وقایع ششم و هفتم تیر سال ۶۰ سند محکم رسوایی حقوق بشر غربی است

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، سعید اوحدی رئیس بنیاد شهید در این همایش ضمن گرامی‌داشت یاد و خاطره شهدا، به‌ویژه شهدای تیر و تشکر از تمامی عوامل و دست‌اندرکاران برگزارکننده همایش جانبازان شیمیایی اظهار داشت: تیر جایگاه خاصی در تاریخ پرشکوه انقلاب ما دارد. هفتم تیرماه سالگرد فاجعه بمب‌گذاری در دفتر حزب جمهوری و شهادت آیت‌الله بهشتی و ۷۲ تن از یارانش را پشت سر گذاشتیم؛ هشتم تیرماه بزرگداشت شهدا و جانبازان مظلوم شیمیایی در جنایت بسیار وحشیانه استکبار سردشت است و دوازدهم تیرماه هم بزرگداشت شهدای حادثه هواپیمایی در خلیج فارس را در پیش داریم.

رییس بنیاد شهید و امور ایثارگران درباره چرایی اصرار در برگزاری این مراسم در هفته حقوق بشر آمریکایی، عنوان کرد: مطمئنا برگزاری چنین مراسمی به منظور تبلیغ برای جانبازان عزیز شیمیایی یا بنیاد یا تولیت آستان مقدس رضوی و دیگر برگزار کنندگان نیست. اگر هدف این همایش را تکریم جانبازان عزیز بدانیم هم یقینا نه شما جانبازان سرافراز و نه شهدای عزیز، نیاز به تکریم ما ندارید؛ چراکه ما در جایگاهی نیستیم که جانبازان را به‌عنوان شهید زنده تکریم کنیم.

معاون رییس جمهور در ادامه با اشاره به جنایت‌های آمریکا در کشور‌های مختلف، سوریه، لبنان، عراق، افغانستان، یمن و سایر کشور‌ها در هفته حقوق بشر آمریکایی، اضافه کرد: رسوایی صفحه سیاه تاریخ جنایت‌های آمریکا هم نمی‌تواند دلیل برگزاری چنین همایشی باشد؛ بلکه هدف ما از برگزاری این همایش رسیدن به همان بشارت شهدا است که خداوند در قرآن وعده آن را داده است.

اوحدی در ادامه با تاکید بر لزوم توجه به تاریخ و مقاطع تاریخی به سفارش متون دینی و علمی، اظهار کرد: اگر در این جلسات برگ‌های زرینی از تاریخ انقلاب که شما جانبازان و شهدا صفحات نورانی آن را به رشته تحریر درآوردید را با نگاه عمیق و موشکافانه می‌کاویم، می‌خواهیم این برگ‌های زرین را برای خود و نسل‌های آینده مرور کنیم و رمز عبور از فراز و نشیب‌های انقلاب را بیابیم.

رییس بنیاد شهید و امور ایثارگران در ادامه جانبازان را اسطوره‌های مقاومت و شهدای زنده خواند و افزود: خداوند بهشت را به شما وعده کرده است و جایی که شما حضور دارید قطعه‌ای از بهشت خداوند روی زمین است؛ چرا که خود خدا تاکید کرده شما بهشتی هستید؛ لذا ما هم در اینجا حضور داریم تا از مقام زیبایی که خداوند به شما عنایت کرده است، تأسی کنیم.

معاون رییس جمهور اضافه کرد: در دوران جنگ هم نقاط برجسته و ویژه‌ای هم از جنبه حماسه، هم از جنبه مظلومیت و هم از جنبه جنایتی که دنیای استکبار علیه ملت مظلوم ما مرتکب شد، داریم. تحلیل‌های مختلفی درباره جنگ است، برخی تحلیل‌گران جنگ را به چند مرحله تقسیم می‌کنند، مقاومت قهرمانانه مردم در خرمشهر، مقاومت دلیرانه مردم کردستان در غرب کشور و مقاومت جانانه مردم عرب در خوزستان صفحات زرینی در تاریخ ملت ما و در مرحله اول جنگ است. مرحله دوم جنگ اوج مظلومیت جمهوری اسلامی در چنین روز‌هایی در سال ۶۰ است که بخشی از خرمشهر، هویزه، بستان و شهر‌های مرزی در اشغال دشمن بعثی بود و، چون مقاومت مردم را دیدند دست به بزرگترین جنایت‌های بشری زدند.

