قدس

به گزارش مجاهدت از دفاع‌پرس از لرستان، شهید «مرتضی آقایی»، بیست و پنجم شهریور ۱۳۵۰، در روستای دارایی از توابع شهرستان خرم‌آباد به دنیا آمد. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. بیست و هفتم فروردین ۱۳۶۶، در مریوان توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در زادگاهش واقع هست.

وصیت‌نامه شهید:

ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون «قرآن کریم»

با سلام و درود به پیشگاه حضرت ولی عصر مهدی موعود (عجل الله تعالی فرجه شریف) و با سلام به رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی و با سلام بر امت ایثارگر و فداکار ایران و با درود بر رزمندگان سلحشور و سلام بر شهیدان راه حق و حقیقت از هابیل تا شهدای کربلای حسینی و کربلای خونین ایران. بنده با امام امت میثاق بسته‌ام و به او وفادارم، زیرا او به اسلام و قرآن وفادار هست و اگر چندین بار مرا بکشند و زنده‌کنند دست از او نخواهم کشید. راه سعادت‌بخش حسین را ادامه دهید و زینب‌وار زندگی کنید.

خدایا! بارال‌ها معبودا معشوقا و‌ای مولایم بنده ضعیف و ناتوانم دوست دارم دشمن چشم‌هایم را در اوج دردش از حدقه درآورد و دست‌هایم را قطعه قطعه کند پاهایم را از بدن جدا سازد و قلبم را آماج رگبارهایش قرار دهد و سرم، چون دیگر برادرانم در کردستان از تن جدا نماید تا دشمنان مکتبم در کمال رنج و اندوه مشاهده کنند که گرچه چشم‌ها و دست‌ها و پا‌ها و سر و قلبم را از من گرفتند، اما یک چیز را نتوانسته‌اند از من بگیرند و آن هدف و ایمان بنده می‌باشد، زیرا به خالق مطلق هستی عشق می‌ورزم.

سخنی با پدرم: پدر عزیز شما بودید که از دوران طفولیت تا امروز زحمات بسیار زیادی برای فرزند خود کشیده و بنده را بزرگ نموده و همانند ابراهیم (ع) روانه قربانگاه نمودی و روانه جنگ با مزدوران آمریکایی گردید. اکنون زبان من قادر نیست از شما تشکر نمایم ولی شما باید قلباً مرا ببخشی و از من راضی باشی، زیرا راه من راه حسین (ع) یعنی کربلا و مقصد من مقصد او یعنی شهادت و دیدار خدا و قول می‌دهم این راه را به پایان برسانم.

اما سخنی با مادر مهربانم: سلام بر تو‌ای مادر‌ای کسی که شب‌های تاریک مرا در دامن می‌گذاردی و نوازش می‌کردی، چگونه درباره تو سخن بگویم به نام تو که می‌رسم عرق بر پیشانی‌ام می‌خشکد. دستم قدرت گرفتن قلم را ندارد و قلم یارای نوشتن، اما همین مقدار با تو بگویم که بعد از مرگ من گریه و زاری مکن. تو که مرا به مهر علی و حسین (ع) پروریدی می‌خواهم زینب‌وار زندگی کنی و صبر پیشه‌سازی که مرگ در راه خدا ماتم و زاری ندارد. لباس سیاه نپوش و از تو می‌خواهم مرا حلال نمائی، تنها سخنم با خواهرانم رعایت حفظ حجاب و پاکدامنی و عفت هست؛ و پیام بنده برای امت شهیدپرور و مقاوم ایران اینست که امام را تنها نگذارید پشت جبهه را خالی نکنید و تمام افرادی که قدرت سلاح گرفتن دارند جبهه‌ها را پر کنند که این یک وظیفه دینی و الهی هست، این قافله به‌سوی کربلا در حرکت هست‌ای کسانی که به دنیای مادی دل‌بسته‌اید حرکت کنید که به حق مولایم حسین عزت شما در گرو مرگ سرختان می‌باشد و ذلت شما در سکوت و ضعف شماست.

برخیزید‌ای رزم‌آوران گاه ستیز هست، هنگام یاری کردن قدس عزیز هست. امیدوارم وصیتم را عمل کنید و بدانید که شهیدان زنده‌اند و ما راه شهیدان را می‌پیمائیم و از حوادث روزگار هراسی نداریم.

