وصیت نامه شهید

گروه ساجد دفاع‌پرس: وصیت‌نامه‌های شهدا نشان‌دهنده راهی هست که آنها پیمودند و به قله سعادت رسیدند؛ و امروز ما هستیم که باید راه آنها را ادامه دهیم، تا جامعه اسلامی را به قله سعادت برسانیم؛ بدون‌تردید این وظیفه ما در قبال خون شهداست که جان خود را برای سعادت ما و جامعه ما فدا کردند؛ بنابراین اگر ما راه شهدا را ادامه ندهیم، در قبال خون آن‌ها مسئول هستیم.

شهید «مجید زادبود» یکی از لاله‌های پرپر کربلای جبهه‌های دفاع مقدس هست؛ رزمنده از جان گذشته‌ای که به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت، تا این‌که دوازدهم بهمن سال ۱۳۶۲، در پنجوین عراق به شهادت رسید و پیکر مطهرش ۹ سال بعد تفحص شد و به آغوش خانواده بازگشت.

وصیت‌نامه شهید «مجید زادبود»

بسم الله الرحمن الرحیم

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلى تِجارَة تُنْجِیکُمْ مِنْ عَذاب أَلِیم
تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُجاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ بِأَمْوالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ ذلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ‌

ای کسانی که ایمان آوردید. آیا دلالت کنم شما را بر تجارتی که نجات دهد شما را از عذاب دردناک؟
ایمان آورید به خدا و رسولش و جهاد کنید در راه خدا با اموال و نفس‌های‌تان، این بهتر هست برای شما اگر شما بدانید.

با درود به امام زمان (ع) و نائب بر حقش امام خمینی و با سلام به ارواح طیبه شهدای این انقلاب و جنگ و همچنین با سلام به جانبازان سلحشوری که با ایثار قسمتی از جسم خود، ضامن و پاسدار این انقلاب می‌باشند.

این چندمین و شاید آخرین وصیت‌نامه بنده سراپا تقصیر می‌باشد که با میل و رضا به این جبهه‌ها که پر از عشق و صفا و صمیمیت و شجاعت و شهامت و ایثار و استقامت و از جان‌گذشتگی می‌باشد، قدم گذاشته‌ام تا شاید بتوانم خودم را از گناهانی که در طول زندگی خود انجام داده‌ام، پاک کنم. و از خداوند عالم خواستارم که این خواسته مرا قبول کند و گناهان ما را ببخشد. در طول این مدتی که در جبهه‌ها بوده‌ام، با بچه‌هایی برخورد کرده‌ام که هر کدام‌شان دنیایی از صفاتی که در بالا ذکر شد، بودند و من به‌حق، خودم را در برابر این بچه‌ها خیلی کوچک می‌بینم و خودم را عاجز از بیان حالات این‌ها. و امیدوارم پروردگار عالم به حق حداقل مصاحبت با این برادر‌ها که خیلی‌هایشان هم تا حال شهید شده‌اند، خواسته ما را برآورده کرده و بعد ما را از این دنیا ببرد. دوباره در مقابل آزمایشی سنگین قرار گرفته‌ام، آزمایشی که خیلی‌ها لیاقت آن‌را داشتند و در آن سرفراز به لقای معشوق خود شتافتند و خیلی‌ها هم شاید لیاقت آن‌را پیدا نکنند.

از خداوند می‌خواهم که سستی و تزلزل را از ما بگیرد تا در این راه و در این آزمایش بتوانم سرفراز بیرون بیایم.

از خانواده خود مخصوصاً مادر عزیز و گرامی‌ام که خیلی ایشان را اذیت کردم، حلالیت می‌خواهم و از آن‌ها می‌خواهم که اگر جنازه من در بیابان‌ها ماند، ناراحت نباشد؛ چون هرچه خواست خداوند متعال باشد، همان هست. در ضمن هرکس در مراسم من شرکت کرد از آن‌ها حلالیت بطلبید تا شاید از گناهان من کاسته شود.

درضمن ٣ ماه، البته ۶ یا ۷ روزی کمتر،  روزه قرضی بدهکارم که دو ماهش را کفاره هم داده‌ام و از آن پولی که دارم مقداری بدهید برای نماز‌های قضای من. 

