وصیت نامه شهید

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، شهید «اکبر اسدی کردکندی» گلی دیگر از گل‌های معطر گلستان جهاد و شهادت است که جان شریف خود را در راه حراست از میهن اسلامی فدا کرد. وی که متولد ۲۰ دی سال ۱۳۴۵ در تبریز است، ۲۱ دی  سال ۱۳۶۵ با لباس مقدس بسیجی در شلمچه به شهادت رسید.

این شهید والامقام در وصیت‌نامه خود که اندکی قبل از شهادتش، به تاریخ ۱۷ دی سال ۱۳۶۵ نگاشته، چنین آورده است:

بسم الله الرحمن الرحیم

«شهادت نزدیک‌ترین و سریع‌ترین راه تقرب به خداست.»

سلام به حضرت مهدی (عج) و نایب بزرگوارش حضرت امام خمینی، سلام به ارواح مقدس شهدای صدر اسلام که تا به حال راه‌گشای نسل ما گردیده‌اند و سلام به عاشقان حضرت اباعبدالله (ع) و رهروان و ادامه‌دهندگان راه ایشان. امیدوارم باری تعالی گناهان این بنده‌ حقیر را ببخشد و مرا مقبول درگاه خداوندی خویش قرار دهد.

در حالی که این چند سطر را می‌نویسم، روحم غرق در گناه و معصیت الهی و بدنم لرزان از این گناهان می‌باشد؛ ولی به لطف بی‌کران پروردگار خویش امید دارم. امیدوارم لطفی که در حق حر و دیگران نمود، به این پشت‌خمیده از گناه نیز بنماید و رحمتی به این بنده‌ عاصی نازل کند و از گناهان نابخشوده بگذرد. «لا حول و لا قوه الا بالله العلى العظیم».

ما متکی به پروردگار متعال هستیم و همه‌ حرکات‌مان نیز در راستای توجه به همان رب می‌باشد. عزیزان! هیچ‌گاه به خود متکی نباشید که این موجب شرک و برگشت لطف خداوند می‌شود و از لطف بی‌کرانش محروم می‌مانیم. آفت توکل به غیر خدا، شکست در برابر دشمن است. متوجه باشیم که در هر کار و همه‌وقت بایستی متوکل و امیدوار به حق تعالی باشیم تا نصرت وی شامل حال ما گردد.

برادران بسیجی! ما باید هم‌چون بسیجیان شهید و جان بر کف باشیم و توکل و اراده‌ ما متوجه خدا باشد و با عشق و علاقه‌ بیش‌تر کار کنیم. در کارزار نباید با عقل تصمیم گرفت، بلکه بایستی بر حسب عشق و برای به دست آوردن رضای حق تعالی اقدام نمود.

برادران! رضای حق تعالی در عصر حاضر عمل به کلام ولی فقیه، حضرت امام خمینی می‌باشد که علم پیشوایی جهان را بر دوش می‌کشد و خود را مکلف بر این کار می‌داند و خستگی در خود احساس نمی‌کند. ما نیز باید هم‌چون امام خویش، بی‌باک و بردبار و مقاوم در برابر فتنه‌های شیطانی و در کارزار خویش مصمم باشیم و با توکل به سوی رب تعالی پیش برویم.

عزیزان! ما مدیون هستیم و باید ادای تکلیف کنیم. ما باید خود را در اختیار جنگ که تکلیف الهی است، قرار دهیم و هر طور که مسئولین جنگ خواستند، عمل نماییم و خودرأی و خودمحور و خودنظر نباشیم. این توصیه به همه‌ برادران مکلف در جبهه‌ها می‌باشد: بیایید در آخرین روز‌های عمر خود، رضای حق تعالی را به دست آوریم و عالم را محضر حق بدانیم و به‌خاطر ادای حق تعالی خود را از زشتی‌ها به دور سازیم و انسانی خدا خواسته باشیم. مبادا در روز قیامت حال ما نیز مطابق با حال اهل معصیت باشد. ما بایستی شیعه‌ دوازده امامی و پیرو امام خویش باشیم؛ امامی که هفتاد و دو یار خود را فدای اسلام عزیز کرد و خود نیز قربانی این قافله گردید. ما باید راه عزیزان عاشورایی خود را ادامه دهیم تا ادای تکلیف کرده باشیم. هدف، رضای خدا باشد.