وی ادامه داد: از یک طرف شهر‌ها در اشغال دشمن بعثی بود و از طرف دیگر منافقین کوردل در ششم تیرماه دست به ترور مقام معظم رهبری زدند که با عنایت شهدا ایشان به‌عنوان یک ودیعه الهی برای ما به امانت گذاشته شد. هفتم تیرماه شهید بهشتی و ۷۲ تن از یاران عزیز حضرت امام (ره) را به شهادت رساندند و به فاصله کمتر از دو ماه در هشتم شهریورماه رئیس‌جمهور و نخست وزیر را به شهادت رساندند؛ لذا هدف برگزاری و شرکت در چنین مراسمی این است که این نقاط برجسته تاریخ را مرور کنیم و در این مسیر تاریخ قدم بگذاریم.

اوحدی گفت: آن روز‌ها کشور در غیاب رییس قوه قضائیه، رییس جمهور و نمایندگان مجلس که به دست دشمن داخلی به شهادت رسیده بودند، در مرز‌های جنوب و غرب با دشمن بعثی می‌جنگید؛ اما همین کشور با حضور مردم در صحنه و بیعت با رهبری حماسه آفرید و در همین شرایط خاص و تنگنا‌ها حصر آبادان را شکست که نقطه عطفی در مرحله دوم جنگ ما بود.

اوحدی با بیان اینکه دشمن بعثی همان جنایتی که در شهر حلبچه و بعد از عملیات والفجر ۱۰ مرتکب شده بود را در سردشت تکرار کرد، عنوان کرد: آن‌ها نمی‌دانستند روزی خواهد رسید که مردم عراق و نیرو‌های حشد الشعبی به برکت صفحات نورانی آنان در دفاع مقدس با چه عزت و افتخاری در مقابل دشمن استکباری می‌ایستند.

رییس بنیاد شهید و امور ایثارگران در ادامه گفت: اگر امروز آل سعود برای مذاکره با مردم مظلوم یمن التماس می‌کند، به برکت حماسه‌ای است که شما آفریدید؛ بنابراین شما نیاز به تکریم ندارید، بلکه ملت ایران مدیون شما جانبازان عزیز است.

وی با بیان اینکه الگویی زیباتر و بهتر از جانبازان عزیز و آزادگان مقاوم برای خودسازی و جامعه‌پردازی ملت ما نیست؛ اضافه کرد: در مقابله با ویروس کرونا یک روز از ما ماسک و دستکش هم دریغ می‌شد، اما امروز به برکت وجود این عزیزان و تأسی به آنان ما جزو ۶ کشور سازنده واکسن ویروس کرونا هستیم و ثابت کردیم همچنان در راه تحقق اهداف شهدا و ایثارگران ایستاده‌ایم.

پخش کلیپ سخنرانی مقام معظم رهبری، گروه سرود آوای رضوان، قرائت بیانیه جانبازان توسط علی جلالی جانباز شیمیایی و تجلیل از ۳۰ جانباز شیمیایی نخبه از دیگر برنامه‌های این مراسم بود.

برای حضور در این همایش از ۲۵۰ جانباز شیمیایی شدید از سراسر کشور دعوت به عمل آمده است که به مدت ۳ روز در مشهد مقدس اقامت خواهند داشت.

زیارت بارگاه منور رضوی، بهره مندی از برنامه حرم شناسی و خوان گسترده امام رضا (ع)، بازدید از موزه حرم مطهر و اجرای طرح پایش سلامت از دیگر برنامه‌های این جانبازان است.
گفتنی است رییس بنیاد شهید و امور ایثارگران پیش از حضور در این مراسم در ابتدای سفر خود به استان خراسان

رضوی با حضور در گلزار مطهر شهدای ثامن‌الائمه حرم مطهر امام رضا (ع) نسبت به جایگاه رفیع شهدا ادای احترام کرد.

انتهای پیام/ 112

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، روز ششم تیر سالروز ترور نافرجام حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (رئیس جمهور وقت) به دست منافقین است. به همین مناسبت، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله خامنه‌ای فیلمی را منتشر کرده است.

محتوای این فیلم به شرح زیر است:

ابتدا رهبر معظم انقلاب اسلامی نظرشان را در مورد حادثه‌ای که برایشان اتفاق افتاد، را بیان کردند: «سال ۱۳۶۰ که حادثه ترور در مسجد ابوذر برای من اتفاق افتاد، من بیهوش شدم. ناگهان تمام زندگی گذشته من در برابرم مجسم شد و گفتم پروردگارا، وضع من این است و به این فکر افتادم که چرا خوب شدم و اگر خداوند مرا خوب کرد، حتما دلیلی داشته و خداوند از من توقعی دارد.»