به امید این‌که پروردگار عالم ما را پاک و منزه از این دنیا ببرد.

والسلام
مجید ۶۲/۸/۱۹

انتهای پیام/ 113

به گزارش مجاهدت از گروه ساجد دفاع‌پرس، شهید «سعید اسماعیلی» متولد سال ۱۳۴۴ از رزمندگان گردان تخریب لشکر ۳۱ عاشورا بود که هشتم خرداد سال ۱۳۶۵، بعد از بمباران پادگان شهید مهدی باکری (مقر لشکر عاشورا) توسط هواپیما‌های دشمن، در حالی که به‌همراه همرزمانش در حال پاکسازی و خنثی کردن بمب‌های برجا مانده از بمباران بود، به‌دلیل انفجار یکی از این بمب‌ها به شهادت رسید؛ شهیدی که وصیت‌نامه عارفانه و پنددهنده‌ای از او به جای مانده هست.

این شهید والامقام در فرازی از وصیت‌نامه خود تأکید کرده هست: و اما شما مردم و هموطنان عزیزم! بدانید که دنیا فقط محل امتحان و آزمایش الهی می‌باشد و لذایذ و بهره‌های دنیوی ثباتی ندارند و بالاخره با مرگ انسان، همه‌چیز پایان می‌پذیرد؛ پس چه بهتر هست که از این‌ها دست برداریم و به فرامین خدا و قرآن عمل نماییم و کاری نکنیم که در روز قیامت ائمه‌اطهار (ع) و شهدا از ما شاکی باشند.

بسم الله الرحمن الرحیم

إلهِی قَلْبِی مَحْجُوبٌ، وَنَفْسِی مَعْیُوبٌ، وَعَقْلِی مَغْلُوبٌ، وَهُوَائِی غالِبٌ، وَطاعَتِی قَلِیلٌ، وَمَعْصِیَتِی کَثِیرٌ [۱]

خدایا! به‌سوی تو می‌آیم.

بارالها! آرزوی دیدن تو را دارم.

معبودا! همیشه خواسته‌ام با تمام وجودم تو را عبادت کنم؛ ولی افسوس همیشه هوای نفس، چون سدی جلوی مرا گرفته و میان من و تو فاصله افکنده.

خدایا! هرچه‌قدر که به عمر تلف کرده‌ام، بیشتر می‌اندیشم، معصیت‌ها و لغزش‌های زندگانیم بیشتر به یادم می‌افتد.

خدایا! یک عمر اشتباه، یک عمر معصیت و گناه و یک عمر تباهی.

خدایا! به‌سوی تو می‌آیم؛ ولی بار سنگینی از معصیت و گناه نیز به دوش دارم. خدایا! درمانده و خجل؛ ولی امیدوارم.

خدایا! اگر رحمت و بخشش تو نبود، نمی‌دانم چه می‌شد.

خدایا! رو به درگاه تو می‌آورم و از نو عاجزانه می‌خواهم که از سر تقصیرات من بگذری.

بارالها! من از دنیا توشه‌ای با خود همراه ندارم و فقط جانم را که آن هم امانتت بود نزدم، با خلوص‌نیت به راه تو فدا نموده‌ام.

و اما شما مردم و دوستان و آشنایان و خانواده عزیزم! بدانید که من آگاهانه در این راه قدم برداشته‌ام تا به ندای حسین زمان لبیک گفته و راه شهیدان را ادامه دهم. من به ندای امامم لبیک گفته و به جبهه رفتم تا با دشمنانی که با دست تجاوز به دین و مملکت و ناموسم دراز نموده، بجنگم و اگر شهادت نصیبم شد، چه بهتر؛ زیراکه شهادت مرگ نیست؛ زندگی هست؛ از دنیا رستن و به خدا پیوستن هست؛ و شهادت اوج کمال انسانی هست؛ و شهید با شهادت خویش، از دنیای خاکی و محدود رها شده و قدم به دنیای وسیع و گسترده می‌گذارد.

