گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس_سیده فاطمه سادات کیایی؛ این روز‌ها که فلسطین خط مقدم مبارزه با صهیونیست شده، همین ایامی که از جنین تا نابلس، از غزه تا الخلیل، فرماندهان فلسطینی مورد حمله و ترور‌های رژیم صهیونیستی قرار گرفته‌اند، دوست داشتم یک فلسطینی باشم. هر خبری که از حملات موشکی این رژیم علیه مردم و مبارزان می‌شنویم گویی نمکی بر زخم عمیقی از جانم می‌ریزند، دلم می‌خواست کاش بودم و کاش این اجازه را داشتم که کنار برادران و خواهرانم در فلسطین می‌جنگیدم. فارغ از اینکه چقدر آدم جنگ سخت و سختی‌های جنگ هستم ایمان دارم هنوز پرچم مبارزه با استکبار و ظلم دست ایران است و به قول حاج قاسم جمهوری اسلامی حرم است، اما شاید این خاصیت آدمیزاد باشد که به آنچه عینی و ملموس است بیشتر گرایش پیدا می‌کند. ایران حرم است به دیدگاه حاج قاسم یعنی اگر این حرم نباشد، دیگر حرم‌ها هم نخواهد بود، اگر ایرانی نباشد، مقاومت و مبارزه فسطینیان و بزرگترین حامی آنان هم وجود نخواهد داشت و این یعنی هرچقدر دلمان در میدان جهاد فلسطین باشد، اما هنوز اولویت حفظ جبهه ایران است.
علما و بزرگان اسلام بنا بر آموزه‌های قرآنی و روایات اهل بیت (ع) معتقدند که نیت مقدم بر عمل است، همانطور که گفته شده «الاعمال بالنیات» اگر دوست داشتیم و نیتمان بود جزو ۷۲ شهید کربلا باشیم و دهه محرم بر مظلومیت حسین (ع) و یارانش گریه می‌کنیم ناممان را در زمره یاران و دوست دارانش می‌‍نویسند و اگر نیت و دلمان با مخالفان او بی شک به آن سو کشیده می‌شوم. حرف بر سر نیت‌هاست، اینکه ما دوست داریم و دلمان با کجا و چه باشد؟ قطعا این دل عمل را هم به سمت خودش میبر‌د.
من میتوانم دلم برای فلسطین بتپد، اما اینجا، وطن و شهر و محله‌ام را سنگر مبارزه با اسرائیل کنم، قلمم را به کار بگیرم و در راه خیری که همیشه دوست داشتم در مسیرش باشم به کار بگیرم، من دلم می‌خواهد شهید بشوم و امروز در این مسوولیتی که دارم قلمم برای شهدا بچرخد و فرمایش رهبر انقلاب را که فرمودند فضیلت زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا کمتر از شهادت نیست را در همان شهادت ببینم. امروز هرچقدر هم که فلسطین در مبارزه با صهیونیست حرف اول را بزند این ما و نیت ما و عمل ماست که ما را در میدان مبارزه مقابل این سرطان تاریخ قرار می‌دهد. چه در فلسطین باشیم و چه در تهران.
انتهای پیام/ ۱۴۱
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
