معمولا نقش بچههای تخریب در حین عملیاتها، زدن معبر برای عبور نیروها و پاکسازی میدان مین جهت درگیری با دشمن است. در عملیات والفجر ۲ بچههای تخریب تیپ سیدالشهدا (ع) به خوبی از عهده این ماموریت برآمدند، ولی به اقتضای دانش و تجربه نیروهای تخریب در انهدام موانعی که مانع از عملیات نیروهای خودی میشد به تخریب ماموریت ویژهای واگذار شد و آن هم از بین بردن بخشی از امکانات زرهی دشمن از جمله چند تانک و بلدوزر بود که از پایین ارتفاع برای رزمندگان ایجاد مشکل کرده بودند و تلفات میگرفتند.
شهید حاج عبدالله نوریان فرمانده تخریب، من و حسین دیوارگر را که با تجربهتر بودیم مسوول این کار کرد و ما هم به کمک سایر بچههای تخریب لاستیکهای انفجاری را که از قبل آماده کرده بودیم به بالای ارتفاع منتقل کردیم.
واحدهای زرهی دشمن در حال پاتک بودند و سعی داشتن ارتفاع از دست رفته خود را بازپس گیری کنند و آتش سنگینی را با گلولههای مستقیم خود روی سنگرها اجرا میکردند. شدت حملات به حدی بود که احتمال عقب روی از منطقه میرفت، اما ابتکار بچههای تخریب گره عملیات را گشود.
لاستیکهای انفجاری را در مسیر هجوم و شلیک گلولههای مستقیم دشمن هدف گذاری کرده و پس از مسلح کردن به سمت دشمن رها کردیم. دهها کیلو مواد منفجره با سرازیر شدن لاستیکها به سرعت به سمت دشمن در حرکت بود و دقایقی بعد کوهی از انفجار در مقابل دشمن ایجاد شد و در اثر موج انفجار تکههای بزرگی از صخرههای جدا شده و بر سر دشمن میریخت.
با این عملیات بچههای تخریب فشار دشمن در انجام پاتک و بازپس گیری مواضعش از رزمندگان اسلام را ناکام گذاشتند و ارتفاعاتی که در حین عملیات والفجر ۲ چندین بار دست به دست شده بود تثبیت شد. از ین رو بچههای حاج عبدالله از این ماموریت سربلند بیرون آمدند.
انتهای پیام/ ۱۴۱
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است