و اما مادرم! تو که رنج بی‌سرپرست بودن را مدت‌هاست به دوش می‌کشی و همواره در جهت تربیت افراد خانواده سعی و کوشش نموده‌ای و سختی‌های آن را به جان خریده‌ای، از تو می‌خواهم که مرا به‌خاطر همه‌چیز حلال کنی. مادرم! بدان که شهادت من برایت مصیبت نیست و تو نباید به‌خاطر شهادت من گریه کنی. مادرم! قدم‌هایت را استوار بردار که نمی‌خواهم تو را افسرده و غمگین ببینند و بدان که خون پسر تو رنگین‌تر از خون هزاران شهیدی که از صدر اسلام در راه ثبات دین خدا به خون خویش غلطان شده‌اند، نیست و تو پسرت را در راه خدا داده‌ای و اجر و پاداشت نیز با خداست.

و شما برادران و خواهرانم و اعضای خانواده‌ام! همیشه سعی کنید که اعمال‌تان بی‌هدف نباشد و هر عملی را که انجام می‌دهید، رضایت خدا را مدنظر داشته باشید و بدانید که در این صورت، خدا نیز با شما خواهد بود. حتی‌الإمکان از امکاناتی که بنیاد شهید در اختیارتان قرار می‌دهد استفاده نکنید و به‌خاطر بدی‌هایی که از من دیده‌اید، حلالم کنید.

و اما شما دوستانم که زحمات زیادی را از جانب من تحمل نموده‌اید! امیدوارم بدی‌هایی که از من دیده‌اید، به دل نیاورده و حلالم کنید. خداوند سایه لطف و مرحمت خویش را از سر شما کن نکند و نسبت به دوستان و کمی نیز به مسائل سیاسی روز حساسیت نشان دهید.

و اما شما مردم و هموطنان عزیزم! بدانید که دنیا فقط محل امتحان و آزمایش الهی می‌باشد و لذایذ و بهره‌های دنیوی ثباتی ندارند و بالاخره با مرگ انسان، همه‌چیز پایان می‌پذیرد؛ پس چه بهتر هست که از این‌ها دست برداریم و به فرامین خدا و قرآن عمل نماییم و کاری نکنیم که در روز قیامت ائمه‌اطهار (ع) و شهدا از ما شاکی باشند. در مراسم دعا و نماز‌های جمعه و جماعت فعالانه شرکت نموده و برای پیروزی رزمندگان و طول عمر امام عزیز دعا نمایید و جبهه‌ها این مکان مقدس و میعادگاه عاشقان حقیقی الله را گرم نگه دارید و بدانید که جبهه جایی هست که به انسان درس خودسازی و اخلاص می‌دهد و در او کمالات والای انسانی را جلوه‌گر می‌سازد. جایی که انسان را تا مرحله‌ای پیش می‌برد که مادیات و لذایذ دنیوی در نظرش پوچ و بی‌ارزش می‌شوند و مثل این‌که انسان با آمدن به جبهه، تولد و زندگی تازه‌ای را آغاز می‌کند و انسان با دیدن حالات جبهه، تحول و دگرگونی عظیمی در خود احساس می‌کند؛ تحولی که انسان را به سمت خدا پیش می‌برد و سرانجام او را مهیا برای شهادت و دیدار معبودش می‌سازد.

همواره پشتیبان روحانیت مبارز و متعهد باشید؛ و در آخر دوباره از تمامی اشخاصی که به هر نحوی آن‌ها را از خودم رنجانده‌ام، طلب عفو و بخشش می‌کنم. همیشه تداوم‌بخش راه شهدا باشید و بدانید که انسان زمانی خواهد مرد؛ پس چه بهتر که این مرگش در راه خدا باشد.

والسلام.

خدایا، خدایا؛ تا انقلاب مهدی (عج)، خمینی را نگه دار.
بنده حقیر خدا و ارادتمند شما

سعید اسماعیلی – ۱۳۶۵/۲/۲۶

[۱]: فرازی از دعای صباح حضرت امیرالمؤمنین (ع) – خدای من، دلم در پرده‌های ظلمت پوشیده شده و جانم دچار کاستی گشته و عقلم شکست خورده هوای نفسم شده و هوای نفسم بر من چیره گشته و طاعتم اندک و نافرمانیم بسیار…

