او در جوانی به شوق کسب علوم دینی راهی شهر بامیان شد و در حوزه علمیه این شهر مشغول به تحصیل شد، اما به دلیل نامساعد بودن اوضاع خانواده، تحصیل را رها کرد.
وی پس از مدتی حضور در جبهه افغانستان و با سخت شدن شرایط کشورش به ایران مهاجرت کرد. در آن زمان مردم ایران مشغول دفاع از کشور در مقابل هجوم نظامیان بعثی بودند. وی علیرغم علاقه به حضور در دفاع مقدس ایران به دلیل بیماری امکان شرکت در جبهه‌های ایران را نیافت، اما برادر بزرگ‌تر او به جبهه رفت.
در سال‌های ابتدایی دهه ۹۰ بود که تکفیری‌ها با حمله به دو کشور عراق و سوریه سعی در براندازی حکومت این دو کشور و قتل مسلمین و ویرانی حرم‌های اهل بیت (ع) کردند. ذاکرحسین در سفری به اربعین با دیدن پیکر یکی از شهدای عراقی که برای طواف به حرم امیرالمومنین (ع) آمده بود از خدا و مولا خواست تا اذن و لیاقت دفاع از حرم دختر بزرگوارش بی‌بی زینب (س) را نصیبش کند. او پس از اربعین حسینی توانست به همراه نیرو‌های فاطمیون عازم سوریه شود.
اعزام اول ذاکرحسین مصادف شد با آزادسازی شهر تدمر، پس از سه ماه مجاهدت به ایران بازگشت و در دومین اعزام پس از تماسی با خانواده از دمشق، اعلام کرد به شهر حلب می‌رود، او سرانجام در ۱۴ خرداد سال ۱۳۹۵ در شهر حلب به شهادت رسید، اما پیکرش در منطقه ماند تا اینکه پس از هشت ماه به ایران بازگشت و در شهر پاکدشت تشییع و به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/ 141
منبع خبر