دست خط شهید

گروه ساجد دفاع‌پرس: نامه نوشتن یکی از راه‌های ارتباطی رزمندگان اسلام از جبهه‌ها با خانواده‌های‌‌شان بود؛ چراکه در مناطق جنگی خصوصاً در خطوط مقدم، استفاده از تلفن به‌راحتی میسر نبود؛ بنابراین رزمندگان بیشتر از این طریق سعی می‌کردند تا احوال خود را به اطلاع خانواده و خوشاوندان خود رسانده و حتی گاهاً وصیت‌نامه‌های خود را نیز از این طریق به‌دست آن‌ها برسانند.

نامه‌ای که در ادامه می‌خوانید، توسط سرباز شهید «وحید فرخ‌نظر» خطاب به خانواده‌اش نگاشته شده که نشان‌دهنده نگرانی این شهید والامقام از حملات موشکی صدام به شهرهاست؛ او در این نامه از نگرانی خود و جمعی از همرزمانش به‌دلیل حملات موشکی صدام به شهرها خبر داده و به‌دلیل جنابات صدام در موشک‌باران شهر دزفول علیه غیرنظامی‌ها، به آن‌ها توصیه کرده هست تا شهر تهران را ترک کنند؛ چراکه صدام می‌خواهد از طریق این فشارها، پایان جنگ را بر ما تحمیل کند.

بسم الله الرحمن الرحیم

پس از عرض سلام خدمت خانواده محترم

امیدوارم که حال‌تان خوب باشد. از این بمباران‌ها و حملات موشکی رژیم بعثی در پناه ایزد متعال حفظ باشید. همین‌طور اقوام دور و نزدیک اگر از احوالات اینجانب سوال می‌کنید، ملالی نیست جز دوری شما. الان که این نامه را می‌نویسم، در منطقه غرب (سرپل‌ذهاب) هستم و تا خط مقدم ۴۰ الی ۵۰ کیلومتر فاصله داریم و جای‌مان امن هست. امروز یکی از بچه‌ها که از تهران آمده بود، گفت میدان شهدا را موشک زده، خلاصه فکرمان خیلی خراب هست. پیش فرمانده گروهان رفتم مرخصی اضطراری نداد؛ چون مشابه من خیلی بود. حتما نامه برایم بنویسید؛ البته همگی با خط خود، تک‌تک برایم پست کنید، هر هفته کمِ کم یک نامه بنویسید، یادتان نرود. اگر این کار را نکنید، من مجبور می‌شوم که چند روزی فرار بکنم، یادتان نرود.

حال من خوب هست و جایم امن، فکر من را نکنید و خیال‌تان راحت باشد، اگر بتوانم تلفن حتما می‌زنم. تهران را خالی کنید، با خاله‌ها جمع شوید خارج از شهر جایی را اجاره کنید و از تهران بیرون باشید. این کافر بعثی به‌خاطر اینکه صلح را مثل جنگ تحمیل کند، تهران را ویران می‌کند، من حملات موشکی دزفول را زیاد دیده‌ام، هر جا را که زد، حتی برای تماشا هم نروید؛ چون امکان دارد همان‌جا را دوباره بزند که تلفات بیشتر بدهد، حتماً تهران را خالی کنید. یادتان نرود. دیگر بیشتر از این سرتان را درد نمی‌آورم و همگی را به خدا می‌سپارم. خدا نگهدار. به همگی سلام برسانید.

سلامتی شما را از ایزد منان خواستارم

وحید ۶۶/۱۲/۱۷

به امید پیروزی رزمندگان اسلام

خاطرنشان می‌شود؛ شهید «وحید فرخ‌نظر» متولد بیست و چهارم آذر سال ۱۳۴۵ در تهران بود که تا پایان متوسطه در رشته علوم اقتصادی درس خواند و سپس به‌عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت، تا این‌که سرانجام ۳۰ اسفند سال ۱۳۶۶، با سمت آر.پی.جی زن در ارتفاعات آهنگران به شهادت رسید و پیکر مطهرش در گلزار شهدای بهشت‌زهرا (س) تهران به‌خاک سپرده شد.