سپس سخنی از امام (ره) هست که درمورد ایشان فرمودند: «من ایشان را سال‌های طولانی است که می‌شناسم. ابتدای نهضت انقلاب اسلامی، ایشان وارد بودند و به اطراف برای رساندن پیام‌ها می‌رفتند و پس از اینکه انقلاب به اوج رسید همه جا تا آخر ایستادند و حال هم هستند.»

آیت‌الله خامنه‌ای در پیامی که از بیمارستان برای امام فرستادند، فرمودند: «من نهایت ارادت خود را خدمت امام امت عرض می‌کنم و می‌گویم در برابر حوادث اینچنینی انتظار نداریم که ایشان کمترین رنجی بکشند.

سپس این شعر را تکرار کردند: سر خم می‌ / سلامت شکند اگر سبویی»

انتهای پیام/ 118

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: انقلاب اسلامی ایران پس از پیروزی در سال ۱۳۵۹، حوادث تلخ و شیرینی را به خود دید که این حوادث هرچه که بود، بر تجربیات آن افزود و این شجره طیبه را پُر بارتر کرد. نسل‌های امروزی با درک حوادث تلخی که در سال ۱۳۹۸ روی داد، این سال را سالی با خاطرات تلخ عنوان می‌کنند؛ اما واقعیت آن است که کشورمان ایران حوادث بدتری را نیز تجربه کرده است؛ خصوصاً پس از پیروزی انقلاب اسلامی.

دکتر هادی منافی در کنار حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (مد ظله‌العالی)

سال ۱۳۶۰ یکی از آن سال‌هایی است که کشورمان آبستن حوادث تلخ و خونین زیادی بود؛ برای نمونه، در تاریخ ۳۰ خرداد آن سال منافقین در خیابان‌های تهران با انواع سلاح‌های سرد و گرم به جان مردم افتادند و تعداد زیادی را شهید و زخمی کردند. چند روز بعد یعنی ششم تیر، گروهک «فرقان» در اقدامی تروریستی، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای امام جمعه تهران را هدف ترور قرار داد که این عملیات تروریستی، به لطف خدا نافرجام ماند و فردای آن روز نیز یعنی هفتم تیر هم حادثه انفجار دفتر حزب جمهوری و شهادت حضرت آیت‌الله بهشتی (ره) و یارانش رخ داد که آن‌چنان داغ بزرگی بر دل ملت نهاد که هنوز زخم آن بر تنه درخت تنومند انقلاب اسلامی باقی مانده است.

دکتر «هادی منافی» وزیر بهداری در دولت‌های شهید «محمدعلی رجایی» و حضرت آیت‌الله خامنه‌ای و همچنین معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست در دولت مرحوم «هاشمی رفسنجانی» بوده است که خاطرات شنیدنی زیادی را از سال ۱۳۶۰ دارد. علاقه وی به شهید رجایی موجب شده است تا امروز در و دیوار دفتر کارش واقع در بیمارستان «مهر» مزین به تصویر این شهید والامقام باشد؛ همچنین دکتر منافی درباره علاقه بسیار خود به امام راحل، گفته است که در سال ۱۳۶۰، وقتی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به‌دلیل ترور نافرجام توسط گروهک «فرقان» در بیمارستان بستری بود، هر روز به بهانه گزارش حال ایشان، خدمت امام خمینی (ره) حاضر می‌شده است؛ از طرفی نیز سلامتی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای برای امام امت آن‌قدر با اهمیت بود که ایشان پس از شنیدن روند بهبودی سکان‌دار بعدی کشتی انقلاب اسلامی، خوشحال می‌شدند.

دکتر هادی منافی

دکتر «هادی منافی» به روایت روند تلاش‌های تیم پزشکی برای نجات جان مبارک حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در سال ۱۳۶۰ پس از ترور نافرجام ایشان توسط کروهک «فرقان» پرداخته است که ماحصل آن را در ادامه می‌خوانید.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای ضربان نبض و فشار خون نداشتند!