انتهای پیام/ 113

به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان

وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ

در این لحظات آخر عمرم می‌خواهم چند کلامی با عزیزانم و دوستانم درد و دلی کنم، شاید باری از گناهانم ریخته شود و کوله پر از گناهم را سبک کند و رسالتی که بر دوش شما بعد از من خواهد افتاد، همان و رسالتی که از اول تاریخ، از آن زمانی که خون هابیل بر زمین ریخته شد و تا به امروز که این خون هنوز می‌جوشد را روشنی بخشم. عزیزانم انسان همیشه به‌دنبال منبع و حقیقتی بوده که خود را بدان وابسته کند تا در مشکلات و مصائب از او یاری طلبد و همیشه سعی کرده تا خود را هرچه بیشتر به این حقیقت نزدیک کند؛ زیرا که بدون او هیچ قدرت و توانی نخواهد داشت و مانند موجودی می‌شود که هرچند شکل و شمایل انسان را دارد؛ ولی روزبه‌روز به نابودی ره طی می‌کند، تا جایی که اصلیت خود را فراموش می‌کند و از حیوان پست‌تر می‌شود و تازه فکر می‌کند که همه‌چیز را به‌دست آورده؛ ولی در حقیقت همه‌چیز را از دست داده هست؛ ولی انسان که همه‌چیز را از او ببیند، حتی خود را زنده به آن بداند که او راضی باشد دیگر در برابر هیچ موجودی به غیر از او سر تعظیم فرو نخواهد آورد و آن‌چنان محکم و استوار در برابر هر نوع فتنه خواهد ایستاد که زبان انسان قادر به توصیف آن نیست‌.

ای نور چشمانم در دنیا فقط رضای خدا را در نظر داشته باشید و به این دنیای فانی و پوچ دل نبندید و بدانید که مال و فرزند هرچه که جنبه مادی دارد، برای امتحان شما هست؛ مبادا به چیزی یا کسی ارزش بدهید که شما را از راه خدا دور سازد و یا از شما موجودی بسازد که فقط قصد رفع تکلیف از دستور‌های خدا را داشته باشید؛ زیرا در عبادت لذتی هست که فقط عاشقان واقعی آن را درک کردند؛ زیرا خداوند تبارک و تعالی خود فرموده که مرا بخوانید و خواسته‌هایتان را از من طلب کنید و همیشه باید از خدا بخواهیم که روحی سالم به ما ارزانی دارد تا او را بهتر بشناسیم. خداوندا روح ما را آشنا ساز با حقایق و ما را آنی به خود وا مگذار که بنده‌ای ضعیف هستیم و حالا که لطف خدا شامل من گنه‌کار گردید که در راهی قرار بگیریم که تکامل و انسان‌سازی و رسیدن به حق، هدف اصلی این راه هست که شهادت را به‌دنبال دارد که بهترین واژه مرگ در این راه هست و بدانید که مرگ در این راه به معنای زنده شدن و آزاد شدن از بند‌هایی هست که دنیا برای ما پهن کرده و بیدارباشی برای دیگر بندگان خدا، و آگاه باشید که این راه نویدبخش حکومت مهدی موعود هست؛ حکومتی که همه مستضعفین در انتظار آنند؛ ولی‌ ای عزیزان، نباید ساکت نشست و هیچ نگفت؛ انتظار واقعی آن هست که فریاد بزنیم، حق را طلب کنیم، باید از فرزند و مال درگذریم و همه را فدای این راه کنیم که سعادت دنیا و آخرت را در بردارد.