برادران! برای یک مکلف دوازده امامی، امروز زمان لبیک گفتن به امام خویش است. چرا ما لبیک نگوییم؟ باید گوش به فرمان و در صحنه، آماده برای مبارزه‌ بزرگ باشیم که جهاد اصغر ما جزو جهاد اکبر می‌باشد. امام عزیز را دعا کنید و برایش یار و یاور باشید. نصرت اسلام را از خدا خواهانم.

«وظیفه‌ی شرعی و وجدانی ما ادامه‌ جنگ تا سقوط صدام و رژیم بعث عراق است.» (آیت‌الله اشرفی اصفهانی)

والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته.

انتهای پیام/

به گزارش مجاهدت از دفاع‌پرس از کرمان، «علی زنگی‌آبادی» چهارم خرداد سال ۱۳۴۲ در «کرمان» دیده به جهان گشود. وی تا پایان مقطع متوسطه در رشته برق تحصیل کرد. کارمند آموزش و پرورش بود که به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت و سرانجام ششم تیر سال ۱۳۶۱، با سمت دیده‌بان در کوشک بر اثر برخورد با مین به شهادت رسید.

فرازی از وصیت‌نامه شهید «علی زنگی‌آبادی»

چه نیرویی بالاتر از نیروی ایمان، چه مسافرتی بهتر از هجرت به سوی کربلا، کدام خانه بزرگوارتر از سنگر و کدام نماز بهتر از نماز در جبهه با قلب صاف پاک‌شده از زنگار گناه. چه مناجاتی از مناجات دعای کمیل رزمندگان با خلوص‌تر.

چه ندایی از صدای الله‌اکبر حمله بر کفر پرطنین‌تر، چه عشقی از شهادت والاتر و چه معشوقی از خداوند برتر و بالاخره کدام نیرو است که این عشق را فراهم می‌کند؟ راستی اگر می‌خواهید حقیقت را درک کنید، به میعادگاه عشق و ایثار و خون بیایید. به امید پیروزی همه‌جانبه اسلام بر کفر و به امید فجر امام زمان (عج) و با دعای خیر به رهبر کبیر انقلاب.‌

ای خانواده عزیز! شما را به خدا سوگند که اگر شهید شدم، هرگز برایم گریه و زاری نکنید و چرا خوشحال نباشید، مگر جشن شهادت چه عیبی دارد و هرگز روحم را با ناله کردن آزار ندهید؛ و سخنی با همه برادران و خواهران مسلمان:‌

ای ملت عزیز! امام امت و یاور مستضعفان جهان را تنها نگذارید و تا می‌توانید هدف‌تان پیروی از احکام متعالی امام عزیزتان باشد، فقط با این عمل است که اسلام پیروز می‌شود و دیگر سخنم این است که اسلام را از یاد نبرید و جبهه‌های جنگ علیه کفر را با هر قوه و نیرویی می‌توانید یاری کنید.

در آخر لازم است که متذکر شوم هرگز راضی نیستم که در مرگم ناراحت شوید، خصوصاً برادرانی که به هر نحوی با آن‌ها رابطه‌ای داشته‌ام و از خرج کردن هرگونه تبلیغات اعم از عکس یا پوستر از این بنده گناهکار خودداری کنید که راضی نیستم.

انتهای پیام/

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، «رسول ارمغانی شیروانده» مبارزی دیگر از خیل دلاورمردان آذربایجانی است که با لبیک گفتن به معمار کبیر انقلاب حضرت امام خمینی (ره) راهی جبهه‌های نور شد و جان شریف خود را در راه میهن اسلامی فدا کرد.