آن‌روز به مجلس رفته بودم. ساعت یک یا دو ظهر، دکتر لواسانی اشاره‌ای به من کرد و گفت: «الان خبر داد‌ه‌اند که حضرت آقا ترور شده و به بیمارستان «بهارلو» منتقل شده است»؛ بنابراین سریع به بیمارستان رفتم. در طول مسیر، با تلفنی که در ماشین وزرا نصب شده بود، با پنج، شش نفر از جراح‌های معروف آن زمان تماس گرفتم. آقایان دکتر سهراب بنی‌سلیمان شیبانی، دکتر ایرج فاضل، دکتر عابدی‌پور، دکتر زرگر و…

دکتر شیبانی و دکتر فاضل در اتاق عمل روی رگ‌ها کار می‌کردند. در واقع، بیش‌ترین محل آسیب‌دیدگی، سینه و کتف راست بود. مهم‌ترین کمکی که به ایشان شده بود، این بود که علی‌رغم اینکه در زمان ورود به بیمارستان، نبض و فشار نداشتند و همه پزشکان ناامید بودند، دکتر محجوبی چندین واحد خون به ایشان تزریق کردند. دکتر محجوبی در این قضیه بسیار کمک کرد.

انتقال دفتر وزیر بهداری به بیمارستانی که آیت‌الله خامنه‌ای در آن بستری بودند

بیمارستان «بهارلو» شلوغ بود و نمی‌شد معظم‌له را در آن بیمارستان نگه داشت. از سوی دیگر خوشبختانه، امید به زنده ماندن ایشان زیاد شده بود؛ نبض پیداکرده بودند، فشار خوب بود و… لذا دو بالگرد آمدند. به‌سمت اولین بالگرد با یک برانکارد حرکت کردیم و مردم فکر کردند که ایشان را بردند و تا حدودی بیمارستان خلوت شد و ایشان را در بالگرد دوم گذاشتیم و به بیمارستان قلب (شهید رجایی فعلی) بردیم. حتی من دفترم را در وزارتخانه بهداری به بیمارستان قلب منتقل کردم و تمام مدت در این بیمارستان بودم. زمانی که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای را به بیمارستان قلب منتقل کردیم، وضعیت ایشان بدتر نشد و ثابت مانده بود. در کما نبودند، بلکه به‌دلیل بیهوشی و دارو‌های آرامبخش در خواب عمیقی فرو رفته بودند. تنفس‌شان هم به‌وسیله دستگاه انجام می‌شد. بامداد روز هفتم تیر ۱۳۶۰ بود که ایشان پیرامون خود را شناختند و قلم را در دست چپ گرفتند و دو جمله نوشتند؛ اول اینکه همراهان من در چه وضعیتی هستند؟ نگران محافظان بودند که گفتیم: خوب هستند. دومین سؤال هم این بود که آیا مغز و زبانم آسیب ندیده است؟ گفتیم: خیر. گفتند: همین کافی است.

اصلاً در آن ایام، ما خانه نمی‌رفتیم. ما در طول مدت وزارت، ۲۴ ساعته سر کار بودیم. شب هم اگر وقت می‌شد، در وزارتخانه استراحت می‌کردیم که سه تا تلفن بالای سرمان بود. آن شب به نخست وزیری سر زدیم و سپس به مجلس رفتیم. همه نگران بودند که چه اتفاقی می‌خواهد بیافتد؟!

بوسیدن دست امام به بهانه گزارش سلامتی آقا

آن‌جا آقایان هاشمی رفسنجانی، موسوی اردبیلی و… بودند. آقای هاشمی خیلی خون‌سرد می‌گفت که هیچ اتفاقی نمی‌افتد و انقلاب راه خودش را طی می‌کند. بنده، دکتر «میلانی‌نیا»، دکتر «باقی» و… حتی پروفسور «مجید سمیعی» ایشان را معاینه کردیم. همین‌طور عارضه‌ای روی پوست سینه وجود داشت که دکتر «عابدی‌پور»، جراح پلاستیک این عارضه را برطرف کردند. دست‌ها مشکلی نداشت، بلکه شبکه عصبی زیر بغل صدمه دیده و اعصاب دست راست دچار آسیب شده بودند.

امام خمینی (ره) خیلی نگران بودند و ما هم از این فرصت استفاده می‌کردیم که امام را بیشتر ببینیم. من مدام می‌رفتم و می‌گفتم آمده‌ام گزارش حضرت آقا را به شما بدهم. فوری می‌رفتم داخل و دستان امام را می‌بوسیدم و می‌گفتم که حال آقا بهتر است و امام خوشحال می‌شد و روی این اعتبار، من هر روز آن‌جا رفت و آمد داشتم.

انتهای پیام/ 112