انتهای پیام/ ۱۱۳

گروه ساجد دفاع‌پرس: وصیت‌نامه‌های شهدا، هرکدام توصیه‌هایی برای ما دارند که این توصیه‌ها چراغ راهی برای ادامه دادن مسیر حرکت انقلاب اسلامی به سمت قله‌های سعادت هستند؛ وصیت‌نامه‌هایی که هرکدام الگویی برای زندگی کردن به سبک شهدایی و عاقبت به‌خیری همچون مردان خدایی هستند.

وصیت‌نامه شهید «محمدرضا نورمحمدی» نیز همچون دیگر شهدا توصیه‌ها و درس‌عبرت‌هایی را برای ما به‌همراه داشته و نشان‌دهنده اوج ایثارگری این شهید والامقام هست؛ این شهید والامقام در وصیت‌نامه خود، خطاب به پدر و مادرش نوشته هست: اگرچه به‌یاد ندارم نمازی یا روزه‌ای از من فوت شده باشد؛ لکن از شما می‌خواهم که یک‌سال نماز و یک‌ماه روزه برای من بدهید؛ و همچنین از شما می‌خواهم زمینی که برای «جای خانه» قرار بود به من بدهید، بفروشید و برای جبهه بدهید.

وصیت‌نامه شهید نورمحمدی

بسم الله الرحمن الرحیم

«وَلا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ»

با درود و سلام بر رهبر بزرگ و بسیار عزیز انقلاب اسلامی و با درود و سلام بر روح پرفتوح شهدای صدر اسلام تا شهدای انقلاب اسلامی و با سلام بر تو‌ای پدر و مادر و همچنین خواهران و برادران! و، اما بعد، از شما می‌خواهم که این بنده حقیر را ببخشید و اگر عملی یا حرفی از من سر زده که شما را ناراحت کرده، خاضعانه می‌خواهم که مرا ببخشید. به‌خصوص از شما‌ای پدر عزیز که اگرچه سواد خواندن و نوشتن نداشتید؛ اما برای من معلم بزرگی بودید.

آری‌ای پدر عزیز! مرا ببخش، ببخش مرا اگر بر غم‌هایت غمی می‌افزودم. اگر به‌جای این‌که غبار اندوه و خستگی کار روزانه را از چهره‌ات بر‌دارم، بر آن افزودم. مرا ببخش‌ای پدر عزیز، از شما التماس دعا دارم و از شما می‌خواهم که برای من طلب آمرزش کنید؛ چراکه‌ای پدر، با کوله‌باری از گناه می‌روم و می‌ترسم با شهیدان بروم؛ ولی با آنها نباشم. از خدا بخواه که مرا هم جزو شهدا قرار بدهد؛ و همچنین شما‌ای مادر عزیزم، ببخش مرا اگر نبودم فرزند خوبی برای شما. ببخش مرا اگر شدی دلتنگ از ما. ببخش مرا‌ای مادرم اگر من نبردم فرمان ز تو، ببخش مادرم با تمام وجودت‌ای مادر عزیز گرامی و همچنین از شما‌ای مادم التماس دعا و همچنین از شما می‌خواهم برای من از خدا طلب آمرزش کنید.‌ای مادرم بر سر نماز دعا کن این فرزند نافرمان و عاصی و همچنین از شما خواهران و برادران طلب بخشش دارم و همچنین التماس دعا و طلب آمرزش.

اما بعد؛ اگرچه به‌یاد ندارم نمازی یا روزه‌ای از من فوت شده باشد؛ لکن از شما می‌خواهم که یک‌سال نماز و یک‌ماه روزه برای من بدهید؛ و همچنین از شما می‌خواهم زمینی که برای «جای خانه» قرار بود به من بدهید، بفروشید و برای جبهه بدهید؛ چراکه ممکن هست خدای‌ناکرده بیت‌المال را ضایع کرده باشم.

والسلام علیکم و رحمةالله وبرکاته

و همچنین اینجانب وصیت‌نامه عمومی ندارم و برای خصوصی خودتان نوشته‌ام و فقط از کسانی را که می‌بینید، از قول من بگویید که امام را تنها نگذارید، اگر حتی یک نفر از بین ما بماند، و از دوستان هم بخواهید اگر غیبت، تهمت و ناراحتی از من سر زده، می‌بخشید.

محمدرضا نورمحمدی

انتهای پیام/ ۱۱۳