شهید طلبه

به گزارش مجاهدت از دفاع‌پرس از کرمان، به‌مناسبت فرارسیدن سالروز شهادت امام صادق(ع) یادواره «۲۴ شهید روحانی و طلبه» شهرستان‌های رفسنجان و انار، از سوی ستاد مرکزی یادواره شهدای رفسنجان، دوشنبه، ۲۵ اردیبهشت‌ماه ساعت ۱۹ در مصلی رفسنجان برگزار می‌شود.

انتهای پیام/

به گزارش مجاهدت از دفاع‌پرس از البرز، طلبه شهید حسین شعبانی  در سی شهریور ۱۳۴5 در شهر تهران به دنیا آمد و در تاریخ بیست و هفتم خرداد ماه  ۱۳۶۱ در منطقه مهران بر اثر اصابت ترکش بر بدنش توسط رژیم بعث عراق به شهادت رسید و پیکر پاکش در گلزلر بهشت رضا نظر آباد آرام گرفت.

بخش از وصیت‌نامه شهید طلبه حسین شعبانی:

انسان همیشه در زیانکاری است و برای اینکه از این خسران دوری کند باید عمل صالح انجام دهد و باید مردم را توصیه به صبر کند صبر در برابر مصائب صبر در برابر مشکلات و صبر در عبادت و صبر در مقابل انتظار حضرت مهدی عج البته همه در زیر نظر خداست و هر کدام اجری عظیم در پیش خدا دارد.

از هابیل و قابیل گرفته تا امام حسین و تا حضرت مهدی (عج) دو چیز مهم نظرها را جذب می کند. دو گروه در مقابل هم هابیل در مقابل قابیل ابراهیم در مقابل نمرود و موسی و عیسی در مقابل فرعونیان و حضرت رسول اکرم در برابر مشرکین و این ستیز ادامه داشته تا به امروز. درخطی که هابیلیان و رسول اکرم و امام حسین بوده اند امام خمینی نیز هست و در مقابلش آمریکا و شوروی و اسرائیل و صدام و دیگران هستند.

شما راه خود را انتخاب کنید و یا کافر بوده وخط شیطان و نمرود قایبل وامریکا و شوروی و اسرائیل و صدام باشید و یا در خط سرخ محمدی و در خط امام خمینی باشید و یا این طرف ویا آن طرف سنگ وسط راه نباشید؟ مسلمان و عملا کافر و بدون عمل صالح نباشید. باور کنید آنها که اسما و عملا کفر ورزیدند خیلی بهتر از آنهائی هستند که اسما مسلمان و عملا بر خلاف احکام قران عمل می‌کنند.

راه خود را مشخص کنید و خود را در یابید که تا مرگ فاصله‌ای بیش نیست تا چشم بر هم بزنید می‌بینید که در رختخواب مرگ دراز کش افتاده‌اید. وای بر کسی که غفلت او را آنقدر گرفته باشد که موقع مرگ هم نفهمد و توبه نکند.

آری کرامت و رحمت خدا آنقدر زیاد است که اگر در لحظات آخر هم توبه کردید و باز او قبول می‌کند، اگر یک عمر گناه کردی در مقابل خدای خود معصیت کردی باز او تو را طلبید و تو دست رد بر سینه‌اش نهادی و اگر در لحظات آخر گفتی یا الله می گوید لبیک ای بنده ام.

 هم اکنون نیز بگوئی یا الله می‌گوید: لبیک.

پس خودتان را بشناسید و خدای خود را بشناسید (من عرفه نفسه عرفه ربه) برای اینکه خدای خود را بشناسیم و در شناخت خود عامل باشیم، قرآن خدا که کلام اوست را باید بدانیم و بخوانیم و بر احادیث پیامبران که فرستاده خدا هستند آگاه باشیم.

رهبر خود که همان رهبر انقلاب اسلامی است را بشناسید و پیرو دستوراتش باشید. به احکام عمل کنید و باید متوسل به ائمه اطهار باشید و عمل نیکو انجام دهید. از برادران و برادر گرامیم می‌خواهم که درس را فراموش نکنند کتاب را زمین نگذارند همانگونه که اسلحه را زمین نخواهید گذاشت.

انتهای پیام/

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از یزد، مراسم یادواره ۱۳۴ شهید طلبه استان یزد و ششمین گردهمایی قرار هشتم خادمیاران رضوی شهرستان یزد برگزار می‌شود.