و، اما سخنی با تنها برادرم و تنها امید آینده خانواده‌ام: در ابتدا امیدوارم بعد از مرگ برادرت به‌جای گریه با پرچمی قرمز و لبخندی بر لب و مسرور بر سر مزارم بیایی و با افتخار و شادی خودت دشمنان اسلام را ناشاد نمائی. برادر عزیز! در مقابل سختی‌ها مقاومت کن، زیرا بعد از مرگ برادرت بار سنگین زندگی خانواده و مبارزه بر علیه ظلم و ستم و دفاع از امام و اسلام به‌عهده شماست. ان‌شاءالله بعد از من راه تو صراط مستقیم و خط تو خط رهبر کبیر انقلاب باشد.

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار.

انتهای پیام/

به گزارش مجاهدت از گروه فرهنگ دفاع‌پرس، «هبه الحسینی» برنده جایزه جهانی ادبیات فلسطین، به تشریح تاریخ مسئله فلسطین، از زمان قبل از «نکبه» تا اکنون پرداخت و درباره مواجهه با مسئله فلسطین و جنگ اخیر محور مقاومت با رژیم صهیونیستی و مهم‌ترین رسالت اهالی قلم اظهار داشت: تقویت و ترویج روحیه مقاومت و آگاهی‌بخشی درباره مسئله فلسطین در برابر موج‌های عادی‌سازی از طریق روشن کردن تاریخچه این مسئله و همچنین علل نزاع و اهمیت جهاد از نظر دینی و ملی، از مهم‌ترین رسالت‌های اهالی قلم در مواجهه با مسئله فلسطین هست.

برنده جایزه جهانی ادبیات فلسطین، تأثیر روایت و تولید ادبیات مقاومت و مبارزه در جلب توجه ملت‌ها به مسئله فلسطین را مورد تاکید قرار داد و افزود: از این راه تا حد بسیاری می‌توان مسئله و اهمیت مقاومت را برای جوانان و افراد علاقه‌مند به ادبیات که با این مسئله آشنا نیستند، توضیح داد؛ همچنین نویسنده می‌تواند ایده را منتقل کند و احساسات خواننده را از طریق شخصیت‌های اثر یا شعر برانگیزد، به‌ویژه در شرایطی که نسل کنونی به وسیله رسانه گمراه شده‌اند و جهل برخی افراد که درباره تاریخ سرزمین‌هایشان ناآگاه‌اند. برخی ترجیح می‌دهند داستانی بخوانند تا به اخبار گوش دهند یا کتاب تاریخ مطالعه کنند.

این نویسنده درباره دلیل روی آوردن خود به نوشتن در موضوع فلسطین، گفت: به نظر من مسئله فلسطین مهم‌ترین مسئله برای مردم مسلمان و عرب هست؛ آیا چیزی مهم‌تر و گرانبهاتر از مسجدالاقصی و (خبری بدتر از) تجاوز‌هایی که به آن می‌شود، وجود دارد؟ آیا چیزی مهم‌تر و گران‌بهاتر از خون‌های مسلمان و عربی که به وحشیانه‌ترین شکل ریخته می‌شود و از ۸۰ سال پیش زیر تجاوز هست، وجود دارد؟ و این مهم‌ترین مسئله انسانی هست؛ زیرا هیچ جنایت و تروریسم و وحشی‌گری علیه بشر و کودکی معادل آنچه رژیم غاصب انجام می‌دهد، وجود ندارد.

هبه الحسینی درباره چگونگی آشنایی خود با جایزه جهانی ادبیات فلسطین عنوان کرد: آشنایی من با این جایزه از طریق صفحه‌ای در فیسبوک بود که باعث شد من در جریان برگزاری چنین جایزه‌ای قرار بگیرم.

این نویسنده در پاسخ به اینکه به عنوان یکی از برگزیدگان اولین دوره جایزه جهانی ادبیات فلسطین، ضرورت تأسیس چنین جایزه‌ای را که به دنبال تقویت تولید آثار خوب و باکیفیت در موضوع فلسطین هست، چگونه ارزیابی می‌کنید، عنوان کرد: بسیار مهم هست؛ چراکه ادبا و نویسندگان را به نمایش آثارشان درباره مسئله فلسطین و مقاومت در برابر عادی‌سازی و گمراهی رسانه‌ای تشویق می‌کند.