و اما امام عزیزمان که زبان و گفتارش لرزه بر اندام سیه‌روزان و از خدا بی‌خبران می‌اندازد و چنان محکم و استوار ایستاده که هیچ قدرت دنیایی و یا شیطانی قدرت مقابله با او را ندارد و از شما می‌خواهم که او را دوست بدارید وه به نصایحش گوش کنید که او نیز خدارا دوست دارد و گفتارش از قرآن و برای اسلام هست؛ و چند کلامی با خانواده عزیزم! پدر جان از شما سپاسگزارم که به من آموختید که در برابر مشکلات خدا را شکر کنم، از او یاری طلبم و همه‌چیز خود را برای رضای او فدا کنم. از شما عاجزانه می‌خواهم که در برابر دشمنان انقلاب‌مان ضعف نشان ندهید و به‌گونه‌ای باشید کوهی به عظمت این انقلاب ببرند و در آخر از شما می‌خواهم که مرا دعا کنید و شما‌ ای مادر عزیزم؛ از شما به‌خاطر زحماتی که در حق من کشیدید، سپاسگزارم و از خدا می‌خواهم که صبر و پایداری به شما ارزانی دارد که صبر خود سلاحی هست برای تقرب به خدا. مادر جان شما به من آموختید که اسلام را بپذیرم و تسلیم او باشم و به غیر از او چیز دیگری را طلب نکنم، حالا که لطف خدا شامل من شده، شما نیز خدا را شکر کنید و از خدا بخواهید که این جان بی‌مقدار مرا مورد قبول در گاهش قرار دهد، باشد که فردای قیامت در برابر فاطمه (س) و فرزندان پاکش رو سپید باشیم و از شما نیز می‌خواهم که مرا حلال کنید و برایم دعا کنید و در آخر شما خواهرانم به رسالتی که بر دوش شما بوده و خواهد بود، ارزش دهید و سعی کنید فرزندانی تربیت کنید که هر کدام به‌گونه‌ای بتوانند به اسلام و مسلمین خدمت کنند و خود نیز به زمانی فکر کنید که لذت‌های دنیا تمام می‌شود و فقط گناهان هست که باقی می‌ماند و نگذارید که لذت‌های دنیا شما را از هدف اصلی که راه خدا هست، دور کند. و آخرین وصیت من به شما در مورد حجاب هست که زینتی بس ارزنده و شایسته یک زن مسلمان هست و از این یادگار دین به خوبی مواظبت کنید که خاری هست بر چشم دشمنان ما. خواهرانم شما نیز در حق من دعا کنید و برایم قرآن تلاوت کنید.

و در آخر روی سخنم با آن کسانی هست که در خواب غفلتند و چشم و گوش خود را بسته‌اند و چشم به این دو روز دنیا دوخته‌اند؛ شما نیز بیایید به راه راست و به غیر از خدا برای خود ولی و سرپرستی قرار ندهید و بدانید و آگاه باشید که اسلام در هیچ برهه از زمان نیاز به مردم نداشته و خدا پشتیبان آن هست؛ بلکه این ما هستیم که به اسلام نیاز داریم و باید به فرامینش گوش دهیم که همه از جانب خداست و باید همه زیر لوای اسلام قرار بگیریم تا بتوانیم پرچم لااله‌الاالله را در تمام جهان به اهتزاز در بیاوریم تا ببیند که وظیفه خود را انجام داده و زمینه را برای حکومت و انقلاب مهدی موعود (ع) آماده کنیم (ان‌شاءالله).

حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو
وندر دل آتش درا پروانه شو پروانه شو

هم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کن
وانگه بیا با عاشقان همخانه شو همخانه شو

باید که جمله جان شوی تا لایق جانان شوی
گر سوی مستان می‌روی مستانه شو مستانه شو‌

ای طائر آزادگی پر باز کن پر باز کن
کارون صدایت می‌زند پرواز کن پرواز کن

و در آخر به شما وصیت می‌کنم تا آن‌جایی که می‌توانید در مراسم من از تجملات بکاهید و بی‌نماز‌ها را راه ندهید. اگر امکان داشت و به معنویات بیفزایید. از همه برایم حلالیت بطلبید که بهترین هدیه برای من هست. لباس‌هایم را با رضایت مادرم بین فقرا تقسیم کنید. به دوستان بگویید برایم نماز و قرآن بخوانند. ۱۵ روز برایم روزه بگیرید به مقدار ۵۰۰ تومان به حسین پازوکی بدهکارم که به او بدهید و مقدار ۱۵۰۰۰ ریال هم به حسن دهقان‌فرد که از او برایم حلالیت بطلبید. در روز دفن من حتما سر قبرم زیارت عاشورا بخوانید و توسل به ابا‌عبدالله‌الحسین پیدا کنید. به مسجد رستم‌آباد بابت مجتمع شهید تاجیک ۵۰۰۰۰ ریال بدهید (به‌طور پنهان) به دوستان بگویید عشاق را فراموش نکنند و در مراسم عزاداری حسین (ع) شرکت کنند که هرچه داریم از همین عزاداری‌ها هست؛ باشد که به سخنان این بزرگواران نیز عمل کنیم. امام و رزمندگان را از دعا فراموش نکنید.

وصیت نامه محمد تهرانچی 

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار.

انتهای پیام/ 113