، به سپاه غرب کشور پیوست. وی که با شروع جنگ تحمیلی در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ به منطقه کرمانشاه رهسپار شده بود در جریان یکی از مأموریت‌های خود با سرپیچی از فرمان بنی‌صدر مبنی بر تخلیه پادگان و انهدام انبار مهمات منطقه، به همراه دو خلبان همفکر خود و با دو هلیکوپتری که در اختیار داشتند، در طول ۱۲ ساعت پرواز بی‌نهایت حساس و خطرناک که وی به عنوان تنها موشک انداز پیشاپیش دو خلبان دیگر به قلب دشمن یورش برد، توانست مهمات دشمن را درهم کوبیده و خسارات سنگینی بر دشمن وارد آورد.

شجاعت و ابتکار عمل این شهید نه تنها در سراسر کشور، بلکه در تمام خبرگزاری‌های مهم جهان منعکس شد. بنی‌صدر برای حفظ ظاهر دو هفته بعد به او ارتقا درجه داد، اما وی درجه تشویقی را نپذیرفت و تنها خواسته‌اش را دیدار با حضرت امام و بیان کارشکنی‌های بنی‌صدر و بی‌تفاوتی برخی از فرماندهان اعلام کرد.

در همان ایام به دستور فرماندهی هوانیروز چند درجه تشویقی گرفت و از ستوانیار سوم خلبان به درجه سروانی ارتقا یافت، اما طی نامه‌ای به فرمانده هوانیروز کرمانشاه در ۹ مهر ۱۳۵۹ چنین نوشت:

«اینجانب خلبان پایگاه هوانیروز کرمانشاه می‌باشم و تا کنون برای احیای اسلام و حفظ مملکت اسلامی در کلیه جنگ‌ها شرکت نموده‌ام، منظوری جز پیروزی اسلام نداشته‌ام و به دستور رهبرعزیزم به جنگ رفته‌ام؛ لذا تقاضا دارم درجه تشویقی که به اینجانب داده‌اند، پس گرفته و مرا به درجه ستوانیار سومی که بوده‌ام، برگردانید.»

با اوج گیری جنگ در کردستان، شیرودی و چند تن دیگر از خلبانان وارد جنگ شدند. شیرودی در عملیات‌های پروازی خود تلفات سنگینی را به نیرو‌ها و تجهیزات دشمن در نقاط استراتژیکی غرب کشور وارد کرد. در ۱۳ دیماه ۱۳۵۹ وقتی خیانت‌های آشکار بنی‌صدر را دید به افشاگری پرداخت و از شنوندگان سخنانش خواست با ایمان و اسلحه و چنگ و دندان از میهن اسلامی دفاع کنند. در همین ایام علی اکبر شیرودی را به خاطر بازپس گیری ارتفاعات بازی‌دراز بازداشت تنبیهی کردند و در واکنش به این مساله، روحانیون متعهد و اعضای سپاه کرمانشاه مراتب ناراحتی خود را در اسرع وقت به اطلاع اعضای شورای عالی دفاع از جمله آیت‌الله خامنه‌ای و حجت‌الاسلام هاشمی رفسنجانی رساندند و حکم بازداشت وی منتفی شد.

شیرودی بالاترین ساعت پرواز در جنگ را در جهان داشت و با بیش از ۴۰ بار سانحه و بیش از ۳۰۰ مورد اصابت گلوله به هلی‌کوپترش، باز سرسختانه می‌جنگید. شیرودی پس از چند هزار مأموریت هوایی و انجام بالاترین پرواز‌های جنگی در دنیا و نجات یافتن از ۳۶۰ خطر مرگ سرانجام در آخرین عملیات پروازی خود (۸ اردیبهشت ۱۳۶۰) در منطقه بازی دراز، هنگامی که عراق لشکری زرهی با ۲۵۰ تانک و با پشتیبانی توپخانه و خمپاره‌انداز و چند فروند جنگنده روسی و فرانسوی، برای بازپس گیری ارتفاعات «بازی دراز» به سوی سرپل‌ذهاب گسیل داشته بود، به مقابله با آنان پرداخت و پس از انهدام چندین تانک از پشت سر مورد اصابت گلوله تانک قرار گرفت و به شهادت رسید.