وی درباره اینکه یک جایزه ادبی جهانی برای روایت داستان فلسطین و مقاومت، چه اندازه در مبارزه نرم و فرهنگی با رژیم صهیونیستی می‌تواند مؤثر باشد، اظهار داشت: این اقدام به میزان زیادی مؤثر هست؛ زیرا در انتقال این آثار که نماینده مسئله فلسطین در جهان هستند، برای یادآوری تاریخ و وحشی‌گری اشغالگر و نشان دادن چهره واقعی آن بدون نقابی که برای برخی ملت‌ها می‌سازد، تأثیر دارد.

هبه الحسینی به ارائه راهکار‌هایی برای گسترش دامنه مخاطبان جهانی آثار برگزیده این جایزه پیشنهاد پرداخت و افزود: ترجمه برخی آثار برگزیده و انتشار گسترده‌تر آنها و همچنین مشارکت در تبدیل برخی از آنها به تصویر می‌تواند موجب گسترش دامنه مخاطبان جهانی رویداد شود؛ زیرا دسترسی به تصویر بیشتر هست.

نویسنده کتاب «الظل المعتم بالصوره» در پاسخ به اینکه چه اقداماتی می‌توان برای تشویق و تقویت راویان مبارزه و حماسه ملت فلسطین انجام داد، تصریح کرد: تجلیل و تکریم نویسندگان با جایزه‌ای به نام فلسطین برای ادبا و نویسندگان بسیار کافی هست و تداوم اهدای جایزه در موعد‌های آن اقدامی مهم هست، اما همانطور که گفتیم، اگر جایزه شامل ترجمه اثر برنده باشد، شاید تشویق‌کننده‌تر و دلگرم‌کننده‌تر باشد.

وی در تشریح راه‌کار‌هایی برای انگیزه‌بخشی به نسل جدید نویسندگان برای نوشتن و بیان روایت‌های مقاومت گفت: از طریق تقدیر از آثار مربوط به مقاومت و تبلیغ آنها و اختصاص جایزه به رمان منتشرنشده از راه انتشار اثر برگزیده می‌توان به این هدف رسید. متأسفانه بیشترین چیزی که موجب محدودیت نویسندگان در برابر نوشتن رمانی با موضوع مقاومت می‌شود، تمایل برخی انتشاراتی‌ها به انتشار آثاری هست که فروش داشته باشند، نه آثار هدفمند و واقعی.

هبه الحسینی در پاسخ به اینکه آیا پیشنهادی برای توسعه همکاری‌های بین‌المللی در زمینه ادبیات مقاومت در حوزه فلسطین دارید و چگونه می‌توان این همکاری‌ها را تقویت کرد، پاسخ داد: پیشنهاد می‌کنم آثار برگزیده ترجمه‌شده و به صورت چاپی در نمایشگاه‌های بین‌المللی یا به صورت الکترونیکی منتشر شوند، یا قطعات تصویری از آثار برگزیده به صورت ترجمه‌شده ارائه شود.

این نویسنده درباره اینکه آیا این جایزه می‌تواند به تنهایی خلأ‌های تولیدات ادبی با موضوع فلسطین را در سطح جهان جبران کند، عنوان کرد: به میزان زیادی جبران می‌کند؛ اما جامعه عربی و بین‌المللی باید جوایز دیگری برای تشویق نویسندگان به ادامه این موضوع در نظر بگیرد تا نسل‌هایی نیایند که گمراهی رسانه‌ای که روز به روز گسترش می‌یابد، آنها را فراموش کند.

وی در پاسخ به این سوال که «با توجه به اینکه فلسطین مسئله‌ای جهانی هست، بیشترین مفاهیمی که از فلسطین می‌توان در سطح جهان مخابره کرد تا جایزه رشد و توسعه بیشتری پیدا کند چیست»، اظهار داشت: علل اصلی درگیری و اهداف واقعی صهیونیست‌ها، حق مردم فلسطین در بازپس‌گیری دولت خود و همچنین وحشی‌گری رژیم اشغالگر و تلاش آن برای پنهان کردن مسئله با گذر زمان و تحمیل وجود خود با قدرت نرم و عادی‌سازی پس از تحمیل آن با زور مهم هست که باید در سطح جهان مخابره شود.

انتهای پیام/ 121