ماجرای نامه نمایندگان مجلس ششم به رهبر انقلاب چه بود؟

به گزارش مجاهدت از مشرق ، رهبر انقلاب اسلامی روز گذشته با جمعی از نخبگان و استعدادهای برتر علمی دیدار کردند و نکات مهمی را خطاب به دانشگاهیان و ملت ایران مطرح کردند. ایشان در بخشی از سخنانشان به نامه‌ای اشاره کردند که نمایندگان مجلس ششم به ایشان نوشته بودند و تاکید کردند که نگارش این نامه واقعا غیرمنصفانه بود. اما ماجرای این نامه چه بود؟ چه کسانی در نگارش آن نقش داشتند و محتوای آن چه بود؟

رهبر معظم انقلاب درباره این نامه گفتند: «در سال ۸۲ یک عده از نمایندگان مجلس نامه نوشتند به بنده، یک نامه واقعاً غیر منصفانه‌ای بود، خیلی غیر منصفانه بود. یک چیزهایی را گفتند، یک سئوال‌هایی از ما کردند که جوابش را خودشان باید میدادند، چون هم مجلس دست خودشان بود، هم دولت دست خودشان بود، باید آن‌ها جواب می‌دادند، از من سئوال کرده بودند. آن وقت آن نامه مضمونش این بود که خلاصه باید تسلیم بشوید و الّا کارتان تمام است. مال سال ۸۲ است. تسلیم نشدیم، ایستادیم و ان‌شاءاللّه باز هم خواهیم ایستاد».

این نامه که در آن نوشته شده «اگر جام زهری باید نوشید قبل از آنکه کیان نظام و مهمتر از آن، استقلال و تمامیت ارضی کشور در مخاطره قرار گیرد باید نوشیده شود و بی تردید این برخورد خردمندانه و متواضعانه، از سوی ملت با همان پاداشی مواجه می‌شود که امام عزیز راحل روبرو شد» توسط ۱۲۷ نفر از نمایندگان مجلس ششم امضا شد تا علامت سوال بزرگی در برابر روحیه حق‌طلبی و باورمندی آن‌ها به آرمان‌های انقلاب اسلامی قرار دهد.

نامه‌ای که امضاکنندگان آن به غلط تصور می‌کردند مردم با آنان همراه می‌شوند، اما مردم نه در جریان نگارش این نامه با آنان همراهی کردند و نه در ماجرای تحصن آن‌ها در مجلس.

در بین نمایندگانی که این نامه را امضا کردند نام‌هایی به چشم می‌خورد که امروز دشمنی آن‌ها علیه هموطنان خودشان آشکار شده است.

فاطمه حقیقت جو از حامیان تحریم ایران که در سال ۸۴ به آمریکا مهاجرت کرد پس از کشف حجاب اعلام کرد که پس از ۱۳ سال زندگی مشترک طلاق گرفته و هم اکنون با یک مرد دیگر بدون آنکه با وی ازدواج کند زندگی می‌کند.

او که در دوران نمایندگی مجلس ششم دائما ژست روشنفکری به خود می‌گرفت، ظاهرا تا حدود زیادی باورهای خود را کنار گذاشته است.

او در مصاحبه‌ای با رادیو فردا گفت: «بدون اینکه رسما با کسی ازدواج کرده باشم با یک آقایی دارم زندگی می‌کنم و بیشتر در واقع می‌خواهم ببینم که ما به درد هم می‌خوریم و یا نمی‌خوریم!»

نورالدین پیرموذن فرد دیگری است که پس از رد صلاحیت برای انتخابات مجلس هشتم مصاحبه‌ای تند علیه نظام با شبکه معاند صدای آمریکا انجام داد و پرده از چهره واقعی خود برداشت.

وی هم اکنون ساکن آمریکا است و در شبکه‌های تجزیه طلب به عنوان کارشناس حضور می‌یابد.

رجبعلی مزروعی پس از فتنه ۸۸ متواری و به صورت غیرقانونی از کشور خارج شد و سر از بلژیک درآورد.

فرزند وی، حنیف مزروعی، هم که سال ۱۳۸۴ در پی کشف شبکه رسانه‌ای همکار با سرویس‌های اطلاعاتی بیگانه دستگیر شده بود، اندکی پیش از پدر از کشور خارج شده و همراه وی به فعالیت علیه نظام و مردم در رسانه‌های ضدایرانی روی آورد.

احمد شیرزاد یکی دیگر از نمایندگان مجلس ششم است که مخالف برنامه هسته‌ای کشورمان است و آن را به ضرر کشور تعبیر می‌کند، اما غافل از این امر است که گروه ۱+۵ که شامل آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه، چین و آلمان است به دلیل توان هسته‌ای کشورمان به پای میز مذاکره آمدند و برنامه هسته‌ای کشورمان همواره اهرم فشاری در مقابل سیاست‌های خصمانه غربی‌ها علیه ملت ایران  بوده است.

این اظهارات و جمله «اگر جام زهری باید نوشید قبل از آنکه کیان نظام و مهمتر از آن، استقلال و تمامیت ارضی کشور در مخاطره قرار گیرد باید نوشیده شود» که در نامه به رهبر انقلاب نوشته بودند نشان می‌دهد، استراتژی برخی از عناصر داخلی که به تعبیر رهبری یا غافل هستند و یا بدخواه ملت، از ابتدای انقلاب تاکنون اصرار بر وادادگی و سازش بوده است. سیاستی که در آن خبری از پیگیری منافع ملی و انقلابی دیده نمی‌شود و نشان از بیراهه‌ای دارد که انتهای آن جز سرافکندگی برای ملت ایران ره‌توشه نخواهد داشت.

سیاست ایستادگی برای کشورمان ثمرات زیادی داشته است. رهبر انقلاب سال گذشته و به مناسبت سالگرد قیام بیست‌ونهم بهمن مردم تبریز فرمودند: «در این چهار دهه‌ای که از پیروزی انقلاب گذشته، فعّالیّتهای بسیار زیادی برای استمرار انقلاب انجام گرفته، آن هم فعّالیّتهای ثمربخش؛ حالا بعضی فعّالیّتهای خودجوشِ مردمی بوده، بعضی فعّالیّتهای دولتی بوده. کارهای بزرگی در این چند دهه انجام گرفته که بعضی میخواهند این را انکار کنند، میخواهند بپوشانند».

مقام معظم رهبری در همان سخنرانی خاطرنشان کردند: «ما در بخش‌های مختلف علمی پیشرفت‌هایی کردیم که در اوّل انقلاب تصوّرش را هم نمی‌کردیم. ما خودمان در میدان‌های مقدّم انقلاب حضور داشتیم؛ اصلاً باورمان نمی‌آمد که ما در قضیّه انرژی هسته‌ای، در قضیّه نانوتکنولوژی، در قضیّه بیوتکنولوژی، در قضایای گوناگون پزشکی‌های پیچیده، عمل‌های جرّاحی بسیار دشوار، در قضیّه ناباروری، در قضیّه سلّول‌های بنیادی و بخش‌های مهم علمی گوناگون، بتوانیم این جور پیشرفت بکنیم که بحمدالله پیشرفت کردیم؛ جوان‌های ما همّت کردند، حرکت کردند، پیشرفت کردند».