خلبان یاراحمد آرش که به همراه شهید شیرودی در این عملیات پروازی شرکت داشت، درمورد چگونگی شهادت این خلبان دلاور می‌گوید: «بار‌ها او را در صحنه جنگ دیده بودم که خود را با هلیکوپتر به قلب دشمن زده و حتی هنگام پرواز مسلسل به دست می‌گرفت. در آخرین نبرد هم جانانه جنگید و بعد از آنکه چهارمین تانک دشمن را زدیم، ناگهان گلوله یکی از تانک‌های عراقی به هلیکوپتر اصابت کرد و در همان حال شیرودی که مجروح شده بود با مسلسل به همان تانک شلیلک کرده و آن را منهدم نمود و خود نیز به شهادت رسید.»

پیکر پاک شهید شیرودی پس از تشیع باشکوه در روستای شیرود تنکابن آرام گرفت.

پس از شهادت خلبان علی‌اکبر شیرودی، شخصیت‌های مملکتی نسبت به شخصیت والا و سلوک اخلاقی وی اظهارات مختلفی کرده‌اند؛ از جمله حضرت آیت‌الله خامنه‌ای او را مکتبی، مؤمن و جنگنده در راه خدا توصیف می‌کنند. آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در مورد وی می‌گوید: ” من در قیافه شیرودی مالک‌اشتر را دیدم. “

صاحبنظران جنگ‌های هوایی، او را «نامدارترین خلبان جهان» نامیده‌اند؛ چنانکه شهید تیمسار فلاحی رئیس ستاد مشترک ارتش، وی را ناجی غرب و فاتح گردنه‌ها و ارتفاعات آریا، بازی‌دراز، میمک، دشت‌ذهاب و پادگان ابوذر توصیف کرده و می‌گوید: ” او غیرممکن‌ها را ممکن ساخت. کسی بود که وقتی خبر شهادتش را به امام دادم، امام در مورد وی فرمودند: ” او آمرزیده است”.

انتهای پیام/ ۹۱۱

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «احمد کشوری» تیر سال ۱۳۳۲ در شهرستان فیروزکوه متولد شد. با اینکه اصالتا اهل بروجرد بود، اما به اقتضای شغل پدرش در کودکی به شهر «کیاکلا» مازندران رفتند و صفای شهر و خون گرمی مردمش آنان را در این شهر استان مازندران ماندگار کرد. تا جایی این ارتباط قوت گرفت که امروز نام شهیید کشوری با کیا کلا پیوند خورده تا جایی که کسی از مردم شهر باورش نمی‌شود شهید کشوری اصالتا متعلق به کیاکلا نباشد.

احمد دوره تحصیل خود از اول ابتدایی تا سوم متوسطه را در کیاکلا طی کرد و سه سال آخر متوسطه را در دبیرستان قناد شهرستان بابل به‌عنوان شاگرد ممتاز به پایان رساند. وی در کنار تحصیل، به فعالیت‌های هنری از قبیل نقاشی، خطاطی، صنایع دستی علاقه زیادی داشت و یک‌بار در مسابقه طراحی در سطح کشور مقام نخست را کسب کرد.

او پس از اخذ دیپلم در سال ۱۳۵۳، در آموزشگاه خلبانی هوانیروز ثبت‏‌نام کرد و دوره خلبانی بالگرد کبری را در اصفهان به مدت یک‌سال و نیم با موفقیت سپری کرد. سپس به مدت شش‌ماه دوره پیاده نظام را در شیراز طی کرد و به اصفهان بازگشت. ۲ سال بعد ازدواج کرد و همان سال به کرمانشاه منتقل شد تا در پایگاه کرمانشاه با همکاری سرهنگ خلبان «علی سعدی» به فعالیت‌های سیاسی و مذهبی پرداخت.