انتهای پیام/

به گزارش مجاهدت از خبرنگاردفاع‌پرس از خرم‌آباد، طلبه «یعقوب نظام‌الاسلامی» سوم اردیبهشت سال ۱۳۳۶ در روستای «فیال» از توابع شهرستان «بروجرد» به دنیا آمد. چندروزی از تولد وی نگذشته بود که به بیماری آبله مبتلا شد؛ بنابراین پس از ۴۰ روز بینایی خویش را از دست داد.

روزها و ماه‌ها یکی پس از دیگری سپری می‌شد تا این‌که یعقوب به سن نوجوانی رسید. علاقه وافر او به مسائل دینی و مذهبی باعث شد که اهالی روستا به او لقب شیخ بدهند؛ بنابراین قدم در دانشگاه امام صادق (ع) حوزه علمیه بروجرد نهاد. این بیداردل که چشم به دنیای ظاهر بسته بود، مشتاقانه به یادگیری مسائل دینی پرداخت و بعد از چهار سال اقامت در بروجرد و گذراندن مقدمات، با توجه به هوش و استعدادی که خداوند به او عطا فرموده بود، به پیشنهاد علمای آن دیار، جهت ادامه تحصیل راهی «قم» شد.

وی در قم با این‌که نابینا بود، با پشتکار فراوان در درس‌ها شرکت می‌کرد و با ممارست زیاد سعی در حفظ دروس حوزه داشت. او علاوه بر درس، اهتمام شدیدی در خودسازی داشت و خویش را به زیور اخلاق حسنه‌ای چون تواضع و فروتنی و انفاق آراسته بود.

«یعقوب نظام‌الاسلامی» صوت بسیار زیبایی داشت و این صدا آن‌گاه که با سوز دل همراه می‌شد، مشتاقان کوی حضرت دوست را که بر سفره کمیل نشسته بودند، تا عرش اعلی سیر می‌داد.

برادرش مهم‌ترین خاطره‌ای را که از وی در حافظه‌اش به یادگار مانده را چنین بیان کرده است که: «یعقوب نزد من اشعار و دعا حفظ می‌کرد. یک روز از من خواست که وساطت او را برای اعزام به جبهه کنم؛ زیرا بسیج به علت نابینا بودن از اعزام او جلوگیری می‌کرد. من رفتم و با گفت‌وگوی بسیار سعی کردم برادران سپاه را متقاعد کنم تا ایشان را به جبهه اعزام کنند، و سرانجام تلاشم ثمر داد و موفق شدم که آن‌ها را راضی کنم. بعد از این‌که فرم‌های مربوط به اعزام را پر کردم، خبر موافقت بسیج را به یعقوب دادم. او از خوشحالی در پوستش نمی‌گنجید و مانند کسی که به آرزویش رسیده باشد، بسیار خرسند بود».

«یعقوب نظام‌الاسلامی» سرانجام در تاریخ ۱۳۶۳/۰۴/۱۲ به جبهه اعزام شد. مسئولین به‌خاطر شرایط جسمی و نابینا بودن او، وی را به خط دوم جبهه اعزام کردند تا به تبلیغ و ارشاد رزمندگان بپردازد؛ ولی با اصرار زیاد شیخ یعقوب، او را به خط مقدم جبهه اعزام کردند تا به معبودش نزدیک شود.

سنگر یعقوب مأمن بچه‌های پاک‌دلی بود که در اوقات استراحت و بیکاری با شنیدن صحبت‌ها و لطیفه‌های او، روحیه می‌گرفتند.

حکایت وصال مردان خدا را باید دید، آن‌گاه که مشتاقانه به‌سوی محبوب‌شان چون کبوتری سبک‌بال پرواز می‌کنند. «یعقوب نظام‌الاسلامی» یکی از این افلاکیان بود که چشم دلش را تا افق بی‌نهایت هستی گشوده بود، آن‌جا که دارالقرار اولیای خداست. هنوز ۲ ماه و نیم از اعزامش به جبهه، دیار افلاکیان و عاشقان نگذشته بود که ندای «إرجعی الی ربک» را به گوش جان شنید و در تاریخ ۱۳۶۳/۰۶/۲۲ بر اثر اصابت ترکش به سر و سینه‌اش به معشوق خود رسید و ندای حق را در منطقه «زبیدات» لبیک گفت. از او وصیتی به یادگار نماند؛ اما به دوستانش سفارش کرده بود که اگر شهید شدم، من را در بهشت شهدای بروجرد در کنار دیگر سبک‌بالان عاشق به خاک بسپارید.

انتهای پیام/