وصیت نامه شهدا

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، «یوسف اسماعیل‌پور» در دوم تیرماه ۱۳۴۵ در محله امیرخیز به دنیا آمد. وی پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی در انجمن اسلامی فعالیت کرد و با آغاز دفاع مقدس به جبهه‌های حق علیه باطل اعزام شد و پس از حضور در چند عملیات، سرانجام در تاریخ هفتم اسفندماه ۱۳۶۲ در عملیات خیبر به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

زندگی‌نامه شهید:

دوم تیرماه ۱۳۴۵ در محله امیرخیز به دنیا آمد. آخرین فرزند خانواده بود. دوران تحصیل ابتدایی را در دبستان شریف‌زاده گذراند و در مقطع راهنمایی مشغول تحصیل شد. این دوران مصادف بود با اوج‌گیری مبارزات مردم ایران علیه رژیم شاه. او بیش از سایر هم‌سن و سالان خود در تظاهرات شرکت داشت.

از ابتدای تشکیل انجمن اسلامی در مسجد رسول‌الله(ص)، از اعضای اصلی و فعال این انجمن بوده، فعالانه در جهت تبلیغ انقلاب تلاش می‌کرد. پس از تشکیل واحد احتیاط در مسجد حاج نوروز، در آن‌جا شروع به فعالیت نمود.

بعد از ورود به سپاه تبریز و طی دوره آموزشی، عازم جبهه شده، در عملیات والفجر ۴ شرکت نمود. اعزام بعدی‌اش، همزمان با شروع عملیات خیبر بود که در این عملیات بزرگ(جزایر مجنون) به شهادت رسید.

خصوصیات بارز شهید:

خوش‌رو، خوش‌اخلاق و خوش برخورد بود. به واجبات مخصوصا نماز جماعت و نماز جمعه اهمیت زیادی قائل بود. عشق و علاقه خاصی به ائمه اطهار(ع) داشت.

خاطرات، برادر شهید:

برای مرخصی آمده بود و از ناحیه شانه زخمی. در خانه کسی از مجروحیتش خبر نداشت. یعنی خودش راضی نمی‌شد کسی بفهمد که او زخمی شده است. یوسف می‌گفت: می‌روم دوش بگیرم.

به مادرم گفتم: برو ببین چی شده؟ مثل این که زخمی شده است.

هر کاری کرده بود، یوسف اجازه نداده بود جای زخمش را ببیند. حدود ۱۰ روز بعد از این ماجرا دوباره به جبهه برگشت که خبر آمد شهید شده است.

فرازی از وصیت‌نامه شهید:

برادران عزیز، قدر لحظه‌هایتان را بدانید، به دنیا پایبند نباشید. چنان که رسول‌خدا(ص) می‌فرمایند: دوستی انسان در دنیا سه حالت دارد، ثروت که انسان در موقع مرگ دست از همه آن‌ها برمی‌دارد. دوم دوست، اولاد و عیال انسان است و موقعی که در قبر گذاشته می‌شود، آن‌ها هم فرد را تنها می‌گذارند و از انسان دور می‌شوند اما سومین، عمل‌های خود شخص است. هرکجا برود، کنارش است در قبر و هر کجای دیگر.

امیدوارم تمامی آشنایان مخصوصا نزدیکان مرا حلال کنند. اگر بدی دیده‌اند مرا ببخشند. چون وقت نبود وصیت‌نامه‌ام را این‌طور نوشتم. به امید پیروزی رزمندگان اسلام. از امام اطاعت کنید که عصاره اسلام است. او را تنها نگذارید که نایب امامان است. به گفته‌هایش عمل کنید چون اسوه بشریت قرن است. او را دعا کنید که به ثمر رساننده انقلاب است.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، «شهید»؛ شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.

می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها،‌ شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت… «برگ سبزی، تحفه درویش»، «تا چه قبول افتد و چه در نظر آید».

تبرک لحظاتمان با شهید سعید رضایی:

بسم الله الرحمن الرحیم
و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون

گمان مبرید کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند مرده‌اند بلکه زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی می‌برند.

شهادت چه زیبا و پرمعناست و جهانی از شور و شوق و ایثار در این کلمه جذاب نهفته است، می‌دانید شهید کیست شهید آن انسان برتری است که برای عشق و ایمان به خداوند و زنده کردن ارزش‌های والای انسانی جان عزیزش را ایثار می‌کند.

جهان ماده و مادیات برای روح بزرگ شهید تنگ و کوچک است، شهید با فداکارها و دلاوری‌هایش خود را از قفس رها کرده و به جهان وسیع و نورانی آخرت پرواز می‌کند و زنده، پیروز و جاوید در بالاترین  مقام‌های یک انسان در بهشت نزد پروردگار و آفریننده‌اش روزی می‌خورد.

شنیدن نام شهید، فداکاری‌های شهید، از جان‌گذشتگی‌های شهید و شنیدن شرح خدمات او به خلق خدا چه درس آموز است و زیارت قبر شهید و شنیدن و خواندن وصیتنامه شهید چه شورانگیز است؛ مشاهده آثار شهید در جان انسان‌های بیدار غوغا به پا می‌کند و یاد شهید دل‌های آگاه را به تپش می‌اندازد حتی گریستن بر شهید گریستنی روحانی و آسمانی است. گریه ذلت و حزن و اندوه نیست بلکه اشک شور و شوق و عشق است و راستی که هیچ عمل صالحی برتر و ارزنده‌تر از شهادت نیست.

شکر خدای را که توفیق یافتم در راه مبارزه حق علیه باطل شرکت کنم و آنچه را که دارم در طبق اخلاص نهاده تقدیم ایزد منان کنم و آنچه حسین و یارانش و تمام رزمندگان صدر اسلام پروانه وار دور آن می‌گشتند من هم آن را بازیابم (یعنی شهادت).

هیچ قطره‌ای در مقیاس حقیقت در نزد خدا از قطره خونی که در راه خدا ریخته شود بهتر نیست و من می‌خواهم با این قطره خون به معشوقم برسم که خداست.

عزیزان نه مرگ آنقدر ترسناک است و نه زندگی آنقدر شیرین که انسان شرف خود را به خاطر بودن در این دنیا بفروشد. در پایان از کلیه برادران می‌خواهم که سلاح شهدا را بر زمین نگذارید.