کشوری از نیرو‌های انقلاب ارتش بود بار‌ها در صحنه‌های مهم انقلاب حضور داشت و با علاقه‌ای که به روحانیت داشت همواره فعالیت‌ها و اهدافش را مبانی اسلامی می‌سنجید و به آن عمل می‌کرد. او که ب‍ه خ‍‍اطر ه‍وش س‍رش‍‍ار و اس‍ت‍‍ع‍د‌اد ف‍وق ال‍‍ع‍‍اده ا‌ی ک‍ه د‌اش‍ت، ت‍و‌ان‍س‍ت دوره ه‍‍ا‌ی آم‍وزش خ‍ل‍ب‍‍ان‍‍ی بالگرد‌ه‍‍ا‌ی ک‍ب‍ر‌ی و ج‍ت رن‍ج‍ر ر‌ا ب‍‍ا م‍وف‍ق‍ی‍ت ب‍ه پ‍‍ای‍‍ان برس‍‍ان‍د. وی ب‍‍ا ت‍وج‍ه ب‍ه م‍م‍ن‍و‌ع‍ی‍ت ن‍گ‍‍ه‍د‌ار‌ی و م‍ط‍ال‍‍ع‍ه ک‍ت‍‍اب ها‌ی م‍ذ‌ه‍ب‍‍ی، س‍ی‍‍اس‍‍ی و روش‍ن‍گ‍ر در ارت‍ش، این دست ک‍ت‍‍اب‌ه‍‍ا ر‌ا م‍خ‍ف‍ی‍‍ان‍ه ن‍گ‍‍ه‍د‌ار‌ی و در ف‍رص‍ت مناسب م‍ط‍ال‍‍ع‍ه م‍‍ی ک‍رد و ب‍ه ه‍م‍ی‍ن دل‍ی‍ل چ‍ن‍دی‍ن ب‍‍ار م‍ورد ب‍‍ازج‍وی‍‍ی و ت‍‍ه‍دی‍د ق‍ر‌ار گ‍رف‍ت.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی از ۲۸ اسفند سال ۱۳۵۷ زمان شروع درگیری مسلحانه در کردستان، به‌عنوان خلبانی ورزیده وارد میدان شد و مأموریت‌های بسیاری را با موفقیت به انجام رساند. سوم خرداد سال ۱۳۵۹ پس از آن‌که در یک عملیات ضربتی چادر مهمات و دو تانک دشمن را در منطقه سقز منهدم کرد، بالگرد وی مورد اصابت قرار گرفت و بازویش زخمی شد و چند ترکش نیز به گردن و سینه وی اصابت کرد. با وجود آن‌که حالش بسیار وخیم بود؛ اما با تلاش و شهامت بسیار مانع از سقوط بالگرد شد و آن را در پایگاه سقز به زمین نشاند و از آن‌جا نیز بلافاصله برای مداوا به کرمانشاه و تهران منتقل شد.

پس از چند عمل جراحی بهبودی نسبی یافت، اما ترکش داخل سینه وی خارج نشده بود که جنگ تحمیلی عراق علیه ایران آغاز شد و او برای انجام مأموریت‌های حساس به منطقه «ایلام» اعزام شد و در آن‌جا فرماندهی عملیات هوانیروز را برعهده گرفت.

این خلبان دلاور سرانجام در روز شنبه ۱۵ آذر سال ۱۳۵۹ پس از سه روز عملیات در منطقه ایلام با ۲ فروند «میگ» عراقی درگیر شد و بالگرد او با اصابت موشک سقوط کرد و وی به شهادت رسید.

انتهای پیام/ ۱۴۱