سخنگوی هیات مدیره خانه سینما به تازگی در اظهاراتی پرتناقض نشان داده است که مواضع و رویکرد مشخص و آگاهانه ای برای مواجهه با مشکلات و وضعیت سینما و سینماگران ندارد.
به گزارش مجاهدت از مشرق،سخنگوی هیات مدیره خانه سینما با تاثیرگیری از رسانه‌های آن سوی آبی و با ادبیاتی مورد خوشایند اپوزیسیون خارج نشین به تحلیل سینما پرداخته است.
اقای صدرعاملی می‌گوید: خانه سینما همچنان مخالفت خود را با ابراز خشونت‌های آشکار در جامعه بیان می‌کند و معتقد است که خشونت در هر شکل هیچگاه به نفع مردم و حاکمیت نیست. همچنین برخوردهای اخیر و بازداشت‌های پی در پی همکاران ما، اوضاع را بهبود نمی‌بخشد. حاکمیت باید تحمل خود را بالا ببرد و به نقد و نظرها گوش بدهد.
بد نیست از سخنگوی خانه صنفی سینما که این سال‌ها به خانه سیاسی و خانه تیمی برخی جریانات اپوزیسیونی علیه حاکمیت بدل شده بپرسیم آیا تشویق به خشونت و آشوب از طریق برخی از همکاران سینمایی از اشکال خشونت محرز نیست؟
ترغیب و تهییج جوانان و نوجوانان از سوی برخی سلبریتی‌ها خود نص صریح خشونت گرایی عریان نیست؟ چرا وقتی از تقببح و مذمت خشونت حرف می زنید مسببین و مشوقین ناآرامی‌های اخیر را که به کشته شدن بچه‌های همین سرزمین منجر شده نادیده می‌گیرید؟
سخنگوی خانه سینما در جایی دیگری در پاسخ به این سوال که اخیرا ریاست سازمان سینمایی وضعیت بیکاری اهالی سینما را به اوضاع ناآرام اخیر مربوط دانسته، وضعیت سینما را چگونه می‌بیند؟ پاسخ داد: «مشکل بیکاری اعضاء خانه سینما از سال قبل شروع شده و ربطی به ناآرامی های اخیر ندارد و سخت گیری در مجوزها باعث شد که سینماگران کار نکنند» و شاید عوامل آن را باید در روش‌های مدیریت هم جستجو کرد.
آقای صدرعاملی
کاش چشم بر واقعیات نمی‌بستید و فارغ از هیجانات فضاهای مجازی با فراگیری و واقع‌بینی به تجزیه و تحلیل این روزهای سینما می‌پرداختید!
کاش با پرهیز از سیاست زدگی و بی توجه به فشار یا هم پوشانی رسانه‌های غربی – عربی با حزم و واقع بینی به تحلیل و قضاوت این روزهای سینما می‌نشستید و به عمق و کنه دلسوزی و دغدغه متولیان فرهنگی و مسئولان سینمایی کشور هم توجه می‌کردید!!
نگاهی به وضعیت ماه‌های پیش نشان می‌دهد که سینماها تا پیش از ناآرامی‌های اخیر در دوران پساکرونا به حالت عادی خود برگشته بودند و فروش محرم و صفر امسال نسبت به ده سال گذشته هم حتی دوران پیش از کرونا بی سابقه بوده است.
نکته دیگر، دامن زدن به نارآمی‌ها که متاسفانه بخشی از آن‌ها زیر سر سلبریتی‌ها و هنرمندان خارج نشین و همکاران مجازی باز آقای سخنگو است روند تولید بسیاری از پروژه های سینمایی و آثار شبکه نمایش خانگی را هم متوقف و تهدید کرده است.
واقع بینانه نیست که سخنگوی نهاد صنفی سینما با چشم پوشی بر اتمسفر موجود و تاثیرگذاری آشوب‌ها و شورش اخیر پیامدهای آن را برای سینما نادیده بگیرد و رکود و تعطیلی سینما را به عوامل غیرواقعی و واهی منتسب کند!! و یا به نحوه مدیریت احاله دهد.
تناقض در اظهارات سخنگوی خانه سینما از منظری دیگر نیز قابل توجه است وقتی می‌گوید «به خاطر شرایط جامعه مردم حال و حوصله سینما و جشنواره را ندارند» پس چگونه تحلیل می‌کند که این ناآرامی‌ها در رکود سینما نقش نداشته است!
از طرفی دیگر، وی همچنین، به مشکلات کاری و معیشتی اعضای خانه سینما هم گریزی زده است اما نگفته در این مدت خود بعنوان عضو هیات مدیره خانه سینما چه گامی در راستای کاهش آلام همصنفان خود برداشته است؟! البته تا عده‌ای در سینما حلقه بسته خود را داشته باشند و بودجه و امکانات را برای خود بخواهند، این بی‌عدالتی‌ها و تبعیض ادامه خواهد داشت.
سخنگوی خانه سینما در حالی در این گفتگوی پرتناقض و عجیب از حال بد سینما و سینماگران در این روزها حرف می‌زند که خود هم اکنون در عین عضویت در هیات مدیره خانه سینما، عضو شورای بنیاد سینمایی فارابی است و همزمان تهیه‌کنندگی یکی از آثار مصوب حمایت مالی این نهاد را هم برعهده گرفته است!
