گروه استان‌های دفاع‌پرس- سیدرضا دیده‌بان؛ سرزمین «عرفات» مکانی است برای حضور، آمرزیده شدن و اذن گرفتن از خداوند متعال برای ورود به میدان جهاد و شهادت؛ لذا اگر از این منظر به صحرای عرفات بنگریم، بدون شک دلیل حضور امام حسین (ع) در آن سرزمین به‌عنوان میقاتگاه و قرائت دعای عرفه، آمرزش، برائت جستن از شیطان جنی و انسی و ورود به میدان جهاد و شهادت بوده است.
«علی ما لم آزَل اتعرفه من حُسنِ دفاعک» آنان‌که که برای آمرزیده شدن در عرفه حاضر شدند، در اصل برای حضور در میدان مبارزه اذن دخول گرفتند تا از آن طریق بتوانند خود را به «السلام علی محالِّ معرفتة الله» و «من عرفهم فقد عرف الله الا عَرفهُم جلاله امرک» برسانند.
تقیّد امام خمینی (ره)، شهدا و رزمندگان به مضامین دعای عرفه، بیان‌گر این واقعیت است که سبک زندگی آن‌ها منطبق بر این سیره امام حسین (ع) بود؛ آن‌ها همچون سیدالشهداء (ع) با طلب آمرزش از درگاه الهی و گرفتن اذن جهاد، پا در میدان دفاع از انقلاب اسلامی گذاشتند.
یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های شهدای دفاع مقدس این بود که از جلسات دعا، ذکر و فرصت حضور در حرم مطهر اهل‌بیت (ع) برای طلب مغفرت از درگاه الهی بهره می‌بردند و بعدازآن برای حضور در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل اولیا دین را واسطه قرار می‌دادند؛ این‌گونه بود که با طهارت جسم و حضور قلب در صف مجاهدان فی سبیل الله قرار می‌گرفتند. آن‌ها به‌عنوان عارف به حقّ به رستگاری رسیدند و نامشان ماندگار شد.
عرفه را باید روز طهارت حضور برای شهدا دانست؛ تشابهات گفتاری، رفتاری و نوشتاری شهدا با مضامین دعای عرفه امام حسین (ع)، این حقیقت را اثبات می‌کند که آن‌ها از این طریق خود را به معرفت سید و سالار شهیدان نزدیک کردند و با آن حضرت در جوار خدا مأوا گزیدند.
انتهای پیام/
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