وی که ۱۵ دی سال ۱۳۴۰ در تبریز دیده به جهان گشود، با وقوع جنگ تحمیلی در کسوت بسیجی در جبهه جنوب حضور یافت و ۲۰ دی سال ۱۳۶۵ در شلمچه به مقام رفیع شهادت نائل آمد. پیکر مطهر او پس از تشییع، در «وادی رحمت» تبریز به خاک سپرده شد.

این شهید والامقام در وصیت‌نامه خود که به تاریخ ۱۵ دی سال ۱۳۶۵ نگاشته شده، چنین آورده است:

بسم الله الرحمن الرحیم

«إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذینَ یُقاتِلونَ فی سَبیلِهِ صَفًّا کَأَنَّهُم بُنیانٌ مَرصوصٌ»
همانا خداوند کسانی را که در راه خدا و در صف جهاد با کافران، مانند سد آهنین پایدارند دوست دارد.

سپاس خداوندی را که به ما رهبری همچون امام امت عنایت فرمود و توانستیم با رهبری و رهنمود‌های علی‌گونه‌اش، گامی در جهت پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی برداشته و در این راه سرخ حسینی، با اهدای چند قطره از خون خود، خدمتی به اسلام عزیز کرده باشیم. باشد که خداوند متعال ما را نیز در صف سایر شهیدان قرار دهد.

پدر و مادر عزیزم! از رفتن من به هیچ وجه ناراحت نباشید و هر گاه به یاد من افتادید، بر حسین (ع) گریه کنید و بدانید که نزد خداوند اجر زیادی دارید. مادر عزیزم! با صبر و استقامتی که می‌دانم با عنایت خداوند متعال در وجود تو نهاده شده و خواهد شد، پوزه‌ دشمنان اسلام را به خاک مالیده و از نبودن من ذره‌ای ناراحتی به خود راه ندهید. من این راه مقدس را با آگاهی کامل انتخاب کرده و رفته‌ام، پس افتخار کنید که فرزندی در دامن پاک‌تان پرورش دادید که قربانی دین اسلام و قرآن شد. پدر عزیز و گرامی‌ام! […] امام و رزمندگان را دعا کنید.

برادران گرامی و فداکارم! سنگر مرا، چه در جبهه و چه در پشت جبهه، خالی نگذارید؛ هیچ‌گاه فرامین امام امت را فراموش نکنید و سخنان گوهربار او را آویزه‌ گوشتان سازید و کاری نکنید که دشمنان اسلام و انقلاب اسلامی شاد شوند. برادران عزیزم! در نماز‌های جمعه و جماعت و مراسم عزاداری و دعا‌های کمیل و توسل شرکت کنید که پیروزی اسلام با دعا‌ها و عزاداری‌ها تثبیت می‌شود. بدانید که برادرتان در راه نماز به جبهه رفته و با کفار می‌جنگد.

برادران عزیز! اگر توفیق یافتم و مورد قبول درگاه خداوند قرار گرفتم و به صف شهیدان پیوستم، هرگز به خاطر من ناراحتی به خود راه ندهید؛ چون برادرتان به تنها آرزوی خود رسیده است. جنازه‌ مرا پیش دوستانم در وادی رحمت دفن کنید که در این صورت روحم در آرامش خواهد بود. در خاتمه از تمامی کسانی که از من رنجیده خاطر شده‌اند، طلب حلیت کنید.‌ ای خواهرم! شما نیز زینب‌گونه صبر و استقامت کنید و به مسأله‌ حجاب بیش‌تر توجه نمایید؛ چون برادرتان در راه اسلام و در راه ناموس و حجاب به جبهه رفت.

به امید پیروزی رزمندگان اسلام بر کفر جهانی، ان‌شاءالله.

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.

انتهای پیام/