و نیز، آقای سخنگو، رئیس هیات داوران جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران هم بوده است که کمتر از یک ماه پیش یعنی در اوج ناآرامی های اخیر برگزار شده بود و در خطابه آئین پایانی این جشنواره برخی از کج اندیشان هم صنفی خود را به باد انتقاد گرفته بود که چرا از به اصطلاح تحریم فعالیت‌های فرهنگی و سینمایی حرف می‌زنند.
البته یادمان باشد که آقای صدرعاملی ضمنا به عنوان چهره سینمایی – رسانه‌ای از سوی سازمان سینمایی در ماه‌های اخیر در موزه سینما تجلیل هم شده است.
با همه این احوال، چه کسانی و جریاناتی خواسته‌اند تا سخنگوی خانه سینما بدور از واقع بینی پشت پا به حقیقت ماجرا بزند و حرفهای دلخواه اپوزیسیون و شبکه‌های «ایران اینترنشنال» ، «صدای آمریکا» و «بی بی سی» را واگویه نماید؟
رسول صدرعاملی در گفتگوی اخیر موارد خلاف واقعی را نیز بیان کرده، و چشمش را بر واقعیت روشن و مبرهن بسته است، از جمله اینکه «ناآرامی‌های اخیر تاثیری در رکود سینما نداشته و مسئول این رکود سازمان سینمایی است که در مجوزها سختگیری می‌کند و رکود قبل از ناآرامی‌های اخیر اتفاق افتاده است! »
این خلاف‌گویی در حالی است که از طرفی تابستان امسال علیرغم مقارنت با ایام محرم و صفر، سینماها یکی از تابستان‌های پرفروش خود را با فیلم‌هایی مانند؛ دوزیست، ابلق، پسر دلفینی پشت سر گذاشته اند که شورش «زن، زندگی، آزادی» به راه افتاد و سینما به محاق رفت و از طرف دیگر این دولت در این مدت بیشترین همراهی را در صدور پروانه های ساخت (بالغ بر ۱۰۰ پروانه سینمایی و بیش از ۱۸۰ پروانه غیرسینمایی) و همچنین صدور پروانه نمایش فیلم‌ها و حتی رفع توقیف برخی آثار توقیفی دولت قبل داشته است.
تناقض دیگر در اظهارات صدرعاملی این است در عین حالی که به طور تلویحی به عدم رغبت سینماگران برای مشارکت در جشنواره فجر اشاره می‌کند که چندی پیش در اوج این ناآرامی‌ها خود، به عنوان داور در جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور داشت اما اکنون بر طبل تحریم و بی‌اعتباری جشنواره فجر بعنوان مهمترین رویداد فرهنگی کشور پس از انقلاب می‌کوبد.
این تناقض رفتاری هم درحالی است که رسول صدرعاملی در سال ۹۸ که فیلم «شنای پروانه»را تهیه کرده بود، در اوج ماجراهای زمستان ۹۸ در جشنواره فیلم فجر شرکت کرد و در کمال ناباوری برای فیلمی که رواج لات‌بازی و نکبت و سیاه‌نمایی اجتماعی بود، از دولت قبل جوایزی هم گرفت! گویا فیلم «جنگل پرتقال» صدرعاملی که با حمایت بنیاد سینمایی فارابی در دست تولید داشت طول کشیده و به جشنواره امسال نمی‌رسد که رسول صدرعاملی منافعی در این جشنواره ندارد و به دنبال بی‌اعتبار ساختن آن است.
در حالی که بسیاری از اهالی سینما با مشکلات معیشتی و اشتغال دست و پنجه نرم می‌کنند، ظاهرا شاه‌نشینان سینما همچنان به دنبال دمیدن در آتش ناآرامی‌های اخیر ولو بطور تلویحی و زیرکانه هستند و آخرین اقدام از این دست، همین اظهارات ساده اندیشانه سخنگوی خانه سینماست که بخش‌هایی از آن بیشتر به مذاق رسانه‌های مجازی اپوزیسیون خوش آمده و در این شبه‌رسانه‌ها بازنشر شده است.
از آقای صدرعاملی که فعالیت حرفهای ش را به عنوان خبرنگار حوادث روزنامه آغاز کرده و حتما با تحلیل حوادث و تاثیرگذاری اجتماعی آن آشناست تا این اندازه جزم اندیشی سیاسی بعید است، ای کاش وی که از ابتدای انقلاب با حمایت اولین رییس صداوسیمای جمهوری اسلامی فیلم ساخت و وارد سینما شد و تا به امروز نیز از فارابی تا صداوسیما نهادهای فرهنگی مختلفی بودند که او توانسته با حمایت آن‌ها فیلم‌سازی کند و در شوراهای مختلف پروانه ساخت، نمایش و شورای بنیاد سینمایی فارابی در دولت‌های مختلف حضور داشته باشد در این اظهارات عجیب که سوگیری به سمت دغدغه‌های رسانه‌های فارسی زبان آن سوی آب‌ها دارد امروز سیاستمدارانه و گاهی به نعل و گاهی به میخ، به جمهوری اسلامی و نهادهای فرهنگی آن مانند سازمان سینمایی انگ نمی‌زد! و دست برخی از همصنفان سینمایی خود را در آسیب به رشد و رونق سینما و تهدید معیشت و اشتغال هزاران سینماگر در تهران و شهرستان ها نادیده نمی‌گرفت.
آقای صدرعاملی
سینما به صداقت و آرامش نیاز دارد نه سیاست بازی!!!
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
